Was het een droom van je vader om het roer van de onderneming aan zijn dochters door te geven?
“Ja, dat stond wel in de sterren geschreven. We waren nog heel jong toen hij dat als optie naar voor schoof. We zijn daar dus altijd van uitgegaan en hebben nooit iets anders overwogen. De overdracht zelf was wel niet zo evident en heeft toch een aantal jaren in beslag genomen. In het familiebedrijf gaan werken is één zaak, het overnemen en de volledige verantwoordelijkheid nemen, is nog iets anders. Omdat je altijd stuit op gevoelige kwesties, moet je echt de tijd nemen om dat proces omzichtig aan te pakken. Het is belangrijk dat alle partijen zich goed voelen bij de genomen beslissingen, en dat kan dus wel even duren. Er op tijd aan beginnen, dat is de boodschap.”
Als vrouw in de bouw: heeft dat je ambities afgeremd?
“Nee, ik heb het nooit als een obstakel gezien om in mannenwereld terecht te komen. Maar het is wel zo dat ik me extra heb moeten bewijzen. Twee keer zo hard, denk ik. Dat manifesteert zich in de vragen die je krijgt om je te testen. Ze willen weten uit welk hout je gesneden bent. Eens die fase achter de rug, en je kennis is bewezen, krijg je wel veel respect en aanvaarding. Om daar te geraken moet je natuurlijk wel investeren in de opbouw van die kennis. Dat heb ik gedaan, door altijd en overal de waarom-vraag te stellen. Ik ben heel leergierig en wil alles tot in de details kennen. Dat is vandaag nog steeds zo. En het helpt uiteraard om daarna te weten waar het juist over gaat.”
“Een vrouw op de werf? Graag, maar vind ze maar eens…”
Ethel Eerdekens, CEO Jos Eerdekens Betonvloeren.
Heb je je ook moeten bewijzen tegenover je medewerkers?
“Nee, zij hebben ons zien opgroeien in de zaak, en dus was het voor hen ook een evidentie dat mijn zus en ik op termijn zouden overnemen. Het feit dat ze ons kenden en wisten dat we er alles aan deden om de koers van onze pa te finetunen, zorgde ervoor dat er geen voorbehoud was om over te stappen naar de volgende generatie. Zij hadden er alle vertrouwen in dat het goed zou komen. Dat gevoel heeft ons veel steun gegeven. Net zoals bij de andere stakeholders hebben zij ons altijd beoordeeld op basis van drive, betrokkenheid en karakter, en niet omdat we vrouwen zijn.”
Ondervind je ook voordelen van vrouw te zijn?
“Ja, ik heb de indruk dat vrouwen meer op gevoel ondernemen. Beslissingen worden altijd genomen in het belang van onze mensen, die bijna onze familieleden zijn. Pas daarna gaan de strategische en financiële overwegingen meespelen. Ik vind dat vrouwen meer emotioneel met iedereen rekening houden, maar ook meer oplossingsgericht werken. Er wordt minder drama gemaakt. Maar goed, er zijn ook heel wat mannen die het op die manier benaderen, natuurlijk.”
“Ik ben de eerste vrouw die voorzitter is van de Ondernemersclub Oudsbergen, maar het geslacht speelt daarbij geen enkele rol.”
Het evenwicht bewaren in jouw sector lijkt me niet evident.
“We proberen dat wel na te streven, maar simpel is het niet. Vind maar eens mannen die op de administratie hun ding willen doen, of vrouwen die in het atelier en op de werf hun mannetje willen staan. Uiteindelijk zitten we in een fase waarin de arbeidsmarkt niet toelaat om veel te kiezen. We zijn al heel blij als we een geknipte kandidaat vinden, laat staan dat we dan nog over het geslacht zouden gaan discussiëren…”
Moet je thuis goede afspraken maken om voldoende tijd in je job te kunnen investeren?
“Uiteraard, dat is evident. Beide partners moeten achter die keuzes staan, want een eigen zaak brengt veel bekommernissen mee en die hebben een gigantische impact op je leven. Als de taken niet goed zijn verdeeld, valt dat allemaal heel zwaar. Daar heb ik dus geluk mee. Mijn man werkt ook als zelfstandige en doet dat van thuis uit. Dat is dus wel gemakkelijk. We hebben geen kinderen, dus die zorgen zijn er ook niet. Ik was trouwens al bij Eerdekens actief toen ik hem leerde kennen, dus hij wist perfect waar we samen aan begonnen zijn.”
Je bent lid van de beruchte Obama-ladies bij Voka Limburg. Een gezellig koetjes en kalfjes-clubje?
“Als ondernemende dames samenkomen gaat het niet altijd over de business, dat klopt. Maar dat maakt het ook wel leuk. We hebben een bijzondere vertrouwensrelatie onder mekaar, en dat leidt ook tot professionele samenwerking. Maar ik houd niet stereotiep vast aan verenigingen waar alleen maar met vrouwen wordt vergaderd. In mijn werkgroep van het VKW zijn we met 3 vrouwen op 30, en ook dat is perfect OK voor mij. Zolang je maar van elkaar kunt leren, speelt het geslacht geen enkele rol. Dat merk ik ook lokaal, waar ik voorzitter ben van de Ondernemersclub Oudsbergen. Ik ben de eerste vrouw op die stoel, maar daar stelt zich niemand vragen bij. Het realiseren van onze doelstellingen is het enige criterium.”
En wie gaat later van jou de zaak overnemen?
“Daar zijn mijn zus en ik nog echt niet bezig. We focussen nu op de uitdagingen die op korte termijn liggen te wachten. De coronacrisis en nu ook weer de oorlog in Oekraïne en de schaarste op de arbeidsmarkt: dat zijn de dingen die een impact hebben op ons bedrijf actie vereisen. Ik heb wel gezegd dat je op tijd moet beginnen met een overdracht voor te bereiden, maar we gaan nu ook niet overdrijven, hé (lacht).”
