Connie’s carrière in de horeca startte jaren geleden bij café Sint-Gummarus. “Ik heb daar acht jaar gewerkt en toen kwam de kans om Refuge over te nemen. Die stap zetten was spannend, maar ik heb er nooit spijt van gehad”, vertelt ze. Café Refuge, ondertussen een van de vaste waarden op het Zimmerplein, is veel meer geworden dan zomaar een café.
“Het pand dateert van 1760 en was vroeger een refuge, een plek waar mensen beschutting zochten. Die gedachte sprak me enorm aan, en daarom heb ik de naam aangepast. Het voelde als een perfecte weerspiegeling van wat ik wilde creëren: een toevluchtsoord, een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en waar altijd iets te beleven valt.”
Toen Connie de zaak overnam, had Refuge al twee grote verenigingen onder zijn dak: de bridgeclub en het mannenkoor De Netezonen. “Daarna kwamen er steeds meer verenigingen bij. Dankzij de extra zaaltjes konden we nog meer mensen verwelkomen. Tegenwoordig geven hier zelfs verschillende clubs les of organiseren ze activiteiten. Zo hebben we een salsaclub met een Cubaanse leraar, wat altijd geweldig is om te zien. Ik ben er zelf ook lid van. En er zijn spelletjesclubs, hobbygroepen en nog zoveel meer.”
Verenigingen
Voor Connie staat één ding centraal: het sociale aspect. “Refuge is altijd een plek geweest waar mensen graag samenkomen. In die vijftien jaar heb ik geen enkele saaie week gehad. Er gebeurt altijd iets. Of het nu een feestje is, een gezellige bijeenkomst of een spontane babbel met klanten. Ik ben zelfs ooit zelf DJ geweest op één van onze feestjes. Het plezier dat je hier beleeft, maakt al het harde werk meer dan de moeite waard.”
Tijdens de coronapandemie bewees Connie nog maar eens haar creativiteit en doorzettingsvermogen. “We moesten, zoals iedereen, sluiten. Maar met mijn flexijobbers heb ik toen een brainstormsessie gehouden. Zo ontstond het idee om soep te verkopen in het weekend. Acht maanden lang verkochten we soep met telkens een ander thema: literaire soepen, wereldsoepen, noem maar op. Zelfs onze etalage werkten we telkens volledig uit in thema. Die periode bracht zoveel warmte. Klanten kwamen langs, maakten een praatje en dat maakte hun dag. Wat we terugkregen aan positieve reacties was ongelooflijk. We hebben er zelfs nieuwe klanten door bijgekregen.”
Soep
De soep is, als de overnemer het wil, een blijvertje. “Het is echt iets waar mensen nog voor terugkomen. Ik geef mijn recepten met veel liefde door aan de volgende uitbater. Als iets goed is, moet je het delen”, lacht Connie. Nu Connie stilaan aan haar pensioen denkt, is ze op zoek naar een overnemer die de unieke sfeer en het sociale karakter van Café Refuge in ere kan houden.
“De nieuwe uitbater krijgt niet alleen het café, maar ook meteen alle verenigingen erbij. Dat maakt het een ideale start, want er is hier al een vaste, trouwe groep klanten. Je hoeft dus zeker niet van nul te beginnen.”
Toch betekent haar pensioen niet het einde van haar band met Refuge. “Ik bridge zelf en dans salsa, dus zelfs na de overname zal je me hier nog drie keer per week zien. Refuge blijft een deel van mijn leven. Ik zal deze plek nooit loslaten, en dat hoeft ook niet.”
Café Refuge is meer dan een café voor Connie. “Wat ik in vijftien jaar heb opgebouwd, wil ik graag doorgeven aan iemand die dezelfde passie heeft. Het is een uniek café, en het verdient iemand die begrijpt wat het betekent voor de mensen hier. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat we de geschikte persoon kunnen vinden. De overnemer zal in het begin ook nog op mijn hulp kunnen rekenen om alles in goede banen te leiden.”
Geïnteresseerden kunnen Café Refuge bezoeken op Zimmerplein 12 in Lier.
