Bakkerij Hendrickx in de Antwerpsestraat is bijna zeventig jaar een begrip in Lier. “In 1954 begon mijn vader Julien met de bakkerij. Ik ben in 1956 geboren, dus ik heb niets anders gekend dan deze zaak. In 1983 heb ik ze overgenomen”, vertelt Johan, die sinds zijn 15de brood bakt.
Vanaf de eerste dag drukte hij zijn stempel. “Ik zag het anders dan mijn vader. Ik stopte met de producten die hij gebruikte en begon met andere te werken. Ik zette de bakkerij naar mijn hand door bijvoorbeeld meer patisserie aan te bieden. Ik heb er geen spijt van gehad.”
Johan werkte zich dan ook sterk in de kijker met verschillende initiatieven. Sinds 2014 heeft hij zijn eigen reus, gedurende twintig jaar bakte hij de taart voor de nieuwjaarsreceptie van de stad en met de Orde van het Lierse Vlaaike zorgde hij ervoor dat het gebakje een Vlaamse en Europees erkend streekproduct is.
Enige echte Lierse Vlaaikes
De vraag is of deze initiatieven overeind blijven na zijn pensioen. “Door mijn reus ben ik aangesloten bij de Gezellen van ’t Groot Volk en dat blijf ik ook. Er zijn ondertussen al mensen van de stad, onder wie ook de burgemeester, die me gevraagd hebben hoe het verder moet met de nieuwjaarstaart. Ook het Lierse Vlaaike wordt alleen nog bij ons volgens het originele recept gemaakt. Want om de vlaaikes te maken moet een bakker ook pistolets bakken. Het is van de kruimels van de pistolets dat het paneermeel voor de Lierse Vlaaikes worden gemaakt. Daarom hoop ik een overnemer te vinden. Ik geef mezelf drie maanden de tijd.”
Vanaf september mogen kandidaten zich melden. “Mijn broodbakker Ilmi wil aan boord blijven. Hij werkt al vijftien jaar voor mij en weet wat nieuwe zaakvoerders mogen er wachten. Ik raad de overnemers aan om met hem voort te gaan. Vind ik binnen deze periode geen kandidaat, dan verkoop ik het pand alsnog.”
Eerder dan gepand
Johan runde de zaak met zijn vrouw Chris en zijn dochters Ine en Ann. De afgelopen elf jaar was Liselot Poffyn chef van de patisserie. “Ik wilde in 2025 stoppen, maar mijn dochters willen eerder afronden. Ik heb altijd gezegd dat ik ging stoppen wanneer zij dit vroegen. Oorspronkelijk hadden we 2023 vooropgesteld, maar na de Lentereceptie van de stad crashte ik drie keer. Ik had schrik om met de wagen naar de bakkerij te komen. Ik moest me van mijn familie laten onderzoeken, maar ik gaf aan eerst twee weken naar de kust te gaan. Kreeg ik daar opnieuw last van mijn gezondheid, dan zou ik me laten onderzoeken. Maar ik ondervond niets en ben terug rustig beginnen te werken. We hebben dan wel besloten om eind dit jaar te stoppen.”
De bakker weet nu al dat het een zwaar afscheid wordt. “Dit gaat erg pijn doen en er zullen veel tranen vloeien. Sinds we ons afscheid hebben aangekondigd stromen de reacties binnen. Een klant zei me vanmorgen nog dat hij extra zakdoeken heeft gekocht. Het mooiste geschenk bij dit afscheid zou dan ook het vinden van een overnemer zijn.”
