Heb je in deze nieuwsbrief het artikel over ramen- en deurengroep Raamwinkel al gelezen? ‘Ook echte mannen mogen huilen’ is de titel en het gaat over een moedig initiatief van CEO Serge Vanhaverbeke. Net als u en ik stelde hij vast dat het aantal burn outs het afgelopen jaar spectaculair steeg. Met maar liefst 160 procent, zo blijkt uit studies. Vanhoverbeke besloot om daar binnen zijn bedrijf iets aan te doen en hij bood al zijn werknemers individuele psychologische ondersteuning aan.
Ik hoef je niet te vertellen dat zoiets geen evidente beslissing is. En al zeker niet in de bouwsector waar echte mannen zelfs geen kik geven als ze met een hamer op hun vingers kloppen. Waar bouwvakkers geen schuurpapier nodig hebben omdat hun handen ruw genoeg zijn. En als ze al traankanaaltjes zouden hebben, dan staan die al jarenlang droog. Nee, als zelfs een journalist als ik gruw bij de gedachte van een bezoek aan een psycholoog, dan kan ik mij enigszins het wantrouwen voorstellen toen hun baas met het idee afkwam om eens met zo iemand gaan te praten.
Hoe je het draait of keert, er rust nog een taboe op psychologische hulp. En eigenlijk is dat voor niks nodig. We hebben het allemaal moeilijk na bijna 14 maanden in deze surreële wereld, toch? Ik wil langs deze weg daarom het initiatief van de Raamwinkel toejuichen.
We hebben dezer dagen allemaal onze mond vol over duurzaam ondernemen. En ja, de meeste bedrijven hebben zonnepanelen op hun dak, of ze vangen het regenwater op. Misschien hebben ze zelfs een bijenkast op hun bedrijfsterrein en rijden ze met elektrische wagens. Maar wie écht duurzaam wil ondernemen zorgt ook voor het mentale welzijn van zijn personeel.
Het is minder zichtbaar dan de zonnepanelen op het dak, maar wees maar zeker dat het minstens evenveel energie oplevert voor de werknemers.
