“Andermaal een Hasselts horeca-icoon dat eraan moet geloven: Binnenkort zal ook brasserie De Vogelsanck in de Demerstraat plaats ruimen voor de zoveelste nieuwbouw. Andermaal zegeviert vastgoedkapitaal boven authenticiteit. Andermaal wordt afbraak en nieuwbouw gekozen boven renovatie en herbestemming. Behalve de vastgoedontwikkelaar en de verkoper wordt daar niemand beter van. Klanten van De Vogelsanck, maar alle Hasselaren die weer een stuk van de eigenheid van hun stad zien teloor gaan, komen als verliezer uit de bus.”
“Het zijn net karakteristieke, eeuwenoude cafés en eethuizen die de ziel vormen van een stad. Niet alleen omdat elke Hasselaar hier wel eens mosselen is komen eten is of een pint is komen drinken, maar ook omdat de specifieke gevel een herkenbaar gegeven is. Laat een foto zien van De Vogelsanck aan elke Hasselaar, ook niet-klanten, en hij zal meteen kunnen zeggen waar de brasserie zich bevindt. Zo heeft elke stad wel enkele horeca-zaken die tot het collectief geheugen van de stad behoren en alleen al daarom niet verloren mogen gaan. Als zo’n pand plaats ruimt voor een nieuw gebouw, laat dat nog meer wonden na dan wanneer het een woongebouw of kantoor betreft. En in Hasselt zijn er de laatste jaren te veel van die zaken gesneuveld. Frappantste voorbeelden zijn de Uilenspiegel aan de Luikerpoort, Café Concordia op de Havermarkt, de Picadilly in de Ridderstraat, het Gildenhuis in de Maastrichterstraat,… . De King George en Drugstore op de Grote Markt zijn er wel nog, maar kregen een totale make-over. De Cambrinus was ook bijna verkocht aan een projectontwikkelaar, maar gelukkig stak vaste klant Jan Kerkstoel daar een stokje voor door het pand zelf te kopen zijn zoon Dries het café te laten runnen. Daar ben ik en vele andere Hasselaren met mij hem eeuwig dankbaar voor.”
Dat De Volgelsanck gaat sluiten is des te opmerkelijker als je het artikel van 2018 er op naslaat: “De Vogelsanck is nog lang niet uitgezongen”. Daarin vertellen uitbater Guy Vanstraelen en zijn dochter fier dat ze een nieuw huurcontract van 9 jaar ondertekend hebben. “Het leek in Hasselt bijna mode dat volkscafés sneuvelen. Zover hebben wij het niet laten komen. We houden alleszins wat goed is. Nu ben ik vastbesloten om De Vogelsanck verder uit de bouwen als de authentieke zaak die onze voorouders hier gestart zijn.”
“Waarom ze het nu wel zo ver laten komen, laat zich raden: een horecazaak runnen in deze tijden is niet evident en als een projectontwikkelaar een mooi financieel voorstel doet, wordt de verleiding groter om in te binden. Maar waarom moet het dan volledig tegen de vlakte gaan? Wordt er überhaupt gedacht aan de optie van renovatie en herbestemming? De grote investeringen in energiezuinigheid zijn een fout excuus. Als we naar de ecologische impact van een gebouw kijken, is de materiaalcomponent in de meeste gevallen doorslaggevender dan de energetische component. De ecologische footprint om dit gebouw af te breken en een nieuw gebouw in de plaats te zetten zal je nooit kunnen compenseren door een verlaagd energieverbruik. Om nog maar te zwijgen over de minwaarde die je als projectontwikkelaar creëert voor de Hasseltse binnenstad. Ik vraag me af of een projectontwikkelaar zich deze bedenking ofwel helemaal niet maakt, ofwel ze snel onder tafel veegt onder het mom van een hoger rendement.”
“Ik weet niet wie de opdrachtgever is, maar hierbij toch een misschien naïeve oproep om twee keer na te denken eer hij zo’n icoon van de Hasseltse binnenstad gaat vervangen door het zoveelste nieuwbouwproject. En ook een oproep aan de stad: is het niet mogelijk om enkel een vergunning te geven op voorwaarde dat het pand bewaard blijft?”
