Er zijn tientallen optiekers in Mechelen, maar vriend en vijand zal moeten toegeven dat Koen Van Pottelbergh (56), alias Den Brillenman, een buitenbeentje is. Zijn grootvader bouwde een aantal bekende kerken en industriële sites in Mechelen. En Koen zelf, was in de jaren 90 niet alleen opticien, maar ook horecapaus. In 1999 crashte hij aan hoge snelheid tegen een brugpijler, hij was twee keer dood, werd aan één oog blind en zag zijn leven als ondernemer plots helemaal anders. Hij is goede maatjes met koningin Mathilde en hielp 350.000 mensen in ontwikkelingslanden aan een bril. Het fantastische verhaal van Den Brillenman.
Aannemer
De grootvader van Koen Van Pottelbergh was een grote aannemer. Hij werkte met 800 personeelsleden. Alhoewel hij afkomstig was uit de regio Aalst had de man een bijzondere band met Mechelen. Het hospitaal De Naeyer in Willebroek, het stationsgebouw van Mechelen Nekkerspoel, de kerk van het Groot Seminarie, de kerk van Sint-Jozef Coloma en de brouwzaal van brouwerij Het Anker… Het zijn maar enkele van de vele gebouwen die door de grootvader van Koen gezet werden.
En toch werd Koen Van Pottelbergh geboren in een familie van optiekers. “Mijn vader was Bobke Den Brillenman. Hij had een zaak in Bornem. Ook zijn broers en alle kinderen en kleinkinderen zijn optiekers. Dat lijkt raar voor een familie die in de bouw zat, maar het leven kan soms rare wendingen nemen. De broer van mijn grootvader is op relatief jonge leeftijd overleden toen hij bij werken van de kerktoren van Zottegem viel. Mijn grootvader heeft dat nooit kunnen verwerken en overleed een paar maanden later aan een hartfalen. De kinderen waren nog te jong om het bedrijf over te nemen. Het heeft nog wel een tijdje bestaan, maar de ziel was eruit. Een van de zonen is in de optiekwereld beland en alle anderen zijn gevolgd.”
“Ik leefde aan 300 per uur en op een bepaald moment stond mijn leven stil. Ik lag een maand in coma, zes maanden in de kliniek en moest twee jaar revalideren.”
Koen Van Pottelbergh – Den Brillenman
Horecapaus
Ook Koen belande in de wereld van de optiekers. “Ik zag dat mijn pa gelukkig was met wat hij deed. Het was bovendien een proper beroep. Tijdens mijn legerdienst mocht ik de keuring van de ogen doen bij nieuwe miliciens. Daar heb ik veel geleerd. Ik ben uiteindelijk met mijn eigen zaak gestart in Boom in 1990. Later heb ik ook de zaak van mijn papa in Bornem overgenomen. Maar ik kwam tegelijkertijd ook in de horeca terecht. Mijn grootvader langs moederskant was namelijk een biersteker. Hij had zelf ook een aantal cafés. Samen met Rudy, een cafébaas uit Boom, ben ik met een nieuw concept gestart. Dat was Bell’s café in Aartselaar, een van de eerste cafés waar de toog in het midden stond. Het was meteen een succes. We hebben een tweede Bell’s café geopend in Sint-Niklaas en later werk ik ook de bezieler van het bekende Café Locale in Antwerpen en Fouquet’s op de Keyzerlei en nog enkele andere zaken. We werkten met 400 mensen. Maar op een bepaald moment ben ik er uitgestapt.”
Tweemaal gereanimeerd
In 1999 had Koen een zwaar ongeval met zijn wagen. Hij crashte aan hoge snelheid tegen een brugpijler op de A12. Dat was een kantelpunt in zijn leven. “Ik leefde aan 300 per uur en op een bepaald moment stond mijn leven stil. Ik lag een maand in coma, zes maanden in de kliniek en moest twee jaar revalideren. Ik moest terug leren stappen en schrijven. Ik had zowat alles gebroken wat er kon breken. Ook inwendig had ik zware verwondingen en aan mijn linkeroog ben ik blind. Het was kantje boordje. Men heeft mij twee keer moeten reanimeren. Ik heb aan de poort gestaan. En in die comateuze toestand heb ik dingen beleefd die mijn leven veranderd hebben. Ik heb geen angst meer om te sterven, maar ik ben blij dat ik nog leef. Ik geniet van ieder moment. Uit respect voor het leven en uit dankbaarheid voor die tweede kans die ik kreeg, wou ik iets terugdoen. Maar wat?”
