Wie zijn de drie mama’s?
Tekla Vancleynenbreugel (30) maakt vegan hip met twee vestigingen van Lento in Hasselt en Antwerpen en ze runt vegan frituur Pepas in Leuven. Levi (4) en Boaz (2) zijn haar zoontjes, dochtertje Rosa-Leah is 6 maanden oud. Kaatje Goyens (37) is de vrouw achter Krok in Genk en pop-upconcept Rolls in Hasselt. Ze is mama van Elle (12) en Lola (8). Yanaika Skrzyszkowiak (43) staat achter het fornuis in haar restaurant The Black Knife in Wellen. Ze heeft twee dochtertjes: Jane (9) en Ivy (1).
Was horeca jullie droom?
Kaatje: “Ik heb journalistiek gestudeerd en werkte als freelancer op de VTM-redactie. Maar ik heb ook ondernemersbloed in mij en op een dag bedacht ik dat er nog geen horecaconcept met croques bestond. ‘Wedden dat ik in een paar uur tijd vijf verschillende recepten kan verzinnen?’, zei mijn toenmalige man – die toen kok was. Hij daagde mij uit om iets te doen met zijn lievelingsgerecht: steak met pepersaus. Een voltreffer, want de croque met steak werd niet veel later onze bestseller.”
Tekla: “Nadat mijn mama negen jaar geleden borstkanker kreeg, gingen mijn man Yolan en ik ons verdiepen in gezonde voeding en schakelden we over op plantaardig eten. Ik heb rechten gestudeerd en kwam in de marketing terecht, maar droomde er altijd van om iets op te starten met mijn man. In de Limburgse markt zag ik een gat voor de vegan keuken.”
Yanaika: “Ik heb nooit iets anders gedaan dan in de potten roeren. Als jong meisje begon ik onderaan de ladder in verschillende brasseries. 2008 was een kantelpunt, want toen haalde ik de finale van het VTM-programma Mijn Restaurant. Drie jaar later werd ik Lady Chef of the Year en intussen heb ik mijn eigen restaurant in Wellen, dat ik samen met mijn schoonbroer run.”
Jullie zijn alle drie het gezicht van jullie zaak. Hoe belangrijk is het om als ondernemer mediageniek te zijn?
Tekla: “Dat wij veel media-aandacht krijgen, is altijd een grote troef geweest. We hebben nooit moeten investeren in reclame, omdat ons vegan concept gretig werd opgepikt door de pers. Als journalisten in Limburg iets schrijven over veganisme, krijgen we standaard een telefoontje.”
“Toen mijn dochtertje in het ziekenhuis lag, reageerden de klanten: ‘oh jammer, ze is er niet”
-Yanaika Skrzyszkowiak
Kaatje: “Journalisten houden van unieke concepten en zaken die in de prijzen vallen. Toen we in 2018 begonnen, werden we door Unizo Limburg verkozen tot Starter van het Jaar. Ik sta de pers ook soms te woord in mijn rol als voorzitter van Horeca Genk en bestuurslid van Horeca Limburg en Vlaanderen.”
Yanaika: “Als gezicht van de zaak verwachten mensen ook dat je altijd aanwezig bent. Toen ik twee weken geleden in het ziekenhuis was voor mijn jongste dochtertje, reageerden klanten: ‘Oh jammer, ze is er niet’. De druk ligt elke dag heel hoog.”
Horeca is geen ‘9 to 5’- bestaan. Hoe bewaken jullie een goede work-life balance?
Tekla: “Yolan zegt soms dat hij ervan droomt om huisman te zijn, maar hij is nu eenmaal onze chef-kok en werkt tot laat in de keuken. Ik kies ervoor om ’s avonds niet in het restaurant te staan, zodat er iemand van ons twee tijd kan doorbrengen met het gezin. Het managen van de zaak kan ik perfect tijdens de schooluren. Wat niet betekent dat ik niet flexibel ben. Als er in Antwerpen last minute een flexiwerker of student afzegt wegens ziekte, spring ik bijna altijd zelf in. Dankzij mijn mama, die mij op haar beurt graag uit de nood helpt als babysit. (lacht)”
“Ik beloofde mijn dochters een vrije zaterdag, maar dat geloofde de oudste niet. Die opmerking kwam wel binnen”
– Kaatje Goyens
Kaatje: “Eigenlijk baat ik ook bewust een dagzaak uit, zodat ik zo vaak mogelijk bij mijn meisjes kan zijn. Momenteel ben ik even iets minder actief door gezondheidsproblemen, maar mijn agenda kan razend druk zijn. Vorige week kondigde ik aan dat we iets leuks konden gaan doen, omdat ik zaterdag een keertje vrij was. ‘Ja ja’, antwoordde mijn oudste, ‘dat kennen we’. Die opmerking kwam wel even binnen.”
Yanaika: “Mijn vriendin verdient een gouden standbeeld voor de manier waarop ze mij ontlast. Ze heeft altijd fulltime gewerkt, maar poetst, strijkt en kookt ook nog eens. Op dit moment is ze begonnen aan een opleiding leerkracht lager onderwijs.”
En wat doet jouw partner, Kaatje?
Kaatje: “Mijn echtgenoot werkt op hoog niveau in de IT, maar heeft het geluk dat hij vaak thuis kan werken. Ik zal me niet populair maken met deze uitspraak, maar ik heb misschien al drie jaar de was niet meer gedaan. Joeri doet een groot deel van het huishouden en daar moet ik hem eigenlijk wat vaker voor bedanken. Soms vind ik mezelf echt een slechte vrouw en sus ik mijn schuldgevoel met een snelle dweilbeurt. (lacht)”
“Met een traditionele man kan je als onderneemster niks beginnen”
-Tekla Vancleynenbreugel
Tekla: “Eigenlijk toch erg, hè, dat je je daar als vrouw schuldig over voelt. Als onderneemster heb je nu eenmaal een partner nodig die thuis zijn verantwoordelijkheid opneemt. Met een man die een traditioneel rollenpatroon voor ogen heeft, kan je niks beginnen.”
Is de horeca naar jullie gevoel een mannenwereld?
Yanaika: “De Gault&Millau- en Michelingids bestaat nog altijd vooral uit restaurants met mannelijke koks. Ik bewijs dat het anders kan, want in mijn keuken werken alleen maar vrouwen. Mijn beste vriendin is de souschef en de bediening wordt verzorgd door de dochters van mijn stiefzus en mijn metekindje. En mijn schoonmoeder doet de afwas.”
Tekla: “Leveranciers waren lang geneigd om eerst mijn man aan te spreken, terwijl ik echt wel degene ben die de beslissingen neemt.”
Kaatje: “Toen ik in 2018 voorzitter werd van Horeca Genk, was dat echt een mannenclubje. Die mix is de laatste tijd erg verbeterd. In het bestuur van Horeca Limburg ben ik wel de enige vrouw.”
Yanaika: “Steeds meer horecazaken sluiten in het weekend: een tendens die de combinatie met een gezinsleven haalbaarder maakt. Ik denk dat dat op termijn voor meer vrouwen in de sector zal zorgen. Wij zijn op zaterdag enkel ‘s avonds open en op zondag rusten we uit.”
Krijgt jullie kroost een culinaire opvoeding?
Kaatje: “Mijn meisjes weten zich zelfs perfect te gedragen in een sterrenzaak. In een brasserie zullen ze ook bijna nooit het kindermenu bestellen. Toen het laatst echt niet anders ging en Lola toch frietjes met kipnuggets en appelmoes kreeg voorgeschoteld, vroeg ze aan de ober: ‘Is dit wel zelfgemaakte appelmoes?’ (lacht)”
Tekla: “Wij voeden onze kinderen vegan op. Toen we daar vier jaar geleden mee begonnen, waren mensen in shock. Maar we zijn daar volop in gedoken en weten heel goed wat we doen, onze kindjes zijn kerngezond. Het zou helemaal tegen mijn principes ingaan om een stuk vlees voor hen te bakken.”
Kaatje: “Ik vind dat echt chic. Begrijpen ze ook al waarom ze vegan eten?”
Tekla: “De oudste beseft al heel goed waarom wij geen dierlijke producten eten. Voor alle duidelijkheid: we zouden nooit boos zijn als onze kinderen later toch vlees willen eten, hè. Als ze straks als tieners onder de middagpauze met hun vrienden meelopen naar de broodjesbar, kan ik me voorstellen dat ze ook eens een worstenbroodje bestellen om erbij te horen.”
Yanaika: “Ik heb daar ook respect voor, maar ben helemaal anders. (lacht) Vlees is mijn ding: hoe roder hoe liever. En mijn oudste dochter smult al volop mee van een saignant gebakken steak.”
Al plannen voor Moederdag?
Tekla: “Bij ons wordt mijn mama dan in de bloemetjes gezet. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten beginnen.”
Kaatje: “Wij gaan een dagje vroeger langs bij mijn mama en stiefmama, samen met de meisjes. Op Moederdag zelf vertrek ik voor een kort tripje naar Ibiza.”
Yanaika: “Ik leg mijn vrouw dan in de watten, omdat zij ons jongste dochtertje op de wereld heeft gezet.”
