De Limburgse afdeling van de socialistische vakbond ABVV heeft een turbulente week achter de rug. De spanningen tussen verschillende centrales namen de voorbije week toe naar aanleiding van de verkiezing van een nieuwe provinciale voorzitter. Die verkiezing wordt zelfs openlijk aangevochten. De nieuwe ABVV-voorzitter wacht dus een loodzware taak.
Het was ongezien: vakbondscentrales die zicht openlijk verzetten tegen een democratisch verkozen voorzitter. Het Limburgse ABVV bleek diep verdeeld. De doorsnee militant stond er bij en keek er naar. Wat is er aan de hand?
Volgens oudgedienden binnen de socialistische vakbond zijn de moeilijke relaties tussen de verschillende centrales niet nieuw. Ze zijn niet alleen het gevolg van de veranderingen in de samenleving, waarbij sommige centrales groeien en andere krimpen, maar ook van botsende persoonlijkheden en simpel haantjesgedrag. De centrales werken bovendien nagenoeg volledig autonoom.
Die conflicten hebben soms grote gevolgen, ook op de syndicale slagkracht van de organisatie. Tijdens de grote solidariteitsmeeting naar aanleiding van de sluiting van Ford Genk, marcheerde het ABVV in verspreide slagorde. Secretarissen van de socialistische vakbond staan meer dan eens met getrokken messen tegenover elkaar. “Er gaat geen enkele vergadering meer door zonder dat er ruzie wordt gemaakt en meestal gaan de ruzies niet over inhoud maar over personen. Sommige secretarissen vliegen elkaar nog net niet naar de keel, maar dat kan er nog van komen”, aldus een secretaris die zijn naam niet in de krant wil. Of er oplossingen zijn? “Zodra een paar mensen met pensioen gaan,” is het antwoord.
Congres
De vete tussen sommige centrales escaleerde afgelopen weekend naar aanleiding van de verkiezing van een nieuwe provinciale voorzitter. Hoe hoog de ruzies oplopen, bleek ook in mails naar onze redactie.
De verkiezing van een opvolger van de vorig jaar overleden Bart Henckaerts verliep niet zonder slag of stoot. Sinds het overlijden van Bart Henckaerts staat het Limburgse ABVV zelfs onder curatele van het nationale ABVV. Een opvolger die aanvaardbaar is voor alle centrales werd niet gevonden of meteen weer afgevoerd. Een voorstel van de Algemene Centrale om een voorzitter buiten de provincie te zoeken, iemand die boven de centrales staat, haalde het niet.
Ook nationaal voorzitter Rudy De Leeuw moeide zich de voorbije maanden met de problemen van de Limburgse afdeling. Uiteindelijk was er de kandidatuur van Pierre Vrancken, provinciaal secretaris van de metaalvakbond die in de aanloop naar het congres rust probeerde te brengen in het overleg. “Er is nu iemand die zijn verantwoordelijkheid wil nemen, geef hem de kans en houd op met dat circus,” zo zegt een secretaris van een andere centrale.
Meerderheid
Nationaal voorzitter Rudy de Leeuw stond persoonlijk in voor de organisatie van dat congres, waarop Pierre Vrancken werd verkozen tot voorzitter van ABVV-Limburg. Dat gebeurde met een minieme meerderheid maar hoe dan ook met een meerderheid. Er wacht hem een moeilijke taak: de eensgezindheid van de organisatie herstellen. Hoe moeilijk die taak wordt, bleek al vrij snel.
Al tijdens het congres afgelopen zaterdag bleek dat twee centrales het niet eens waren met de verkiezing: de Algemene Centrale en de ACOD, die het overheidspersoneel vertegenwoordigt. De stemming is niet volgens de regels verlopen, zo luidt het. Opvallend: tijdens het congres werd alleen door de voorzitters gestemd, op basis van het gewicht van hun organisatie. Volgens sommigen had Pierre Vrancken wellicht meer stemmen gehaald als alle militanten individueel hadden mogen stemmen.
Vier andere centrales – bedienden, metaal en voeding en transport – schaarden zich wel achter de kandidaat. “Vreemd”, zo wordt daar gezegd, “dat er centrales zijn die deelnemen aan een verkiezing die, zodra de uitslag hen niet aanstaat, niet meer is verlopen volgens de statuten.”
Uiteindelijk tekenen de Algemene Centrale en de ACOD verzet aan tegen de voorzittersverkiezing. De komende weken moet blijken of de rust kan terugkeren binnen het Limburgse ABVV.