Professor Silver
Het was een van de eerste afleveringen van ‘Scheire en de Schepping’. In het programma zat de Engelse professor Silver die een bril had ontwikkeld waarvan je de scherpte van de glazen zelf kon aanpassen. Het ging om brilglazen met daarin twee membranen. Door meer of minder water tussen die twee membranen te brengen kon je de focus veranderen. “Ik heb met professor Silver contact opgenomen en dankzij wijlen dokter Beaucourt, nota bene de spoedarts die mij mee uit het wrak gehaald had, mocht ik het brilletje introduceren in het UZA. Zo was mijn vzw Eyes for the world geboren. Ik geloof dat iedereen, over de hele wereld, het recht heeft om goed te zien. Onze uitdaging bestaat erin deze mensen in alle uithoeken van de wereld te helpen met zelfinstellende brillen. Wist je dat ongeveer 1 miljard mensen geen toegang hebben tot een bril. In samenwerking met Center For Vision, dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van de bril, hebben we ons geëngageerd om samen met oogartsen wereldwijd projecten te initiëren om deze mensen en vooral kinderen met een slecht gezichtsvermogen te helpen.”
“In Brazilië kreeg ik het bericht dat koningin Mathilde ons project wou komen bezoeken. Het is een fantastische dame. Er was meteen een klik want onze beide vaders hadden samen op school gezeten.”
Koen Van Pottelbergh – Den Brillenman
350.000 brillen wereldwijd
Een uitdaging die ondertussen al meer dan geslaagd is want dankzij Koen en zijn vzw Eyes for the World kunnen wereldwijd al 350.000 mensen gratis opnieuw goed zien. Ook de Belgische Voetbalbond en het Olympisch Comité pikten het initiatief op. Het BOIC lanceerde het als goed doel tijdens de Olympische Spelen in Rio in 2016. Ook de voetbalbond nam Eyes for the World als sociaal project tijdens het WK in Brazilië. “In Brazilië kreeg ik het bericht dat koningin Mathilde ons project wou komen bezoeken. Het is een fantastische dame. Er was meteen een klik want onze beide vaders hadden samen op school gezeten. Ik vroeg haar of ik een selfie mocht nemen. De koningin stemde in, maar de hofmaarschalk protesteerde. Dus poseerden we voor de aanwezige fotografen en zonder nadenken sloeg ik mijn arm om haar middel. De koningin kon er mee lachen, maar de hofmaarschalk was ‘not amused’. Ik heb ze achteraf nogmaals ontmoet, samen met koning Filip. De hofmaarschalk kwam meteen naar mij toe om mij op het protocol te wijzen. Hoe dan ook, door de koninklijke interesse gingen er nog meer deuren open. Tijdens de Olympische Spelen in Rio zijn we erin geslaagd om 1500 kinderen uit de favela’s aan een gratis bril te helpen. Er is geen mooier gevoel dan te zien hoe blij die mensen zijn dat ze weer kunnen lezen. Je krijgt er energie voor terug.”
Ik vind dat een bril te duur is. De meeste van mijn collega’s hebben zich high end geprofileerd om de concurrentie aan te gaan met de optiek-ketens. Daarom heb ik dit concept ontwikkeld. Ik noem het ‘Business to Society’.
Koen van Pottelbergh – Den Brillenman
Perfectioneren
Toen Koen in 2016 terug kwam uit Brazilië begon hij met het verder perfectioneren van de brillen. Ondertussen zijn er projecten in een 15-tal landen over heel de wereld. Maar ook in Mechelen en omstreken zorgt Koen ervoor dat mensen die het financieel moeilijker hebben, toegang krijgen tot een bril. “Voor 20 euro kunnen we ze een aangepaste bril geven. Wist je dat België het duurste land ter wereld is om een bril te kopen? We werken daarvoor samen met de Sociale Huizen in de regio. De financiering van onze projecten gebeurt door giften of sponsoring. Per project hebben we minstens 5000 euro nodig om te kunnen opstarten.”
Opmerkelijk is dat Den Brillenman ook in zijn winkel in de Befferstraat een gelijkaardig concept hanteert. Elke bril in de winkel kost exact 99 euro en 50 euro voor de glazen. “Dat is een gevolg van mijn sociaal engagement. Ik vind dat een bril te duur is. De meeste van mijn collega’s hebben zich high end geprofileerd om de concurrentie aan te gaan met de optiek-ketens. Daarom heb ik dit concept ontwikkeld. Ik noem het ‘Business to Society’. De winsten gebruik ik bovendien om Eyes for the World te sponsoren.”
