‘Hard daave’, staat er in ‘plat Hertals’ op de inkomdeur van de grote nieuwe fietsenhandel Bike Inn. Ondanks het fortuin aan fietsen dat er in de zaak staat, duidt die boodschap er al ergens op dat Bike Inn geen hoge drempel heeft. Nochtans is Dirk Verherstraeten geen geboren en getogen Herentalsenaar, ook al is hij als geen ander ingeburgerd in Herentals.
“Ik ben geboren in Balen en ik heb sporthumaniora gevolgd in Hasselt. Het was een scheiding die de carrière van Dirk als ondernemer lanceerde. “Ik ben altijd al ondernemend geweest, maar ik werkte in garagesector. Bij die scheiding, op mijn 40ste, dacht ik: het is nu of nooit.”
Liefde in Herentals
Als fervent mountainbiker wist de Kempenaar meteen in welke sector hij het moest zoeken. “Mountainbike was een passie”, legt Dirk uit. “Ik begon dus te werken in een sportfietsenhandel in Westerlo, waar ik van mijn hobby mijn beroep maakte, met in het achterhoofd dat ik daar een leerschool wilde doorlopen om het later als zelfstandige met mijn eigen fietsenzaak te proberen.”
Het was de liefde die Dirk in uiteindelijk Herentals deed landen. In 2010 huwde hij met Nikky Leirs. “Onze eerste kus gaven we aan de toog bij in Café Welkom in Noorderwijk!” Ook zakelijk ging het ineens goed vooruit: “Ik had eerst gedacht de fietsenhandel waar ik werkte in Westerlo te kunnen overnemen, maar dat lukte uiteindelijk niet. In Herentals had je toen MTB Rudy, waar mountainbiker Rudy Geentjens in de garage naast zijn huis in Krakelaarsveld mountainbikes soigneerde. Ik ben toen gewoon op Rudy afgestapt met de vraag: kan ik uw zaak overnemen? We zijn twee keer gaan eten en het was klaar. Niks op papier, een woord is een woord. Rudy heeft daarna nog zes jaar voor ons gewerkt, tot hij met pensioen ging.” Nadien begonnen Dirk en zijn vrouw aan een verhuisepisode: eerst naar een plek bij Prima Lux, van 2010 tot 2013 was dat. Het was daar dat zijn business pas goed onder stoom kwam.
Op congé in Kasterlee
“Dat was de periode van de 29’ers”, blikt Dirk terug. “Dat zijn mountainbikes met grote wielen, die toen als nieuwigheid op de markt kwamen. Daar heb ik er evenveel van verkocht als een bakker broden verkoopt. In 2013 zijn we dan met de zaak verhuisd naar de Herenthoutseweg, aan de overkant van waar we nu zitten. Tussendoor had ik in 2011 een Bike Inn-fietsenwinkel in Zolder geopend, waar we, net zoals in Herentals Specialized fietsen verkopen. Daar zijn we echt van nul begonnen: pand gaan zoeken, huren en er later eigenaar van worden. Ondertussen werd onze dochter Marie geboren. Ik durf gerust te zeggen dat het een periode van grote opofferingen was. In twee jaar tijd had ik geen enkele dag verlof. Daarna zijn we één keer op congé geweest: één nacht op hotel in Kasterlee. Ik geef toe: die eerste jaren heb ik echt afgezien, om middernacht thuis komen, om 3 of 4 uur alweer uit bed en de baan op. Langer slapen kon ik toch niet, van de stress. