“Nee, ik kom niet uit een ondernemersgezin”, blikt Thomas Monnens terug. “Mijn ouders stonden in het onderwijs. Omdat ik niet de beste student was, ben ik de richting ‘technisch hout’ in de vakschool gaan volgen, met daarna nog een graduaat in houtbewerking in Gent. Trappen tekenen en maken, dat vond ik best interessant. Heel even heb ik nog geprobeerd om zelf leraar te worden, maar dat bleek al snel niks voor mij te zijn. Na mijn stage bij Broux Houtconstructies mocht ik er starten als calculator. De verkoop kwam er later ook bij. Daar heb ik geleerd wat werken is. Er waren dagen bij van 6 uur ’s morgens tot 23 uur ’s avonds… Een goede leerschool!”
Voorgerecht
Als voorgerecht maakte chef Marc van Mardaga: Zalm gravad lax met mierikswortel en gin-tonic. Als aangepaste wijn werd gekozen voor: Anthilia, Donnafugata , Sicilië.
MBO
Ondertussen had zijn kameraad Dylan Derdaele het bouwbedrijf van zijn vader Patric al een paar keer voorgesteld als volgende werkgever. “Ik heb lang de boot afgehouden, maar ben dan in 2012 toch overstag gegaan. Begonnen als calculator, kreeg ik snel meer verantwoordelijkheid. Tot die bewuste middag, waarop Patric gekscherend zijn stoel als CEO aanbood… In feite een grap, maar al snel werd het een serieus traject, waarbij ik 5 jaar lang aan de zijde van Patric alle kneepjes van het vak mocht leren. Hij zag dus wel wat in mij, en dat vertrouwen was wederzijds. Op mijn 28ste kreeg ik dan de kans om samen met collega’s Lennert en Marc een management buy out te realiseren en dus mede-aandeelhouder te worden. Op dat moment kreeg ik ook de functietitel van CEO, maar zijn bureau en zijn stoel heeft Patric wel nog gehouden (lacht).”
Hoofdgerecht
De hoofdmoot: Jonge Franse duif met sinaas, dauphine en knolselder. De moeite! De bijhorende wijn was een Clos du Mont-Olivet, Rhône, Chateauneuf du Pape.
Tweede vader
Op het moment van zijn aantreden als CEO was Derdaele+ al een gevestigde waarde in de sector. “We telden toen 30 à 35 werknemers en realiseerden een omzet van 16 miljoen euro”, herinnert Thomas zich. “We zijn altijd verder blijven groeien. Vandaag zijn we met 75 medewerkers en bedraagt de omzet 33 miljoen. Er is dus hard gewerkt de afgelopen jaren… Voor mezelf is daarmee het bewijs geleverd dat je alle doelstellingen kunt bereiken als je er maar hard voor werkt. Een filosofie die ik ook in de toekomst voor ogen zal houden.”
Thomas Monnens bleek in de wieg gelegd voor een leidinggevende functie. “Respect dwing je af door zelf het goede voorbeeld te geven”, zegt hij. “Dan speelt de leeftijd van ‘de baas’ geen rol. De realisatie van onze projecten is teamwerk, waarbij ik probeer om de anderen op sleeptouw te nemen en hen te motiveren. Alle wagonnetjes in dezelfde richting krijgen, zeg maar. Een goede en open communicatie is daarbij belangrijk. Onze mensen weten dat ze altijd met hun vragen bij mij terecht kunnen. Ook als ze privé moeilijkheden ondervinden, bied ik graag een luisterend oor. Het is maar één voorbeeld van hetgeen ik van Patric heb geleerd. We praten veel en vinden zo altijd wel een oplossing. Een belangrijk onderdeel van ondernemen, vind ik. De meningen verschillen wel eens, maar in al die jaren hebben we nog nooit ruzie gehad. Hoe je moet omgaan met mensen, met machines, het belang van orde en netheid, de eerlijke en open communicatie,… Patric heeft me telkens de weg getoond. Ja, je kunt gerust zeggen dat hij intussen een tweede vader voor mij is geworden. Hij blijft samen met mij de strategie uitzetten en vormt nog steeds mee de ruggengraad van het bedrijf, ook al bouwt hij zijn inbreng geleidelijk af.”
