André en zijn vrouw Christel uit Blaasveld (Willebroek) zijn al decennia bekende gezichten in de horeca. Fuifbeesten met wat kilometers op de teller kennen André vast nog uit het nachtleven. “Als dj Drettie was ik vooral actief in discotheken in het Antwerpse en in de Rupelstreek. Mijn plaatjes kocht ik in Mechelen bij Wif records. Christel en ik leerden elkaar daar kennen en op een dag nam ik haar ook mee.” (lacht)
Door al dat werken tot in de vroege uurtjes begon de maag al eens te knorren. “Voor een pita moest je in die tijd speciaal naar Antwerpen rijden”, zegt hij. Dat inspireerde André om zelf de eerste pitazaak van Mechelen te beginnen. “Maar ik had er geen idee van hoe ik dat vlees precies moest bereiden. Toen ik die mannen bezig zag, was ik overtuigd”, vertelt André.
Zelf spitten maken
Samen met Christel opende hij in 1986 Pitawan in de Onze-Lieve-Vrouwestraat. “Wekelijks maakte ik met driehonderd kilogram shoarmavlees zelf mijn spitten”, zegt hij. Het concept sloeg aan en de tent groeide in de Dijlestad uit tot een begrip. Op de duur begon het nachtleven door te wegen, want ook in Pitawan klopte het koppel talloze nachtelijke uren. “Een schitterende tijd, maar loodzwaar. We kunnen er een boek over schrijven”, zegt Christel.
Het toeval wilde dat Paul Adriaenssens, de toenmalige eigenaar van ’t Korenveld, een van de vele mensen was die bij hen over de vloer kwam. “En wij bij hem. Op een dag gaf ik aan dat Paul zeker een seintje moest geven als hij ermee stopte. We waren geïnteresseerd en we werden goede vrienden”, zegt André.
Het lot besliste dat de overname er in 2006 vroeger dan verwacht kwam. Paul werd ziek en stierf aan kanker. “Op zijn sterfbed hebben we de overeenkomst ondertekend. Een uur later is hij overleden. Dat was best akelig”, vertelt Christel.
Samen met haar man bouwde ze het restaurant in de Mechelse binnenstad uit. “De dag begint vroeg met het verwerken van het vlees dat hier binnenkomt. Dat versnijd ik nog altijd zelf en ik trek alles vacuüm”, legt André uit. Grillen is de grote specialiteit van het huis en dat trekt volk. “De kunst zit hem in het bakken. In het weekend moeten we dikwijls tot vijftig mensen weigeren. Ik hoop dat we iemand vinden die het concept voortzet. Dat is echt onze wens.”
46 jaar gewerkt
Voor André is het mooi geweest. “Ik word 65 jaar, ik wil het rustiger aan doen. Ik heb 46 jaar gewerkt in mijn leven. Dat is meer dan voldoende”, zegt hij. Ondertussen zijn ze al een jaar op zoek naar overnemers, maar de geschikte kandidaat hebben ze voorlopig nog niet gevonden. “Ik ga nog niet met pensioen, ik wil wel nog iets doen. Ik ben nog te jong, in mei word ik 56. Misschien ga ik iets doen in de verkoop. We zien wel, sowieso iets met sociaal contact”, vertelt Christel.
André wil vooral veel tennissen. “En af en toe wat plaatjes draaien”, zegt hij. Daarmee keert hij een beetje terug naar zijn oude liefde. “Ik heb nog heel mijn installatie. Dit jaar moet ik al drie keer draaien op de golfclub in Breendonk, onder andere een verjaardagsfeest en ik moet ook een karaoke organiseren”, vertelt André.
“Hij kan zelfs nog in discotheken spelen als ze hem vragen. En voor jong en oud”, zegt Christel.
