Een jaar geleden nam een team van zakenvrouwen het roer in handen bij voetbalclub KRC Genk Ladies. Ze pasten direct een bedrijfsmatige aanpak toe en zien nu al stevige resultaten. Met het aantrekken van de gekende coach Guido Brepoels, heeft voorzitter Jacqueline Mahieux een nieuwe grote stap in de verdere professionalisering gezet. “Maar de weg is nog heel lang, zeker als je werkt met vrijwilligers en rekening moet houden met de emotie in de sport”, vertelt ze.
Onder impuls van directeur Betty Van Proeyen was KRC Genk Ladies vorig jaar al op sportief vlak opgeklommen tot de hoogste regionen. Een zakelijke impuls was echter nodig om de club te laten doorgroeien. “Het is eigenlijk toevallig dat ik werd aangesproken om voorzitter te worden”, zegt Jacqueline Mahieux. “Ik had net mijn bedrijf verkocht, en dus was er wat tijd over om mijn tanden te zetten in een nieuwe uitdaging. Ik heb dan eerst binnen mijn netwerk van vrouwelijke ondernemers een complementaire bestuursploeg samengesteld: stuk voor stuk mensen met kennis van IT, marketing, juridische zaken, enzovoort. Zo zijn we beginnen bouwen aan de professionele structuur van de club.”
Met veel succes, want er werden tal van sponsors aangetrokken. De banden met de mannen van KRC Genk werden aangehaald en een rist toptalenten kwam het team versterken. “Er is echter nog veel werk aan de winkel”, weet Jacqueline Mahieux. “We moeten verder investeren in de professionele omkadering om zo ‘het product’ beter te maken. Ik denk aan de uitbreiding van de staff, met naast hoofdcoach Guido Brepoels, andere experts als een physical coach, video-analist, enzovoort. Er dient tevens geld te worden gevonden voor de opwaardering van onze accommodatie in Zwartberg. De Super League, waarin we spelen, legt allerlei vereisten op en om onze VIPS en andere supporters comfortabel te ontvangen, liggen er ambitieuze plannen klaar. Als zakenvrouw is het een hele uitdaging om die budgetten bij elkaar te krijgen.”
Server plat
De voorzitter merkt wel grote verschillen tussen de ondernemingswereld en de sport. “Ten eerste werken wij met heel wat vrijwilligers, die je op een andere manier moet benaderen dan medewerkers”, weet Jacqueline Mahieux. “Er komen in het voetbal bovendien zoveel emoties bij kijken, dat je niet zomaar iedere beslissing op een zakelijke manier kunt nemen. We zijn ook erg afhankelijk van de resultaten. Ik kom uit de IT-business en vergelijk de slechte prestaties van het team met het uitvallen van de server. Dan sta je even machteloos… Maar het zijn net die verschillen die het nog boeiender maken om het doel te bereiken”, besluit ze vastberaden.
