“Toen ik aan mijn opleiding TEW begon, was het een uitgemaakte zaak dat ik niet in de voetsporen van mijn vader zou treden”, zegt Tessie Weygers (33) nu. “Ik had geen concreet doel voor ogen op dat moment. Het zag er eerder naar uit dat ik in de evenementensector zou starten, want na de switch in studies naar eventmanagement, deed ik mijn stage bij Hangar 58 in Bokrijk. Dat was echt heel leuk, al begon het avond- en weekendwerk uiteindelijk te wegen. En opeens kwam er bij mijn ouders in de zaak een job vrij als management assistant. Ik was toen 24 jaar en wou toch wel eens weten wat werken bij Weygers nu juist inhield. Wat ik absoluut wou vermijden was het idee dat ik als ‘dochter van’ een jobke in de schoot kreeg geworpen. Ik dacht: ik ga het proberen en houd alle opties voor de toekomst open. En zo ging de bal aan het rollen.”
Sparren
Het takenpakket van Tessie werd gaandeweg uitgebreid. “Af en toe moest ik al eens iets overnemen en elders inspringen, en zo leerde ik heel spontaan de business beter kennen. Uiteindelijk moesten we een nieuwe management assistant aanwerven en groeide ik door tot junior executive. Omdat het me sterk intereseerde, wou ik me absoluut verder verdiepen, ook in de technische aspecten. Ja, uiteraard gebeurde dat ook voor een deel uit motivatie om me te bewijzen. En zo gebeurde het dat ik vorig jaar tot algemeen directeur werd benoemd. Daarmee werd de knop volledig omgedraaid en was de beslissing gevallen om helemaal voor het familiebedrijf te gaan. Het startschot werd gegeven van een traject, om de volgende 5 jaar de overdracht naar de volgende generatie voor te bereiden. Een stap die me tot rust heeft gebracht. Mijn ouders zijn er nog dagelijks om op terug te vallen en om mee te sparren. Anderzijds zijn er duidelijke doelstellingen en borrelen de ambities op. Dit levert een gezonde dynamiek op, die plezant is om aan te sturen.”
Transitie
Met de nieuwe functie is er ook een leidinggevend aspect bijgekomen. “Klopt. Maar door stap voor stap mijn weg te vinden in het bedrijf, hebben de medewerkers mijn nooit beschouwd als iemand die boven hen staat. Het is door alle facetten van de business onder de knie te krijgen, dat het respect en vertrouwen verder is gegroeid. Geleidelijk aan zijn de medewerkers ook naar mij gekomen om dingen te vragen en zo ben ik in feite vanzelf in die rol gegroeid. Vandaag is het een heel natuurlijke situatie.” Met vader Alain in de buurt, zijn er wel twee hanen op de mesthoop. “Nee, de taken zijn goed verdeeld. Hij focust zich op de zakenrelaties die hij in het verleden heeft opgebouwd, terwijl ik een eigen netwerk van klanten op de rails zet. De nieuwe projecten komen ook mijn kant uit, en zo gebeurt de transitie heel spontaan. Maar uiteraard overleggen we nog heel vaak en kan ik rekenen op zijn ervaring en advies.”
Fitness
De keuze om voluit voor het familiebedrijf te gaan, heeft ook gevolgen voor haar persoonlijke situatie. “Ja, mijn man (Steven Jansen van Jansen Real Estate) heeft het ook heel druk, dus moesten we de organisatie op punt stellen. We hebben goede hulp in huis gehaald, en dat werkt prima. Voor hobby’s is de tijd nu wel heel beperkt. Af en toe een fitness-training, maar meer zit er niet in. Momenteel ben ik ook nog bestuurslid van Jong Voka, wat heel boeiend, maar best wel intensief is. Dat in coronatijden de activiteiten op een laag pitje staan, is in dat opzicht een meevaller. In de toekomst ga ik toch meer focussen op het eigen bedrijf en de fakkel bij Voka doorgeven. Want dat is altijd mijn motto: als ik iets doe, moet het goed zijn. Op die basis heeft Weygers nog een lang leven voor de boeg.”
