Het waren de grootouders van Ludo America die het typische dorpscafé met aanpalende kruidenierszaak openden na WO I. “Wij zijn de derde generatie achter de toog”, zegt echtgenote Chris Daenen (69). “In 1972 hebben we het overgenomen. Ik deed het café en de winkel, Ludo ging in die tijd nog werken in een metaalfabriek in Genk. Het zijn korte nachten geweest, want je had in die jaren geregeld klanten die tot ’s morgens bleven hangen. En om een uur of negen moest ik er alweer staan om de kruidenierszaak te openen. Ach, als je jong bent, kan je blijkbaar meer”, lacht Chris.
Been gered
Na een zwaar verkeersongeval moest Ludo stoppen met werken en hielp hij na de zware revalidatie mee in het café. “Ze hebben mijn been gered, maar ik kan nog altijd moeilijk stappen. Ik moest geregeld eens gaan zitten in het café”, vertelt hij. Niet dat hem dat heeft tegengehouden om zeven dagen op zeven een jolige cafébaas te zijn. “Een sluitingsdag hadden we niet. Heel het dorp kwam hier. Maar allemaal eerlijke mensen, er zijn nooit ‘poefers’ bij geweest. ‘Plakkers’ wel. Vooral na het minivoetbal was er een duo dat moeilijk naar huis kon gaan…”
Nu, na 103 jaar, gaan de boeken helemaal dicht in Wintershoven. “Waarom we stoppen? Op 73 jaar is het genoeg geweest. Mijn vrouw heeft ook een aantal zware operaties ondergaan. Nu is het tijd om te profiteren”, zegt Ludo. Of ze de klanten niet zullen missen? Chris: “Het gaat vreemd zijn, heel zeker. Maar de rust zal deugd doen. We kijken er wel enorm naar uit.”
