Mocht u het gemist hebben: Christa Jouck, CEO van Officenter, heeft een gevoelige snaar geraakt. Als genomineerde voor de prijs ‘De Machtigste Limburger’ wil ze die titel uitreiken aan ‘de werknemer’. Want het is de “overbeschermde en gepamperde” werknemer die volgens Christa Jouck de lakens uitdeelt in de bedrijfswereld. “Voor werknemers gelden blijkbaar alleen rechten en geen plichten. Dat is de schuld van de vakbond.”
Voor wie -in tegenstelling tot de meerderheid in de riool van de sociale media- de moeite wil doen om te weten waar het over gaat, geven we hier haar stelling weer: “Ondernemers willen de zaken zo efficiënt en zo logisch mogelijk organiseren, en daar zitten ze in de politiek niet op te wachten”, zegt Christa Jouck, die zopas nog haar ondernemersverhaal vertelde in ons magazine. “Sommige regels zijn echt niet eerlijk. Een werknemer die zelf ontslag neemt en al een andere job heeft, heeft bijvoorbeeld toch nog recht op sollicitatieverlof. Sommige werknemers dreigen er dan ook nog eens mee om ziek te vallen, want dat verlengt hun opzegtermijn niet. Maar als wij iemand ontslaan en we vragen die persoon om tijdens zijn opzegtermijn te werken, dan wordt die zogezegd ziek en duurt de opzegperiode nog langer. Zo betalen wij dus twee keer: zowel voor de ziektedagen als voor de opzegperiode. Dat soort regels kennen ze allemaal.”
Vooral bij jonge mensen mist de CEO van Officenter de grote arbeidsethos. “Hun houding is vaak: we bekijken nog wel of we wel voor u willen werken.” Volgens de onderneemster is dat de schuld van de vakbond, die werknemers alleen wijst op de rechten en niet op de plichten.
Stijn Baert, professor arbeidseconomie aan de UGent, erkent de macht van de vakbonden: “De krapte op de arbeidsmarkt geeft de werknemers meer keuze, en dus meer macht om werkgevers tegen elkaar uit te spelen. Dat staat los van de vakbonden. Maar ondanks het feit dat hun aantal leden jaarlijks daalt, blijft hun macht nog groot. Ze voeren vooral een pleidooi voor hogere lonen en meer werkcomfort. Dat is goed voor wie al een job heeft, maar niet voor wie werkloos is. De oplossing voor de krappe arbeidsmarkt zou moeten zijn om de inactieven weer aan het werk te krijgen.”
Jean Vranken, de topman van ACV-Limburg, is zeer verbaasd over de uitspraken van Jouck. “Een werknemer kan echt wel ziek worden hoor. En als de werkgever daar aan twijfelt, kan die ook nog een controlearts sturen. Werkgevers hebben tegenwoordig niet meer de keuze tussen 15 werknemers per job zoals vroeger, maar wel nog tussen vijf. Ze leggen de lat hoog: ze willen alleen maar wie jong, goedkoop en competent is.”
“Een veralgemening van jewelste”, reageert Jouck. “Bij mij is de helft van de werknemers ouder dan 40 jaar en een kwart ouder dan 50 jaar. Ook ouderen mogen bij mij komen solliciteren, want dat zijn de meest loyale werknemers. Het zijn de jongeren die jobhoppen, terwijl wij werknemers willen voor de lange termijn.”
