De Franse droom van Mechelaars Ann Dhondt (60) en Luc De Cloedt (61) begon zo’n twaalf jaar geleden. “Al speelden we op dat moment eigenlijk al tien jaar met het idee om iets te beginnen in het buitenland”, zegt Ann. “We hadden allebei een erg intensieve job en ik wilde die liever niet tot aan mijn pensioen blijven doen. Daarom beloofde ik op mijn veertigste aan mezelf dat ik binnen de tien jaar iets helemaal anders zou doen.”
“We zijn heel sociaal en ontvangen graag mensen, de keuze voor een toeristenaccommodatie lag dan ook voor de hand”, klinkt het. “We houden van de bergen en gingen daarom op zoek in de Spaanse Pyreneeën, de streek rond Andorra. We leerden zelfs twee jaar lang Spaans, maar uiteindelijk kwamen we toch in Frankrijk terecht. Enkele familieleden wilden mee investeren als we dichter bij huis zouden blijven. Zo viel de keuze alsnog op Frankrijk. Intussen hebben wij de zaak volledig overgenomen.”
Ann en Luc vestigden zich in het plaatsje Igé, zo’n tachtig kilometer ten noorden van Lyon in het zuiden van Bourgondië. Daar openden ze Le Clos Domange op een voormalig wijndomein. Op het terrein zijn een appartement, een vakantiehuis en vijf gastenkamers gevestigd. Er is ook een klein kampeerterrein. Dat biedt plaats aan een vijftal kampeerders. In 2012 gingen de vakantieverblijven open.
Maar vooraleer ze konden openen, moest de accommodatie gerenoveerd worden. “Het werd geen typisch Ik Vertrek-verhaal waarbij alles fout loopt, maar ook wij kregen af te rekenen met onverwachte kosten. Dat stopt trouwens nooit, want we krijgen hier af en toe te maken met onstuimig weer. De wind durft al eens schade aanrichten en nog niet zo lang geleden hagelde het enorm hard. Er vielen hagelbollen zo groot als eieren uit de lucht. Daardoor moet de veranda hersteld worden. We komen dus zeker obstakels tegen, maar slaan er ons altijd doorheen.”
De onverwachte kosten blijven, maar intussen de grootste (renovatie)kosten uit de weg en is het koppel wat geruster. “De lening is afbetaald en ook de grootste renovaties zijn gebeurd. We moeten nu enkel nog het dak vernieuwen, dat is nog wel een grote investering, maar voor de rest is alles klaar”, klinkt het. “We willen ook niet meer verder uitbreiden, maar klein blijven zodat we alles zelf kunnen blijven doen met de mensen die we kennen. Over het algemeen zijn we zeer tevreden met hoe alles hier loopt. Daarom gaan we niet te veel meer veranderen en kunnen we het wat rustiger aan doen.”
Mond-tot-mondreclame
De gasten in Le Clos Domagne zijn hoofdzakelijk Nederlandstalig. “We krijgen vaak Nederlanders en Vlamingen over de vloer. Ook mensen uit het Mechelse”, zegt Ann. “Af en toe komen er ook wel eens Fransen langs, maar ik heb het gevoel dat zij deze regio nog wat onderschatten of zelfs niet kennen, want ook bij andere verblijven in de regio zien ze weinig Fransen. Men ziet de streek niet echt als een vakantiebestemming. Maar onbekend is onbemind, want eens ze hier geweest zijn, zijn ze altijd aangenaam verrast. Heel veel van onze klanten komen later nog eens terug.”
Le Clos Domagne wordt dan ook vooral bezocht door gasten die nog eens terugkeren, of door nieuwe gasten die het aangeraden kregen door andere klanten, want het vakantieverblijf is niet terug te vinden op booking.com of Airbnb. Een bewuste keuze, vertelt Ann. “Die sites zijn voornamelijk gericht op het zomerseizoen en dan zijn wij meestal toch volzet. We zijn enkel terug te vinden via onze eigen website of kleinere bookingsites zoals vakantiebijbelgen.com. Maar de meeste van onze klanten blijven terugkeerders of vrienden van terugkeerders. Mond-tot-mondreclame werkt nog steeds goed.”
“Tussen 15 juli en 20 augustus zijn we zelfs al volledig volzet voor deze zomer”, gaat ze verder. “Ook de weken daarvoor en daarna zijn bijna volledig geboekt. Tijdens de rest van het jaar krijgen we vooral gasten in het weekend. Al merken we wel nog steeds het effect van corona. Mensen boeken vaker last minute hun vakantie. In juni waren we vroeger ook altijd volgeboekt en dat is daardoor nu minder het geval.”
Veel te bieden
“Deze streek heeft dan ook heel wat te bieden. We noemen het wel eens het Toscane van Frankrijk, maar dan groener. Prachtige natuur, uitgestrekte wijngaarden, erfgoed en culturele pareltjes, je vindt het hier allemaal op een beperkte afstand. Je kan hier ook heerlijk wandelen of fietsen. En het feit dat deze streek niet zo bekend is, biedt ook voordelen. Er zijn hier veel minder toeristen dan op andere plaatsen. Je kan soms uren wandelen zonder iemand tegen te komen.”
Maar ook wie op het domein blijft, vindt bij Le Clos Domange alles om van een deugddoende vakantie te genieten. “We beschikken onder andere over een zwembad en een wijnbar”, vertelt Ann. “Daarnaast hebben we verspreid over het domein verschillende terrasjes gecreëerd waar mensen rustig kunnen picknicken of ontspannen. Op die manier heerst er nooit een grote drukte, zelfs wanneer alle accommodaties volledig volzet zijn. We streven altijd naar een leuke, rustige en ontspannen sfeer waar de gasten veel vrijheid hebben.”
En die troeven lijken veel meer mensen te beseffen, merkt het koppel. “Vroeger kregen we vaker mensen over de vloer voor een kort verblijf, als tussenstop op hun weg richting het zuiden, maar tegenwoordig boeken mensen meer langere vakantie bij ons. In het zuiden wordt het nu vaak té warm, waardoor ze nu sneller in onze regio terechtkomen.”
Droogte
Al spelen de hoge temperaturen hen ook soms parten. Zo zat het vakantieverblijf vorig jaar met een droogteprobleem. “Vorig jaar hadden we een warme lente en een hete zomer, allebei met weinig regen. Daardoor was de grond hier erg droog. De waterbron hier in de buurt werd zelfs afgesloten en niemand mocht hun gras of planten nog besproeien. Onze grasweide ging er kapot door dus dat hebben we dit jaar moeten herstellen”, vertelt Ann.
“Maar afgelopen lente was veel zachter dus dit jaar hebben we al minder problemen met droogte. Al brengt dat wel een ander probleem met zich mee: nu hebben we moeite met ons zwembad op temperatuur te krijgen voor onze gasten”, lacht ze.
Ann en Luc willen ook de komende jaren nog veel mensen kennis laten maken met zuidelijk Bourgondië. “Maar dat betekent niet dat we Mechelen vergeten”, zeggen ze. “We hebben nog altijd een huis, waar ook studenten in wonen. We zijn dus ook kotbaas. In de wintermaanden, wanneer het rustiger is in Frankrijk, komen we nog naar Mechelen. Het is altijd fijn om even terug te zijn en de batterijen op te laden voor een nieuw vakantieseizoen.”