Zelfbewust
Thomas doet zijn job erg graag. “Samen met het team knappe projecten realiseren, dat geeft veel voldoening”, zegt hij. “En ook de manier waarop. Ik sta op en ga slapen met een lach. Heel belangrijk. Maar het komt natuurlijk niet zomaar. Je moet als ondernemer ook veel opofferingen doen om succesvol te zijn. En er zijn uiteraard dagen en momenten dat het echt moeilijk is. Zoals die keer dat we te maken hadden met een dodelijk arbeidsongeval. Als CEO moet je dan het vreselijke nieuws aan de familie gaan vertellen. Dat zijn momenten die lang nazinderen. Je bent totaal machteloos, ook al besteden we extreem veel aandacht aan veiligheid. Er zijn nu eenmaal dingen die je niet onder controle hebt. Het is moeilijk dat te aanvaarden.”
Eén locatie
De CEO van Derdaele+ is intussen niet meer dezelfde als toen hij er als jongeling zijn eerste contract tekende. “Ik ben gegroeid van een meer timide collega naar een zelfbewuste ondernemer, die intussen zijn eigen stempel op het bedrijf weet te drukken”, zegt hij. “Van de verlegen ‘snotbel’ naar een gerespecteerde leider, die het toelaat dat Patric gas kan terugnemen en op beide oren kan slapen over de toekomst van Derdaele+. Op die evolutie ben ik best wel fier.” Over de toekomst gesproken, Thomas Monnens heeft nog heel wat ambitieuze plannen in de mouw. “We hebben onlangs een terrein van 3 hectare bijgekocht om een volledig nieuwe uitbreiding van onze groep te realiseren”, verklapt hij. “Een gevolg van onze keuze om het volledige bouwproces, van grondwerk tot afwerking, in eigen hand te houden. Dan is het handig om de volledige productie naar één locatie over te brengen en zo de flow en efficiëntie optimaliseren. Een meerjarenplan, maar de grondwerken zijn alvast gestart. Het is naast de realisaties voor onze klanten, een mooi project om de tanden in te zetten. Als ondernemer heb je zo’n grote uitdagingen nodig. Het houdt je scherp en gemotiveerd.”
Dessert
Een prachtige afsluiter van Restaurant Mardaga: Passievrucht met hangop en dragon, vergezeld van een heerlijk wijntje: anahi, tempranillo uit Rioja, Spanje.
Los van het operationele, heeft Thomas de ambitie om de bedrijfscultuur bij Derdaele op peil te houden. “Zelfs als Patric geleidelijk wat gas terugneemt, blijft dit een op en top familiebedrijf. De normen en waarden zijn en blijven de basis van onze onderneming. De mensen moeten zich hier thuisvoelen, ze mogen zeker geen nummer worden. We hebben intussen een aantal werknemers die ook hun kinderen hier geïntroduceerd hebben. Dat er meerdere generaties voor ons werken, wil zeggen dat ze het hier naar hun zin hebben. Dat vind ik veel belangrijker dan kost wat kost te groeien tot een mastodont waar je de naam van je medewerkers niet meer kent. Groei is dus geen doel op zich, wel een gevolg van fijn en hard samenwerken. Als we gekend zijn als een eerlijk bedrijf, dat kwaliteit levert binnen de beloofde deadlines, dan is mij dat veel meer waard dan puur de cijfers.”
Gin-tonic
Of er na de vele werkuren nog tijd overblijft voor hobby’s? “Zeker, daar moet je tijd voor maken… Ik sport nog regelmatig, zoals lopen en fietsen. En ik kijk ook graag naar basket en autosport, twee takken waarin we ook als sponsor actief zijn. Voor de rest ben ik actief bij Jong Voka, een leuke formule om op een aangename manier te netwerken en nieuwe aspecten van het ondernemerschap op te steken. Iets opsteken, dat doen we ook in onze sigarenclub, waar ik altijd naar uitkijk. En tot slot: we hebben in onze groep ook nog het eventencomplex DD2, waar ik als deelnemer graag naartoe ga voor een leuke babbel bij een goeie gin-tonic… Meer moet dat niet zijn”, besluit hij met een knipoog.
