Louis Kemps, CEO van HR-dienstengroep Itzu, heeft het wetsvoorstel van Meryame Kitir over de tijdelijke werkloosheid goed bestudeerd. Hij waarschuwt echter voor een omgekeerd effect: een stortvloed aan faillissementen van kleinere ondernemingen en de structurele werkloosheid voor duizenden werknemers. Ziehier zijn kant van het verhaal:
“Mevrouw Meryame Kitir is algemeen gekend als de mooie, Limburgse fractieleider van Sp.a”, zo begint Louis Kemps. “Vanuit haar achtergrond uit de vakbeweging bij Ford Genk stapte ze in de actieve politiek. Vanuit dezelfde achtergrond doet ze nu de vaststelling dat bij Schoenen Torfs 26 mensen ontslaan worden tijdens de tijdelijke werkloosheid door corona. De opzegtermijn van deze werknemers loopt gewoon tijdens het statuut van tijdelijke werkloosheid door. In de praktijk betekent dit dus dat de opzegtermijn eigenlijk financieel gedragen wordt door de overheid, zolang de periode van tijdelijke werkloosheid blijft duren. Eens de opzegperiode voorbij is, hebben deze mensen geen arbeidsovereenkomst meer. Wie ben ik om mevrouw Kitir hierin tegen te spreken, dat dit als onrechtvaardig aangevoeld wordt. Als er daarenboven vanuit het sociaal overleg binnen ‘een bepaalde organisatie’, ook nog eens aangevoeld wordt dat er ‘misbruik van de tijdelijke werkloosheid’ gemaakt wordt, is de roep tot actie groot.”
“Vandaar is het volkomen terecht dat Meryame Kitir deze situatie aanklaagt en een oplossing voorstelt”, gaat Kemps verder. “De oplossing bestaat in een wetsvoorstel waarbij iedereen die na 1 maart 2020 in opzeg geplaatst is, retroactief een schorsing krijgt van de opzegtermijn gedurende de tijdelijke werkloosheid door corona. Dit in zoverre dat de opzegperiode voorbij is op het ogenblik van de publicatie van het wetsvoorstel.”
Nekschot
“Dit lijkt op het eerste gezicht een prima oplossing, want op deze manier gaan werknemers na de periode van tijdelijke werkloosheid door corona de volledige opzegtermijn mogen presteren aan een volledig loon, of de werkgever moet een verbrekingsvergoeding betalen om de beëindiging van de arbeidsovereenkomst onmiddellijk effectief te maken. Maar, dat is de theorie. Wat is het gevolg in de praktijk? Het nekschot voor heel wat kleine werkgevers, die hun ‘relance’-plan financieel gekelderd zien. De kostprijs van deze goed bedoelde regelgeving zal ervoor zorgen dat duizenden mensen nu onmiddellijk volledig werkloos worden doordat hun werkgever nu geen perspectief meer heeft om een doorstart te maken. Of omdat het veel goedkoper is om nu de boeken neer te leggen en om terug met een schone lei de doorstart te maken. Deze regelgeving zal voor een makkelijk te begroten extra kost zorgen, waardoor je deze werkgevers ook geen ongelijk kan geven om (hopelijk) voor deze alternatieve oplossing te gaan van ‘faling en doorstart’.”
Ontslag-machines
En Kemps gaat door: “Onze politici verliezen misschien ook uit het oog dat geen enkele werkgever graag iemand ontslaat. Dit heeft niets met de financiële kost te maken. Je wil geen goed presterende medewerkers verliezen, je wil ze aan uw organisatie binden. Werkgevers zijn geen ontslagmachines, het zijn ook maar mensen die werk geven.”
“Blijkbaar hebben heel wat organisaties en bedrijven sedert het losbreken van de Covid 19-pandemie, een overlevingsstrategie dienen op te zetten. Afhankelijk van de sector weet je nu al dat het heel lang kan duren eer je terug op kruissnelheid zal zijn. Zo zullen de terrassen van de cafés niet direct terug stampvol zitten, dus je zal minder mensen in de bediening nodig hebben. Winkels mogen ook maar tegelijk een bepaald aantal klanten ontvangen. Professor Van Ranst gaf dit al direct bij het begin van de pandemie aan, dus dienden dit soort bedrijven ter goeder trouw al maatregelen te nemen en correct duidelijkheid te verschaffen aan hun medewerkers. Een harde realiteit om mensen het ontslag te moeten meedelen. Duidelijk echter dat dit een zeer belangrijk element is van een exit-strategie voor een individueel bedrijf.”
Handdoek gooien
“Jammer maar helaas wordt deze exit-strategie met dit wetsvoorstel van tafel geveegd,” vindt Louis Kemps. “Deze bedrijven krijgen er nu allemaal een extra kost bij, dit zal voor velen de spreekwoordelijke druppel zijn om de handdoek te gooien en hopelijk voor de ‘faling en doorstart’-strategie te gaan. Gevolg: veel meer mensen die de werkloosheid in geduwd worden dan degenen die nu in opzeg zijn geplaatst. Met ‘hopelijk’ dient er rekening gehouden te worden met het feit dat heel wat bedrijven niet meer zullen opstarten. Zij zullen dus ook niet meer zorgen voor tewerkstelling in het nieuwe normaal.”
“Gelukkig is het wetsvoorstel nog niet definitief goedgekeurd. Misschien bestaat er een tussenoplossing. Mevrouw Kitir klaagt het loonverlies van de mensen aan die nu in opzeg staan sedert 1 maart 2020. Kan er dan misschien een bijpassing betaald worden op de werkloosheidsvergoeding tijdens de periode van opzeg, waardoor de extra kosten voor de werkgevers in moeilijkheden enigszins beperkt worden en deze getroffen werknemers geen loonverlies hebben? Kan de retroactiviteit uit het voorstel gehaald worden?”
En de CEO van Itzu besluit: “Hoop en perspectief zijn belangrijk voor mensen in deze tijden, dus laten we hopen dat mevrouw Meryame Kitir haar zeer goed bedoeld voorstel nog wil bijsturen en geen duizenden mensen ongewild in de werkloosheid duwt. Laten we samen proberen een economisch klimaat te hebben dat we zoveel mogelijk mensen kunnen laten werken en werkloosheid tot een minimum kunnen beperken!”
