Als telg van een erg ondernemende familie moet de druk groot zijn geweest om zelf een bedrijf te gaan aansturen?
“Nee, eigenlijk niet. Ik ben altijd omringd geweest door ondernemers, dus de trigger om ooit zelf iets op te zetten was er wel. Mijn familie creëerde een stimulerend klimaat voor ondernemerschap en dat is zeker een katalysator geweest. Maar mijn ouders hebben me nooit gepusht om in het familiebedrijf te stappen. Dat heb ik altijd als een ‘fijne vrijheid’ ervaren. Een gevoel dat ik ook aan onze kinderen wil overbrengen. Ik geef hen liever iets mee om hun eigen dromen te realiseren dan druk uit te oefenen om in mijn voetsporen te treden.”
Ben je bewust een ‘zachtere’ richting uitgegaan dat je vader, die in de technologische productiesector actief was?
“Nee, dat is eerder toevallig gebeurd. Ik wou aanvankelijk journalist worden en ben door mijn studies in de communicatiewetenschappen in de marketing terechtgekomen. Zo werkte ik voor een Brits-Nederlands concern dat printmanagement deed voor grote internationale klanten. Ze wilden dat ik als zelfstandige aan de slag ging, en zo was de stap naar een eigen business heel klein. Het ondernemerschap was in het begin wel wat beangstigend, want mijn bedrijf, dat was ikzelf, een laptop, gsm en een plaatsje aan de living-tafel.”
“Als underdog het spelletje meespelen en dan straf uit de hoek komen: heerlijk”
De stap naar de overname van drukkerij Burocad moet dan wel groot zijn geweest?
“Ik heb het geluk gehad van in de overgangsfase te kunnen samenwerken met Frank en Nicole, de stichters van Burocad. Zo heb ik me geleidelijk kunnen inwerken. Ook naar medewerkers en klanten was hun aanwezigheid een groot voordeel, want iedereen had veel vertrouwen in hen, en zij in mij. Het was dan ook niet zo’n grote verandering om tegenover een nieuwe, vrouwelijke bedrijfsleider te zitten, want met Nicole waren ze dat al gewoon.
Toch ooit nadeel ondervonden van het feit dat je een vrouw bent?
“De grafische wereld bestaat vooral uit mannen en is erg traditioneel. Er was dus bij sommige leveranciers bijvoorbeeld, wel wat achterdocht toen er plots een jonge vrouw met hen kwam onderhandelen. Ze dachten: ‘Dat blondje is een makkelijke tegenpartij, die kunnen we wijsmaken wat we willen’. Die houding heb ik in mijn voordeel gebruikt. Even het spelletje meespelen als underdog, en dan op het juiste moment mijn slag slaan… Bleek dat ze toch een verkeerde inschatting hadden gemaakt (lacht). Daar kon ik wel van genieten om de onderschatting om te buigen tot iets positiefs.”
Ervaar je dat vrouwen minder kansen krijgen om carrière te maken?
“Nee, ik kijk bij aanwervingen gewoon naar de beste kandidaat. De kwaliteiten zijn belangrijk, niet het geslacht. Uiteraard hoop je wel dat de teams ongeveer gelijk zijn samengesteld, maar ik ga er niet bewust naar zoeken. Er zijn ook mannen die emotioneler reageren en vrouwen die recht voor de raap zijn. De clichés gaan zeker niet altijd op. Ook in mijn netwerk bekijk ik andere ondernemers op basis van hun kwaliteiten en speelt gender geen rol. Als je zelf die houding aanneemt, word je ook zo behandeld.”
Is de combinatie van bedrijf en gezin zwaarder voor een vrouw dan voor een man?
“Nee. Ik heb het geluk dat mijn man zelf een carrière als ondernemer heeft gehad en dus goed begrijpt wat dat inhoudt. Hij accepteert dat ik soms 4 avonden per week weg ben voor het werk. En hij heeft nooit een probleem gemaakt van de primaire rol om de kinderzorg op te nemen. Ik besef dat dat niet zo evident is. Toch is het een kwestie van goede afspraken. Als je daarover niet goed overlegt en op het moment beslissingen moeten nemen, dan wordt het pas echt moeilijk.”
Vind je dat vrouwen zich specifiek moeten verenigen in netwerkclubs?
“Dat is geen meerwaarde voor mij. Er zijn wel bepaalde topics die ik eerder met vriendinnen bespreek, maar vind het juist interessant om veel andere inzichten en expertise op te zoeken. Als je alleen bij vrouwen te rade gaat, limiteer je jezelf. Ik doe zelf ook niet mee aan wedstrijden enzo die vrouwelijke ondernemers bekronen. Dan heb ik veel liever dat we erkenning krijgen voor de groei van het bedrijf, dan als ik als vrouw op een voetstuk wordt geplaatst.”
Heeft Voka Limburg jou geholpen in de ontwikkeling van het ondernemerschap?
“Ja, Voka is voor mij een plek van ontmoeting met mensen die een mooi parcours hebben afgelegd. Je kunt er terecht met vragen en doet er inspiratie op. Hopelijk trekt het netwerkgebeuren snel terug aan, dan valt er nog meer te halen uit het Voka-lidmaatschap.”
Wanneer denk je klaar te zijn met dit bedrijf?
“Ik heb alvast niet de ambitie om, zoals mijn vader, op 69 jaar nog zo actief te zijn. Of het met mijn geslacht te maken heeft, weet ik niet, maar ik kan ook buiten het werk enorm genieten van totaal andere dingen. En dan kan ik me voorstellen dat er een tijd komt om daar op te focussen. Mijn man Manu is 9 jaar ouder, dus misschien komt de tijd wel eerder om samen wat meer van het leven te gaan genieten. We zullen wel zien. Vandaag ben ik daar alvast echt niet mee bezig. Mijn werk ik ook mijn hobby en ik heb nog energie genoeg om het nog lang vol te houden.”
