Ford-werknemers die vorig jaar voor de aankondiging van de sluiting 50 geworden zijn, kunnen in aanmerking komen voor het Systeem van Werkloosheid met Bedrijfstoeslag, of afgekort SWT. Dit systeem, dat het vroegere brugpensioen vervangt, houdt in dat de werknemers bovenop hun werkloosheidsuitkering een toelage van Ford zullen krijgen. Ook als ze nadien elders een job opnemen, moet Ford de toelage blijven betalen. Om voor dit systeem in aanmerking te komen, moet het bedrijf wel eerst een dossier indienen bij federaal minister van Werk, Monica De Coninck. Die moet dan haar goedkeuring geven. Het gaat om zo’n 1.700 mensen. In de voorwaarden staat wel dat deze werknemers minstens aan de slag bij Ford moeten blijven tot ze 52 zijn. Dat moet in principe kunnen, aangezien Ford pas eind 2014 de Genkse fabriek wil sluiten.
Dat Ford instemt met deze prioritaire eis van de vakbonden, is een goed signaal dat alle partijen willen dat het vooruit gaat en er snel duidelijkheid komt voor het personeel. Vrijdag gaan de besprekingen al verder, onder meer over de optimalisatie van de bonus van 40 procent die Ford heeft beloofd als er dit kwartaal nog 40 dagen wordt gewerkt.
Gijzeling
Een heel ander verhaal is de start van de onderhandelingen bij de toeleveranciers van Ford Genk. Daar is de situatie uit de hand gelopen toen de directies niet wilden ingaan op de eis om één sociaal plan te onderhandelen met de 4 toeleveringsbedrijven samen. Een 50 tot 100 militanten hadden zich daarop tegen hun eigen vakbondstop gekeerd en 3 secretarissen (Luc Prenen, Rohnny Champagne en Luc Nijs) urenlang tegen hun wil vastgehouden. De actievoerders (dezelfden als degenen die de toegangsweg naar de toeleveringsbedrijven blokkeren) wilden hen niet laten gaan vooraleer er (via telefoon) een akkoord met de directies was bereikt. Een andere eis van de actievoerders was dat de intussen 7 dagen waarop zij geen loon of dopgeld hebben gekregen, door de werkgevers zullen betaald worden. De politie en de burgemeester moesten ter plaatse komen om de gemoederen te bedaren. Na een gesprek van zo’n 2 uur, wisten de verzetsleiders uiteindelijk hun achterban aan de ingang te overtuigen om naar huis te gaan. Ook de vastgehouden vakbondsmensen konden ongemoeid langs de voordeur het stadhuis verlaten rond 0u30 vrijdagmorgen.
