Marc Vlaeminck uit Londerzeel begon als jonge kapper bij Alexandre de Paris in Brussel. Toen het bedrijf een bijhuis opende in Knokke en daarvoor op zoek was naar een Nederlandstalige kapper, verhuisde hij naar de kust. “Maar daarvoor moest ik eerst nog even langs Antwerpen. Daar werkte al een Marc, waardoor ze me prompt Patrick begonnen te noemen. Toen ik na mijn periode in Knokke een eigen kapsalon oprichtte, noemde ik het daarom Marc Patrick Kapsalons”, zegt Marc.
Dat eigen kapsalon opende hij op 2 december 1972 op de Schuttersvest in Mechelen. Vijf jaar later werd dat pand te klein en verhuisde de zaak naar een herenhuis in de Brusselsepoortstraat. Daar is het vandaag de dag nog steeds gevestigd. “Ik realiseerde me een tijdje geleden plots dat we dit jaar vijftig jaar bestaan”, klinkt het. “Ik had er eerder nog niet echt bij stilgestaan, maar een halve eeuw, dat begint toch wel te tellen. We kregen de voorbije dagen heel wat felicitaties van klanten. Die appreciatie is fijn.”
Marc is nu 73 jaar, maar aan stoppen denkt hij nog niet. “Al doe ik het soms wel wat rustiger aan. Ik run de zaak samen met Patricia, mijn vrouw. Ik leerde haar kennen in het salon. Ze vertelde in de kappersstoel dat ze niet meer gelukkig was in haar relatie. Ik vroeg haar of ze die avond meewilde naar een modeshow en van het één kwam het ander. Daarnaast kan ik ook rekenen op trouwe en getalenteerde medewerkers. En dan is er ook nog Harold, onze salonhond. Hij is een beetje de mascotte van het salon en verwelkomt de klanten.”
In vijf decennia als kapper veranderde er heel wat. “Ik heb de emancipatie van de vrouw van dichtbij meegemaakt. Daardoor moesten wij ons ook aanpassen”, zegt Marc. “Vrouwen bleven thuis en kwamen wekelijks naar de kapper. Maar van zodra ze gingen studeren en werken, kwamen ze nog maar eens per maand. Ook de stijlen en technieken zijn uiteraard grondig veranderd. Vroeger zetten we dagelijks permanents, nu nog een paar per jaar. Om op de hoogte te blijven van de nieuwste trends en methodes, school ik me nog regelmatig bij.”
Koningin Fabiola
Daarnaast was Marc ook altijd graag mee met technologische vernieuwingen. Zo had hij ooit een computer waarmee je een bepaald kapsel virtueel op je hoofd kon zetten om te zien of het je paste. Het was een soort sociale mediafilter avant la lettre. “Het lokte zelfs koningin Fabiola naar mijn salon”, zegt hij. “Toen het koningshuis me belde, dacht ik eerst dat het een grap was, maar Fabiola wilde het absoluut uitproberen. De koningin was heel sympathiek en het werd een dag om nooit te vergeten.”
De komende jaren wil Marc nog doorgaan. “De drang om te stoppen is er zeker niet, maar ik begin wel te beseffen dat ik dit niet voor altijd zal kunnen blijven doen. Ik ga zeker niet door het kapsalon lopen met een rollator. Maar de klanten mogen nog een aantal jaar gerust zijn. Voorlopig stop ik niet”, zegt hij.
