In korte tijd groeide de bruine kroeg van Kevin Polfliet in de Frederik de Merodestraat uit tot een vaste waarde in de Mechelse binnenstad. “Vijf jaar al, wie had het kunnen denken?” Meer dan twintig jaar werkte de veertiger bij De Vlaamse Waterweg. “Zoals veel mensen dat meemaken, was ik op een gegeven moment uitgekeken op mijn job. Ik was toe aan iets anders”, zegt hij.
In zijn zoektocht naar een carrièrewending kwam Kevin al gauw uit bij zijn studententijd. “Toen koesterde ik de droom om een eigen café te hebben. Toen was ik al fan van bekende Mechelse volkscafés als Antverpia, De Gouden Vis en Den Stillen Genieter. De sfeer in die zaken spreekt mij aan. Het zijn zo van die cafés waar de tijd in de muren zit en bleef stilstaan. Daar heb ik altijd van gehouden”, vertelt Kevin.
Steun van echtgenote
Toen op de Wollemarkt café De Contwaar over te nemen stond, begon het bij hem te kriebelen. Die zaak is het uiteindelijk niet geworden omdat ze net ietsje te klein was. “Het was wel de periode dat ik voor het eerst concreet begon na te denken over een eigen café: hoe zou ze er moeten uitzien? Wat zou ik er willen aanbieden en hoe zou ik ze noemen?”
Kevin was volop aan het cijferen geslagen. “Met de steun van mijn echtgenote Elke heb ik doorgezet”, zegt hij. De Mechelaar bezocht tal van locaties. Na lang zoek viel zijn oog op het pand in de Merodestraat. “We hebben hier ons eigen ‘licht bruin’ café gemaakt, zonder een laagje vernis.” Voordien was er jarenlang een Thais restaurant Lan Na Thai gevestigd.
In het pand van zijn café was vroeger een bekend Thais restaurant gevestigd. — © Dirk VertommenMidden maart 2019 was het grote moment aangebroken en zwaaide Kevin Polfliet de deuren van zijn eigen café open. “Het is een onwaarschijnlijke rit geworden. Ik herinner me nog zeer levendig de tweede week van maart 2020. We stonden aan de vooravond van onze eerste verjaardag. We zouden die in het lang en breed vieren”, blikt de cafébaas terug.
Daar stak de eerste lockdown tijdens de coronapandemie een stokje voor. Cafés en restaurants moesten sluiten. “Dat was toch even een slag. Gelukkig zijn er vanuit de overheid steunmaatregelen gekomen en zoals iedereen hebben we tijdens de crisis onze weg wat moeten zoeken.”
Vier jaar open
Het Maanlicht begon pakketten met speciaalbieren te verkopen, wat aansloeg. “We zijn er doorgekomen, maar alles samen moesten we toch meer dan een jaar gesloten blijven. We vieren onze vijfde verjaardag, maar eigenlijk is het onze vierde”, zegt Kevin. De veertiger beseft dat tegenslagen erbij horen als je voor ondernemerschap kiest. “Daardoor konden we als starter wel niet zo veel reserve opbouwen, want daarna moesten we nog afrekenen met de energiecrisis.”
Toch heeft Kevin zich de ommezwaai in zijn loopbaan nog niet beklaagd. “Als cafébaas heb je een zwaar leven. Wellicht niet in vergelijking met een job als dokwerker in de haven of in de bouw, maar het is best pittig. Al zou ik het zo opnieuw doen. Alleen voor de voeling die je krijgt met de stad en haar inwoners. In deze job krijg je veel vriendschap en waardering terug. Dat doet deugd”, vertelt hij.
“In deze job krijg je veel vriendschap en waardering terug”, zegt Kevin. — © Dirk VertommenOok het leven als zelfstandige bevalt hem. “Er is niet zo verfrissend als je eigen baas zijn. Dat gevoel zou ik niet meer willen inruilen. Ik zou er wel beter voorbereid aan beginnen. Over bepaalde keuzes zou ik iets langer nadenken. Zoals de grootte van ons pand. Daar stuiten we soms een beetje op onze limieten”, zegt Kevin.
Over de buurt waar zijn kroeg gevestigd is, is hij zeer te spreken. “We hebben een goede band met de buurt en nogal wat buren komen hier frequent. Er zit ook beweging in de straat. Cinema Lumière en sinds kort het museumcafé in ’t Schipke brengen meer leven.”
Als cafébaas hecht Kevin veel belang aan zijn gamma bieren. Gemiddeld heeft hij er 75 tot tachtig in huis. “Als biercafé is dat aantal niet zo spectaculair, maar je moet er natuurlijk de plaats voor hebben en onze zaak is klein. Ik vind het ook belangrijk om mijn bieren te kennen. We hebben klanten die voor onze speciaalbieren komen en die zelfs niet meer bestellen, maar mij om een suggestie vragen. Schijnbaar is het er altijd boenk op (lacht).”
Burton van Lamot
Voor de vijfde verjaardag van Het Maanlicht biedt hij Burton aan, een amberkleurig bier dat ooit tot de verdwenen brouwerij Lamot behoorde. “Het is niet te straf, lichtzoet en licht bitter. Het neigt naar Palm. Zaterdagavond hebben we ook een optreden van Amourfou, een vrolijk duo muzikanten die folk spelen. Vanaf 20 uur bied ik elke klant een gratis Maneblusser of Bavik Pils aan.”
Om de verjaardag van zijn café te vieren, heeft Kevin nog meer plannen. “We mogen onszelf ook eens een cadeau doen. We zijn aan het uitkijken naar de uitbreiding van onze tapkranen van vier naar minstens zes of zeven. Zo kunnen we op termijn bieren wisselen op onze tap en er meer aanbieden. Dat project zit nog in de pijplijn”, legt Kevin uit.
