Toen de familie Bradt een overnemer zocht voor hun buurtsupermarkt, greep Katrien haar kans. Ze woonde vlakbij en droomde al heel lang van een eigen zaak. Ook de buurtbewoners waren maar wat blij dat de laatste buurtwinkel in Tisselt open bleef. Vol enthousiasme begon Katrien aan haar nieuwe carrière.
Maar al snel bleek dat je als ondernemer niet altijd alles zelf in de hand hebt. Er was niet alleen corona, maar tijdens de eerste zeven maanden dat de winkel open was, waren er om de haverklap werken in het centrum van Tisselt of aan de Brielenbrug. “Welgeteld vijf weken van de in totaal 35 waren er geen werken”, zegt Katrien. “Het was niet makkelijk, maar we zijn blijven doorzetten. Na corona merkten we ook dat de verkoop iets daalde omdat mensen weer op restaurant mochten en dus minder zelf kookten.”
Prijsstijgingen
Maar de stijgende prijzen en de hoge energiefacturen zorgden voor nog meer moeilijkheden. Vrijdag, op de laatste dag van het jaarlijks verlof, besloot Katrien om de handdoek in de ring te gooien. Op de sociale media kondigde ze het einde van Den Distel aan.
“De prijsstijging van de energie is voor ons de druppel die de emmer deed overlopen. 2.800 broden per maand extra moeten verkopen om enkel de energiekost te kunnen dragen, is voor ons niet haalbaar. We hebben gevochten, gewerkt, gemaild, gebeld en gehuild, maar er is geen weg terug: de deur van den Distel blijft spijtig genoeg gesloten. Bedankt voor de twee mooie jaren, we hebben hier in ieder geval ook veel plezier beleefd. Zoals ze in het voetbal zeggen: we hebben goed gespeeld, maar verloren”, was de emotionele boodschap die ook achter de vitrine van de winkel verscheen. “Het was een zeer moeilijke beslissing. Maar het was, of nu sluiten, of nog een grotere put graven voor onszelf.”
Steun
Dat Den Distel in korte tijd was uitgegroeid tot een vaste waarde in Tisselt blijkt uit de vele reacties. Iedereen vindt de sluiting een groot verlies en Katrien en haar man Bart krijgen van iedereen veel steun. “Daar ben ik echt van geschrokken. Ondanks alle miserie trekken we ons daaraan op.”
“De prijsverhoging van onze energiefactuur was er teveel aan. Eerst waren er al prijsstijgingen van het brood die we niet helemaal wilden doorrekenen aan onze klanten en nu werd ons voorschot op de gas en elektriciteitsfactuur aangepast. Er kwam maar liefst 135% bij. Het is niet realistisch om nog voort te doen. We hebben alle opties bekeken, maar we hebben natuurlijk nog geen reserves opgebouwd om deze periode te overbruggen. We zouden bij wijze van spreken 2.800 broden per maand meer moeten verkopen, alleen al om de energiekost te kunnen dragen.”
Op zoek naar werk
Het typeert Katrien dat ze er zelf mee zit dat de inwoners van Tisselt niet meer in eigen dorp hun boodschappen kunnen doen. Ze wil al haar klanten bedanken voor de voorbije twee jaar waarin ze naar eigen zeggen veel plezier heeft beleefd. Wat de toekomst brengt, weet ze nog niet. “We gaan eerst dit op een deftige manier afronden en dan ga ik op zoek naar werk. Dat zal nodig zijn, want we dragen hier nog wel even de financiële gevolgen van. Ik troost mij met de gedachte dat wanneer ik niet zou ‘gesprongen’ zijn twee jaar geleden, dat ik er altijd spijt van zou hebben gehad.”
