Toen in 1592 de jonge Shakespeare de theaterhuizen zag sluiten tijdens een pest-epidemie zocht hij -zoals zovelen vandaag in lockdown- een creatieve uitlaatklep. Het resultaat: 154 sonnetten, elk veertien regels lang, over de liefde in al zijn vormen. Wereldliteratuur die met een eerste, gedeeltelijke hertaling naar het Hasseltse dialect nog meer de naam waardig is. In 50 pareltjes van verzen leggen ‘gelegenheids-hertalers’ als Armand Scheurs, Herman Reynders en Noël Slangen, de link tussen het Engeland van de zestiende eeuw en het huidige corona-tijdperk.
Initiatiefnemer Armand Schreurs en zijn team gingen aan de slag met de Hasseltse ‘Dieksjenèèr’. “Op de eerste plaats omdat je niet zomaar voor elk Engels woord een Hasselts equivalent uit je mouw kan schudden”, zegt hij. “Om een voorbeeld te geven: een ‘verduisteraar’ werd na lang opzoekwerk een ‘smodderpie’. Maar zelfs als er bij toeval meteen een geschikte term uit de bus valt, moet het ook kloppen bij de structuur van een sonnet. We wilden dat het qua cadans en rijmschema tot in de puntjes correct was. Daardoor moesten we soms wat creatieve vrijheden nemen en spreken we van een hertaling, geen identieke vertaling.”
Het boek van 120 pagina’s bevat de originele Engelse tekst, met daarnaast de Hasseltse hertaling. Het drukwerk van 1.000 exemplaren werd gefinancierd door Ondernemingsgroep Hasselt. Zo kan de volledige opbrengst worden geschonken aan het Jessa Fonds, dat de werkomstandigheden van het zorgpersoneel in het Jessa Ziekenhuis aangenamer maakt.
Zelf een boekje kopen of cadeau doen met Kerst? Voor 20 euro kan je er eentje bestellen via deze link.
