Iedereen heeft het vroeger wel eens meegemaakt dat de hele klas werd gestraft omdat enkelingen de elfendertigste waarschuwing om te zwijgen in de wind hadden geslagen. Misschien was het wel de eerste levensles over hoe onfair de wereld soms in elkaar steekt. Vast en zeker een gevoel dat in de loop der jaren nog regelmatig is teruggekomen. De overtreffende trap hiervan moet de onmacht zijn die ondernemers in de horeca, retail of eventsector dezer dagen ervaren. Hun laatste eurocent hebben ze geïnvesteerd in de veilige ontvangst van hun klanten, om dan doodleuk te moeten horen dat het een maat voor niets is geweest: de deuren dicht, en wel meteen. Tranen met tuiten. Tragedies aan de keukentafel.
En waarom? Dat weet niemand. Of toch: “Omdat er in China en de VS gevallen bekend waren van besmettingen via de horeca”, aldus virologe Erica Ziet Ze Vlieghe. En omdat er in een illegale shisha-bar al eens een nest gewetenloze overtreders door de politie moest worden uitgerookt. Serieus? Moest daarom meteen de hele sector op de schop? Was dat de reden om bartenders en barbiers tot de bedelstaf te veroordelen? Straf.
Het lamleggen van alles wat leeft, kan moeilijk anders worden bekeken dan ministerieel mistasten. Als een bende geblinddoekte sumoworstelaars die met baseball-knuppels uithalen naar een vuurvliegje. Niet in het minst onderschatten onze (niet eens verkozen) opperhoofden de overlevingsdrang van ondernemers. Zowat 99 procent is graag bereid om zich aan alle regels te houden als ze daardoor hun rekeningen kunnen betalen. Het aanpakken van de buitenbeentjes, de clowns van de klas, was een beter besluit geweest. Maar neen, de hele school moest de hoek in. Heren: het is donker in die hoek. Nog even en het licht gaat nooit meer aan.
