December 2017 – 2

Bijzaak: Wachten op de knik

Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.

De wereld staat op z’n kop. Machteloos kijken we hoe de internationale economie de dieperik ingaat en de corona-statistieken pijlsnel de omgekeerde richting uitgaan. Samen met de bankrekening zinkt de moed bij de ondernemers stilaan in de schoenen.

Elke dag zitten we met z’n allen aan het scherm gekluisterd als de nieuwe coronacijfers bekend gemaakt worden. We hangen aan de lippen van virologen Steven Van Gucht en Marc Van Ranst. Elke dag opnieuw hopen we dat ze vertellen dat ‘de knik’ er is. Het moment waarop er minder besmettingen, minder ziekenhuisopnames en minder doden zijn dan de dag voordien. Het moment waarop het hoogtepunt van deze smerige coronacrisis eindelijk voorbij is.

Maar voorlopig komt er geen goed nieuws uit de mond van Van Ranst en Van Gucht. De media proberen nog wel de hoop levende te houden met filmpjes en artikels over creatieve of hartverwarmende acties van handelaars en bedrijven. Maar diep vanbinnen beseffen we dat ze niet meer zijn dan een pleister op een houten been.

Ik droom samen met u van de dag dat ‘de knik’ er effectief is. Het zal een dag zijn waarop we terug plannen durven maken. En vooruitblikken naar een coronavrije wereld waar we met vrienden kunnen gaan feesten. Een wereld waar we omringd worden door echte collega’s in plaats van door huisdieren en jengelende kleuters. Een wereld waarin een ‘kot’ weer exclusief toebehoort aan studenten en niet gelijkstaat aan een thuisgevangenis.

Nog nooit hebben we zo uitgekeken naar het moment waarop een curve in dalende lijn gaat. Tot het zover is buig ik heel diep mijn hoofd voor de mensen die er ondertussen voor zorgen dat alles blijft draaien. Dokters, verplegend personeel, mensen uit de logistieke sector en ga zo maar door. Als de coronacurve binnen afzienbare tijd het nulpunt bereikt, dan hoop ik dat bij een volgende besparingsronde van onze beleidsmakers hun looncurve niet afgevlakt wordt.