Het aantal werkzoekenden in Limburg was nog nooit zo laag. Logisch dus dat er bijna 30.000 vacatures staan te smeken om ingevuld te worden. Ruben Peumans, Luc Jeurissen, Geert Motmans, Joël Stockmans, Koen Janssen en andere koppelbazen van de Limburgse arbeidsmarkt hebben bij Berghoff de volledige voorraad van vlijmscherpe messen opgekocht om in elkaars rug te ploffen tijdens de War for Talent. Alleen met venijn en verraad kan het volk voor de neus van de vijand worden weggekaapt. Hoor de sabels kletteren!
Waar ze het allemaal broederlijk over eens zijn, is dat de lege rekruteringsvijver zo snel mogelijk moet opgevuld worden met de vissen die zich ergens op het droge bevinden. In de hangmat, bij de dokter of op de petanquebaan van het WZC: iedereen die niet met haken en ogen aan elkaar hangt, moet op één of andere manier een constructieve bijdrage kunnen leveren. Werken, begot, of onze economie stuikt in elkaar als een frisco in de Canadese hittegolf.
Groot is dan ook een understatement om de verontwaardiging uit te drukken dat -net nu- politieke en andere partijen zich profileren als vaandeldragers van de niet-arbeid. De PVDnA zet wie wil werken letterlijk weg als “koopwaar op de arbeidsmarkt”. Allez, wie is nu nog zo zot om één klop te verrichten in ruil voor een loon? Zonder scrupules wordt koudweg de herinvoering van het brugpensioen op 58 jaar als strijdpunt op tafel gesmeten. Stem voor ons, word lid bij ons, én op 58 moogt ge fulltime porei in uwen hof gaan planten of met uwen ellentrieken velo, kinders van het fietspad maaien. Extremistisch gedachtegoed dat vreemd genoeg hun decipelen op Facebook verleidt tot literaire oneliners als “boenk derop”. Tja.
Nog een partij die onverbiddelijk aan een andere koord trekt, is het ACV. Want bij een glaasje cava en een slagroomsoes werd zopas het welverdiende pensioen aangekondigd van hun voorzitter, Jean Vranken. Wij geloven dat de man zijn hele carrière keihard heeft gewerkt en zijn merites voor de organisatie legio zijn. Fluks en gevat zoals wij hem kennen, is het moeilijk te geloven dat hij op 60-jarige leeftijd een ongeneeslijke hernia heeft opgelopen bij het opstoken van autobanden of het vendelzwaaien met voorzittershamers. En toch staat in Het Belang (en dan is het waar!) dat Jean, moegestreden, zijn groene hesje aan de haak hangt en op SWT vertrekt. SWT… Volgens de definitie op de website van -nota bene- het ACV zelf: “een regeling van brugpensioen waardoor oudere werknemers na ontslag een bedrijfstoeslag krijgen naast een werkloosheidsuitkering.” Tja. Dan is 60 jaar dus oud. Is Jean ontslagen. Betaalt het ACV een toeslag (van het lidgeld). En biedt de gemeenschap dopgeld aan. Jean moet zich bovendien beschikbaar houden om een andere job te aanvaarden. Het kan natuurlijk allemaal. Maar een vakbond die het (goede?) voorbeeld geeft van vervroegd vertrek, is vreemd voor een organisatie die sinds jaar en dag de uitholling van de sociale zekerheid aanklaagt.
Maar we gaan niet op de Man spelen. Want de vakbond is vastberaden om een nieuwe koers te gaan varen. In tijden van hypersensitiviteit voor gendergelijkheid wordt immers een échte Man gepromoveerd tot nieuwe syndicale leider. Joke Man, zo heet ze. Van geen kleintje vervaard, dat is duidelijk. Haarkleur van de concurrentie. Stoer en intimiderend! Bij haar eerste acte de présence in socio-economisch Limburg, met name de jaarvergadering van LRM, trotseerde ze in blote armen urenlang de ijzige wind op de eretribune. Terwijl minder viriele heerschappen in hun gewatteerde pardessus lagen te klappertanden als een onderkoelde Ghanees in Spitsbergen, gaf Joke geen krimp. Zelfs geen kiekenvel! Harde tante. Klaar. Daarmee staat het vast dat het ACV nu een échte Man aan het roer heeft staan. Eentje die als eerste beleidsdaad meteen komaf zal maken met dat flauwe gedoe van brugpensioen. Eentje die per direct alle leden opvordert om de mouwen op te stropen en, hernia of niet, ze zonder pardon doet doortravakken tot 65. Wat? Tot 67! Het probleem van de arbeidsmarkt zal rap opgelost zijn. Het is natuurlijk niet toevallig dat de economie met één vingerknip wordt gered door een vrouw. Of is het toch een Man? Succes, Joke!
