Provincie Nederlands-Limburg wil niet dat alle macht L1 bij stichting met vrijwilligers komt

Zowel Gedeputeerde Staten (GS) als enkele Statenleden hebben liever niet dat Stichting Omroep Limburg de meerderheid van de aandelen van de regionale omroep L1 (officieel Omroepbedrijven L1) krijgt. Ook van buiten de politiek is er tegenstand. Dat blijkt uit onderzoek van WijLimburg.nl.

“Provincie wil private aandeelhouder houden voor L1”

Stichting Omroep Limburg, al eigenaar van 45% van de aandelen, wil de eigendomsbewijzen van MGL graag overnemen, zo heeft de stichting in het openbaar laten weten. Daarmee krijgt ze de absolute meerderheid in Omroepbedrijven L1.

Het mediabedrijf MGL (van Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad) wil haar aandelen (45%) in het mediabedrijf L1 verzilveren voor een bedrag van een tot twee miljoen euro, een exact bedrag wil de woordvoerder van MGL niet noemen. De stichting heeft al aangegeven dat ze een fors bedrag wil betalen zonder dat te specificeren.

Vanuit de provincie wordt geopperd dat Industriebank Liof de aandelen moet overnemen. Met die partner blijft L1 door meerdere partijen bestuurd én blijft er een private partij mede-eigenaar. Dat zou de bedrijfsvoering van L1 ten goede komen. CDA-fractievoorzitter Geert Frische: ‘Overname door Liof heeft mijn voorkeur’.

Ook Jan Nijsten, hij was 10 jaar L1-commissaris, is tegen verkoop aan de stichting. Uit bedrijfseconomische redenen maar ook omdat hij vindt dat de reserves van de stichting belastinggeld zijn en dat die niet ‘via MGL en Mecom naar Londen mogen verdwijnen ‘. Eerder liet Harry Pennings, de architekt van de huidige constructie die ruim tien jaar geleden is gesmeed door de fusie van een private en publieke omroep, zich negatief uit over overdracht van de aandelen van MGL naar de stichting. Pennings, die ook jarenlang president-commissaris van L1 is geweest, is bang dat L1 dan in dezelfde financiële problemen komt als het omroepbedrijf jaren geleden dat toen louter door de stichting werd aangestuurd.

L1 is een voor Nederlandse begrippen een bijzondere omroep vanwege de juridische structuur. Het mediabedrijf L1 – dat de programma’s maak – is een vennootschap met meerdere aandeelhouders waaronder MGL, de stichting en een vroeger dochterbedrijf van Essent. Maar de zendmachtiging zit bij de stichting, net als het programmabeleid. De stichting geeft als het ware het mediabedrijf opdracht om programma’s te maken. De stichtingsraad telt 15 vrijwilligers uit de diverse maatschappelijke stromingen. Daaronder vier gepensioneerden, enkele leraren, een verpleegkundige, een agriër en een transportondernemer.

Het dagelijks bestuur van de provincie, GS, heeft de stichting een brief gestuurd waarin staat dat de provincie liever ziet dat een marktpartij de aandelen van MGL overneemt. Niet alleen, zo stelt GS omdat dergelijke bedrijven beter bedrijfsbeleid kunnen voeren dan een stichting met niet-professionals, maar ook omdat de stichting dan de huidige reserves van meer dan een miljoen euro (€ 1,4 mln) niet hoeft uit te geven aan MGL en MGL-eigenaar het Britse Mecom .

GS denkt dat de stichting dat geld misschien nog wel eens nodig kan hebben wanneer de provincie de subsidie aan L1 moet gaan korten vanwege grote bezuinigingen. De provincie Limburg subsidieert L1 jaarlijks met ruim € 10 mln en is daarmee veruit de grootste geldschieter. De inkomsten zijn advertenties zijn de laatste jaren behoorlijk gedaald.

Intussen is MGL-directeur Johan Boermann behoorlijk boos over het verkoopproces. Hij stelt als eerste met de provincie en de stichting contact opgenomen te hebben omdat die partijen via de statuten en de subsidie feitelijk de macht hebben over L1. Met name is hem in het verkeerde keelgat geschoten dat de provincie liever niet heeft dat de stichting de aandelen gaat kopen en bij Liof is gaan shoppen. ‘De gang van zaken is een onwaardige vertoning van professionals bij de provincie’. Boermann zegt als aandeelhouder en commissaris nauwelijks iets te kunnen veranderen bij L1. Dat bleek vooral op het moment dat de commissarissen hoofdredacteur Leo Hauben wilden ontslaan. Naar de mening van Boermann bleken de commissarissen – na het raadplegen van de statuten – daar niet over te gaan. Dat handelen is voorbehouden aan de Stichting, aldus Boermann. ‘De stichting heeft het vetorecht terwijl ze maar een minderheid van de aandelen hebben. Dat werkt gewoon niet’.

Bron: wijlimburg.nl. Overgenomen met toestemming.