Patrick Van Gansen begon op zijn zestiende al voltijds te werken bij het Kempense houtbedrijf Verwerft, dat toen in zijn eigen woonplaats Nijlen was gevestigd. Mattias Deboutte leidt het bedrijf samen met Bart Verwerft. “Eigenlijk kwam ik al bij Verwerft binnen toen ik in de lagere school zat. Mijn oudere broer werkte daar toen. Wanneer het in de winter sneeuwde, mocht ik in zijn auto mee naar zijn werk rijden, zodat ik ook vlak bij mijn school was. Sinds mijn zestiende heb ik dus twee keer meegemaakt dat de volledige schrijnwerkerij werd verhuisd. Eerst naar de Toekomstlaan in Herentals, eind vorig jaar naar hier op de Lierseweg.”
Schrijnwerkerij Verwerft is met Bart en zijn zus Griet, echtgenote van Mattias, al aan de zevende generatie toe. Het Herentalse familiebedrijf is een van de weinige in de sector in België die zich specifiek op massiefhouten interieurs toelegt. “Alles recht uit de boom”, zegt Mattias Deboutte. “Maar we hebben natuurlijk ook de evolutie meegemaakt naar platen en andere machines. Alleen maken wij dingen die niemand anders nog maakt. Dat is traditioneel en in grote mate nog ambachtelijk, maar we zijn wel meegegaan met de technologie. Wij gebruiken de klassieke schrijnwerkerijmachines op een andere manier dan onze collega’s doen. Wij maken een heel mooi en kwaliteitsvol product voor veeleisende klanten. Dat is een hoge niche, maar we zijn er wel om bekend in heel het land en zelfs het buitenland.”
Een uitzondering
Dat betekent dat ook Patrick in zijn carrière zich continu moest aanpassen. ”Ik geef eerlijk toe dat ik dit werk op een bepaald moment beu was. Maar dat is uiteindelijk naar de goede kant geëvolueerd”, benadrukt hij. “Ik heb natuurlijk in die 48 jaar heel veel zien veranderen. Maar dít (Patrick haalt een simpele vijs uit zijn werkbank, red.) was voor ons al een hele evolutie. Vroeger werd alles in elkaar gezet met nagels. En dan ineens komen ze met een vijsmachientje af. Je kan je dat nu niet voorstellen, maar dat was een hele aanpassing. Het grote voordeel aan Verwerft is dat het hier niet om massaproductie gaat. Het zijn telkens heel specifieke projecten, zodat je veel afwisseling en elke keer een nieuwe uitdaging hebt.”
Zowel de zaakvoerders als de bijna-gepensioneerde zelf beseffen heel goed dat Patrick vandaag een uitzondering is. “Je hele leven lang werken bij dezelfde werkgever, wie doet dat nog? Jonge werknemers veranderen continu van job. Terwijl het volgens mij een groot voordeel is wanneer je standvastig bent”, zegt de Nijlenaar. Deboutte kan dat alleen maar beamen: “Het werk dat wij hier doen, kan je alleen maar leren op onze werkvloer zelf. Dat kost dus enkele jaren aan opleiding. Maar als die medewerkers dan snel weer vertrekken, kan je helemaal opnieuw beginnen.”
Voor het beest van het spreekwoordelijke zwarte gat heeft Patrick Van Gansen geen schrik. “Ze zeggen dikwijls dat gepensioneerden nooit tijd hebben. Wel, ik ga het geloven, want mijn agenda voor de komende dagen zit nu al vol. Ik werk hier sinds enkele jaren nog vier vijfde. Die vijfde dag help ik intussen achter de toog in enkele woonzorgcentra. Ik blijf graag bezig en kijk er naar uit iets anders te gaan doen. Tijd om mijn vleugels uit te slaan.”
