Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Bijna dagelijks spreek ik met gepassioneerde ondernemers. Ze doen hun job met hart en ziel. Ze zijn vaak razend ambitieus en soms ongelooflijk creatief. Maar sinds enkele maanden heb ik het gevoel – het kan misschien toeval zijn – dat daar nog een extra laagje bovenop komt.
Het lijkt mij, dat de manier waarop ze de dingen doen steeds belangrijker wordt. Veel bedrijfsleiders die ik de afgelopen tijd ontmoette, zijn niet noodzakelijk meer geïnteresseerd om zo snel mogelijk rijk worden of om de grootste in hun sector te worden. Wat ze wel allemaal willen is de beste zijn in hun vak, het beste product afleveren of de beste dienst verlenen. En als er een positief iets is aan corona dan is het wel dat de consument nu ook meer aandacht heeft voor die zaken. Mensen kopen liever lokaal. Ze kiezen voor producten waarvan ze weten hoe, door wie en op welke manier ze gemaakt zijn.
Zo sprak ik de afgelopen week een jong koppel uit Hombeek dat een hoevewinkel startte met enkel vlees van eigen gekweekte dieren. Ik ging op bezoek bij een bakkerij in Hofstade waar men de ambitie heeft om het lekkerste brood ooit te bakken. De bakker kweekt op een proefveld 48 oude graansoorten om op termijn de ultieme graanmengeling te kunnen maken. In Lier wordt er op ambachtelijke manier koffie gebrand door de zoveelste generatie van een familiebedrijf. En in Mechelen creëerden twee jonge mensen een van de lekkerste confituren die ik ooit proefde. Op grootmoeders wijze, gekookt in koperen potten en met een minimum aan suiker. En zo kan ik nog een aantal gepassioneerde ondernemers opnoemen.
Je kan mij een ‘pussy’ noemen, maar ik geef graag toe dat ik van zo’n verhalen iedere keer weer een beetje emotioneel word. Het gaat zelfs nog verder… Geïnspireerd door die ‘back-to-basis trend’ noteer ik sinds kort de interviews die ik doe met een potlood in een net schriftje. Echt waar.
Ik heb zelfs nog even overwogen om deze nieuwsbrief met een mooie vulpen te schrijven, hem in een luxueuze envelop te steken en hem persoonlijk in uw brievenbus te komen steken.
Maar omdat een toetsenbord nu eenmaal minder inktvlekken maakt en makkelijker is om dt-fouten aan te passen, leest u nu deze – weliswaar meer ordinaire – elektronische versie.
