In de lijst van de faillissementen die donderdag werden uitgesproken door de rechtbank in Hasselt: Rob Biesmans, de getalenteerde en joviale maître, cateraar en cocktailmaker. In een uitvoerige, openbare Facebook-post legt hij uit wat de waslijst aan oorzaken zijn van de gerechtelijke uitspraak. Een openhartig verhaal van vallen en opstaan als ondernemer.
Rob Biesmans verwierf bekendheid bij het grote publiek als maître van ‘Mijn Restaurant’ Bigarreaux in Sint-Truiden. Daarna was hij actief in zaken als Bies, Au nom du père et fils, Foodmonkeys en Koks & Tales, die -voor alle duidelijkheid- niet failliet is, alleen de zaakvoerder persoonlijk.
“Diverse gebeurtenissen in de recente maanden hebben me ertoe genoopt om de boeken neer te leggen als natuurlijk persoon met een ondernemingsnummer”, zegt hij. “Voor mij is het een uitweg, een mogelijke oplossing. Dit was geen makkelijke beslissing. Ik heb er dagen mijn hoofd over gebroken, nog meer slaap voor gelaten dan ik het afgelopen jaar reeds deed. De meesten onder u weten dat ik de laatste jaren veel tegenslag kende. Het was net alsof er met ieder klein stapje voorwaarts telkens drie stappen vanuit tegenovergestelde windrichting in mijn gezicht werd geduwd.”
Crimineel
En hij geeft enkele voorbeelden: “De mislukte lunchzaak en de daardoor geschapen achterstand, mijn huis dat vakkundig in puin werd geslagen, mijn eigen expert die het wel heel goed kon vinden met de tegenpartij, de bedreigingen en agressie van enkele werfleiders van dezelfde bouwwerf, de brand die toch op mysterieuze wijze ontstond en na maanden van aandringen met zeer veel tegenzin werd onderzocht… De schade die door de brand werd veroorzaakt, en de daarbij horende sluiting van zes weken en dus ook inkomstenverlies dat aanzienlijk was, gaven me weinig keus behalve een WCO-reorganisatieplan aan te gaan, waarbij ik de verantwoordelijkheid aanging om iedereen die nog geld te goed had 100% terug te betalen. Zonder kwijtschelding van schulden dus, zoals dat in zo een situatie gewoonlijk wel het geval is. Tenslotte hadden de leveranciers hun diensten en/of goederen reeds geleverd en vond ik het normaal dat ze dan ook betaald zouden worden. Men verklaarde zich hiermee akkoord, maar toch waren er drie schuldeisers die zich niet aan de afspraak hielden en alsnog interesten gingen aanrekenen en zelfs geen gewag maakten van de gedane betalingen. Ik was ethisch en eerlijk, maar werd afgeschilderd als een crimineel.”
110 uur per week
Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg Biesmans te maken met een vergissing bij de verzekering. “De adressen op de polissen werden verwisseld, waardoor plots mijn appartement oververzekerd was en mijn bar onderverzekerd. Uiteraard ben je je daar niet bewust van, tot je pand in brand staat…”
Toch liet de horeca-uitbater de moed niet zakken en liep zijn orderboek vorig jaar helemaal vol. “Met volle goesting ging ik er tegenaan, werkte meer dan een jaar 110 uur per week, zonder vrijaf, zonder vakantie. Om telkens er zeer nipt te geraken, maar het ging.”
Dan kwam echter de doodsteek: “December moest onze beste maand worden, maar door de aanpassingen aan de grote en kleine ring voor de bouw van Quartier Bleu, was Hasselt gewoon niet meer bereikbaar. Ik had een zeer goed gesprek met de schepen van Economie over diverse problemen en mijn situatie. Hij kwam aandraven met statistische cijfers van 10 à 15% meer bezoekers en shoppers in de stad. Ja, dat kan. Overdag. Maar niet meer om 17u, wanneer mijn zaak (en talloze andere) hun deuren openen. We boekten tegen eind december een omzetverlies tot 50%…”
Kanker
“En dan had je nog het geschenk van de fiscus: op de juiste rekening en tijdig betaalde belastingen niet weten terug te vinden in hun systeem, ondanks de hen bezorgde betaalbewijzen. “Betaal het anders opnieuw, dan verrekenen we het volgend jaar”, was het antwoord. Alsof je dat kan, je belastingen dubbel betalen.” Verder haalt Rob Biesmans problemen aan door de gestegen personeelskosten, vertragingen en meerkosten bij verbouwingswerken, en gezondheidskwesties (twee hartaanvallen, darmkanker en chronisch slaaptekort).
Biesmans is ook zelfkritisch: “We zijn bij onszelf te rade gegaan. Lag het aan product, kwaliteit of service? Nee, want dat was nog nooit zo hoog hier, net als klanttevredenheid.” Hij vraagt begrip voor de situatie. “Ik zou graag willen vragen om deze keer niet me met de vinger te wijzen, want ik heb me kapot gewerkt, alles eerlijk gedaan en aangegeven, en ben daar zwaar voor bestraft.”
Hij geeft echter niet op. “We gaan nu kijken in samenspraak met raadsman en curator wat er nog kan om asap een doorstart te maken. Aan onze gasten die reservaties hebben gemaakt vanaf volgende week: geen paniek, indien we jullie niet kunnen verwelkomen, zullen we jullie ten laatste aanstaande maandag contacteren. It ain’t over ’till the fat lady sings…”
