“Alarm! Alarm! Boodschap van minister Demir: iedereen op het appel! Alle manschappen direct in het crisiscentrum gevraagd!” Op de studiedienst van het NVA-hoofdkwartier duiken de bollebozen van wacht langs de glijpaal naar beneden. Ze grijpen inderhaast naar een rekenmachine en twee stapels dossiers, om zich in de totale chaos, een weg te banen naar het dichtstbijzijnde computerscherm. Via de intercom volgt een korte briefing van de bloednerveuze korpschef: “Bereken stante pede de electorale impact van de stopzetting van alle subsidies voor grote installaties van zonnepanelen. Nu!” De cijfergoochelaars storten zich vol overgave op allerhande ratio’s, Gauss-curves, differentiaalquotiënten en de online commentaren op Het Laatste Nieuws. Sneller dan Max Verstappen zijn banden kan laten vervangen, komen de adepten van Geert Molenberghs met een zonneklaar antwoord: “Op 10 jaar besparen we 1,2 miljard euro, schenken we alle gezinnen jaarlijks een cadeaucheque van 37 euro, en maken we amper 200 rijke industriëlen een klein beetje boos. Het advies: doen!” De energieminister, duidelijk in haar opperste nopjes, rekent zich rijk: “2,86 miljoen dolgelukkige huishoudens versus 200 misnoegde Open VLD-kiezers: Laat de verkiezingen maar komen!” Ze zet meteen een communicatiegoeroe aan het werk om een ronkende verklaring neer te pennen: “De factuur van de alleenstaanden en gezinnen is een jackpot voor een handvol investeerders. Bij hen zullen we de centen gaan halen. Hun investering is toch al terugverdiend. Dit gaat om rechtvaardigheid.”
Een straffe stunt, want korter bij het communisme is een rechtse partij nooit geweest. De Genkse Robin Hood heeft zich dan ook schromelijk laten misleiden door haar crew van rekenwonders. Want één cruciale factor zijn ze vergeten in hun Excell-file te verwerken: het feit dat mensen meer belang hechten aan eerlijkheid, rechtlijnigheid en betrouwbaarheid dan aan een doekje voor het bloeden ter waarde van 37 euro. Zowel particulieren (met digitale meter bijvoorbeeld) als bedrijfsleiders voelen zich bekocht als er eenzijdig komaf wordt gemaakt met nochtans sterk geformaliseerde afspraken. En ook als de rekening van een ander wordt gemaakt. Want what’s next? Gaat de Vlaamse regering maandelijks ieders bankrekening aftoppen omdat alle kosten ‘toch al lang zijn terugverdiend’? Uit alle geledingen van de bevolking groeit de schare aan sympathisanten voor de ‘handvol’ ondernemers die 1,2 miljard aan beloofde subsidies mislopen. De solidariteit onder ondernemers wordt zwaar onderschat. Ze vinden allemaal zo’n contractbreuk not done, ook al zal niemand ontkennen dat het om absurde bedragen gaat die destijds door Freya Van den Bossche en haar kornuiten op elke straathoek werden uitgedeeld om toch maar aan de internationale normen te kunnen voldoen. En zo dreigt de eerste Miss Rekening de rekening door te schuiven naar de huidige. En welke rekening die straks electoraal gepresenteerd krijgt, is nog maar de vraag. Dat het een iets andere uitkomst zal zijn dan door de bollebozen aan de glijpaal werd berekend, daar kan je vergif op innemen…
