Eerst even de feiten: Eind 2023 waren meer dan 43.500 Limburgers langdurig ziek. “Op 5 jaar tijd is dit een toename met ruim één vijfde, oftewel meer dan 6.500 zieken”, rekent Lodewyckx. “Daarvan heeft 1 op 3 heeft psychische stoornissen, nog eens 1 op 3 een ziekte van het bewegingsstelsel (bv. ‘rugpijn’). Bij de alle Limburgse loontrekkenden is intussen 1 op de 10 langdurig ziek, bij zelfstandigen is dit 1 op de 20. Een (gedeeltelijke) werkhervatting is er bij 1 op 6 loontrekkenden, voor zelfstandigen bij 1 op 4.”
Daar tegenover staat dat de arbeidsmarkt kraakt in haar voegen. Er zijn nog steeds veel vacatures, maar onvoldoende (potentiële) werknemers om ze allemaal op te vullen. “De oplossing zit al lang niet meer bij de populatie werkzoekenden, maar vooral in het activeren van de niet-beroepsactieven, met bijzondere aandacht voor de langdurig zieken”, zegt Bart Lodewyckx. “Wij pleiten dan ook voor een ambitieus en structureel re-integratiebeleid, met een duidelijke focus op preventie, snellere activering en betere ondersteuning voor werkgevers.”
“Mensen hebben geen recht op thuiszitten, ze hebben recht op herstel en genezing,” benadrukt de CEO van Unizo Limburg. Hij wijst daarbij naar de aanpak in Scandinavië en Nederland, waar een gespecialiseerd team vanaf het begin van de ziekte onderzoekt wat iemand nog wél kan. “We moeten inzetten op een efficiënter systeem, waarbij een multidisciplinair team van huisartsen, arbeidsartsen, specialisten en adviserende artsen beter samenwerken en sneller schakelen naar VDAB. En vooral de focus verleggen naar wat langdurig zieken wel nog kunnen op het vlak van werk in plaats van ze af te schrijven.”
Voor Unizo Limburg is dit alvast een dossier dat met prioriteit wordt opgevolgd. De beleidsmakers mogen zich aan voorstellen met uitgewerkte oplossingen verwachten zodat één en ander in beweging kan gezet worden.
