Op vrijdag sluiten we de week van ‘Made in Mechelen’ af met een eigenzinnige terugblik op de voorbije dagen of een vooruitblik op de komende week. Hoofdzaak of bijzaak, het maakt niet uit.
Zelfs al zou ik het doodgraag willen, het lukt niet. Aan de coronacrisis valt nu eenmaal niet te ontkomen dezer dagen. Met Made in Mechelen beschouwen wij het nochtans als onze missie om positieve berichtgeving te doen over de economie in onze regio. U zal het met me eens zijn dat dat op dit moment geen makkelijke doelstelling is. De realiteit waar zelfstandigen en bedrijven nu mee geconfronteerd worden laat weinig ruimte voor positivisme.
Tenzij dan de vele hartverwarmende acties die er overal georganiseerd worden. En de plotse opstoot van solidariteit in ons land. Of het grenzeloze respect dat er is voor de mensen die in de vuurlinie staan bij de strijd tegen het coronavirus.
Dat alles, dat mogen we straks, als de crisis achter de rug is, niet vergeten. Voor het eerst sinds lang lijkt ons land niet langer verdeeld tussen links en rechts, tussen zwart of wit of tussen pakweg voorstanders en tegenstanders van een lage emissiezone.
Hoe dat komt? Misschien omdat er nu geen tijd is om aandacht te besteden aan politieke strategieën over het verder opsplitsen of het juist weer meer samenvoegen van ons land. Of misschien omdat er plots meer geluisterd wordt naar dokters, wetenschappers en zelfstandigen in plaats van naar politici.
Omdat, met andere woorden, de politiek in deze bange tijden herleid is tot zijn ware proportie en zijn echte bestaansreden: maatregelen nemen die de bevolking ten goede komen. En het mag gezegd: ze doen dat goed.
Het polariserend taalgebruik is, althans voor even, gedempt door mondmaskers. Het gevolg is dat de vuisten waarmee we naar elkaar dreigden, helpende handen zijn geworden. Hoe mooi is dat?
Laat ons dat niet vergeten als deze nachtmerrie straks voorbij is.
