Zowat 25 jaar lang waren Nicole Reyskens en Frank Huyers druk in de weer om hun digitale drukkerij Burocad naar de top in de sector te brengen. Een missie die ze met verve wisten te volbrengen. Na de overdracht aan -de al even enthousiaste ondernemer- Mieke Neven, gingen Frank en Nicole zich eerst tijdelijk, en daarna definitief, vestigen in de Provence. “Als ik vroeger tijdens onze reizen in Frankrijk mijn man Frank even kwijt was, stond hij steevast voor de etalage van een immokantoor om te kijken of er niets interessants te koop was”, lacht Nicole. “Het stond dus in de sterren geschreven dat we vroeg of laat de stap naar deze streek zouden zetten. Het was nog voor de verkoop van onze zaak dat we hier, midden in de natuur, een klein huisje hadden gekocht om tot rust te komen en te genieten van al het heerlijks dat Frankrijk te bieden heeft. Het was trouwens via de Limburgse immomakelaar Rudy Janssens en zijn medewerker Ivan Seymus dat we in Bonnieux zijn terecht gekomen. Ik word nog altijd verwonderd door de schoonheid van de Provence. De landschappen, de pittoreske dorpjes, de vele geuren en kleuren, én de ontelbare culinaire ontdekkingen die hier nog steeds te beleven zijn… We vinden het zalig!”
Tussen wal en schip
Aanvankelijk pendelden Nicole en Frank voortdurend tussen Peer en Provence. “Op professioneel vlak ben ik na Burocad meteen gaan zoeken naar een interessante bezigheid om ook in Frankrijk actief te blijven”, licht Nicole toe. “Aan het zwembad liggen is leuk voor eventjes, maar als je het gewoon bent om te ondernemen, wil je iets nuttigs om handen hebben. Ik heb het ook nodig om de rust van de natuur af te wisselen met de gezellige drukte van mensen om me heen. Vandaar dat ik in eerste instantie ben gestart met de promotie en invoer van Franse wijnen die door Vlamingen in de Provence worden gemaakt. Ik vertegenwoordigde hen in België, wat me meteen een goede reden gaf om vaak heen en weer te reizen. Toch hadden we na een tijdje genoeg van die transfers. We zaten een beetje tussen wal en schip en hebben dan 5 jaar geleden beslist om ons huis in Peer te verkopen en ons definitief in Frankrijk te vestigen.”
Nooit meer loondienst
En dus moest Nicole op zoek naar een nieuwe professionele uitdaging. “Ik ben dan gaan werken in de boetiek van een vijfsterrenhotel hier in de buurt”, zegt ze. “Iets totaal anders, maar wel leuk door de vele interessante contacten. En door het aanbod in de winkel, want het was eerder een conceptstore met allemaal luxueuze, high-end producten. Ik had als werknemer in loondienst ook niet te veel stress, maar toch was het dat statuut dat me enorm tegenstak. Ik was dat absoluut niet meer gewoon, en ik zou het ook nooit meer doen. Zelf ondernemen is nog altijd het mooiste dat er is.”
En dat is exact wat Nicole ging doen toen het hotel en de winkel de deuren moesten sluiten door de coronacrisis. “Ik dacht: wat ze hier doen, dat kan ik zelf ook. Ik ben dan op zoek gegaan naar een pand in Lourmarin, uitgeroepen tot het mooiste dorp van Frankrijk, en wereldwijd gekend voor de leuke winkeltjes en kunstgalerijen. Vanuit het netwerk dat ik in België én Frankrijk had opgebouwd, zocht ik interessante leveranciers van kunst en andere artikelen die tot de verbeelding spreken. Zo bied ik nu prachtige kunstwerken in papier mâché aan van de Limburgse Lieve Vrancken (zus van de Genkse notaris Ivo Vrancken), en ook de glaskunst van de Lanakense Alida Ancion is hier te koop. Er staan ook mooie bronzen beelden van mijn buurvrouw hier in Bonnieux, en qua textiel ben ik de enige verdeler in Frankrijk van het Limburgse modelabel Marylène Madou. Ik heb veel creaties van haar, zoals kussens, sjaals, tapijt en zelfs dingen die speciaal voor mij alleen ontworpen zijn, zoals een kleedje en een kimono. De buitenlandse toeristen zijn er gek van.”
Superleuk!
Nu het hoogseizoen van het toerisme eraan komt, is de winkel van Nicole 7 dagen op 7 open. “Ik vind het heerlijk om in mijn cocon van mooie dingen te vertoeven”, zegt ze. “Ik kan er zoveel leuke contacten leggen met mensen uit de hele wereld. Prachtige verhalen hoor je hier, ook soms schrijnende, ja. Maar ik vind het geweldig. En in de winter is het hier wat rustiger, wat ik ook een aangename afwisseling vind. Dan zijn het vooral de Fransen uit de grootsteden die op bezoek komen, en krijg je weer een heel andere dynamiek. En intussen amuseer ik mij met nieuwe leveranciers te zoeken van nieuwe high-end spullen. Superleuk allemaal!”
Olijfbomen
Of ze nog vaak naar België terugkomt? “Toch een aantal keer per jaar, onder meer voor de uitreiking van de Livia Award”, zegt ze. “Ik ben heel fier en dankbaar dat ik die destijds heb gewonnen, en vind het dan ook mijn plicht om elk jaar op de uitreiking van de nieuwe award aanwezig te zijn. Voor het overige bezoek ik nog wel eens familie en vrienden natuurlijk, en zij komen ook regelmatig naar hier om mee te genieten van La Douce France. Ooit definitief naar Limburg terugkeren? Ik denk het niet… Frank heeft hier ook helemaal zijn ding gevonden: hij heeft olijfbomen en andere plantages aangelegd en is de hele dag buiten in de weer. Hij is de gelukkigste man ter wereld hier, en dus is er geen reden om hier te vertrekken. We blijven intussen ook nieuwe ontdekkingen doen, zowel cultureel als culinair. De schoonheid blijft boeiend. Nee, we doen hier wat we graag doen, en dat allemaal zonder te veel stress. Wij zijn verknocht aan de streek en hopen hier in de beste gezondheid onze oude dag te kunnen slijten…”
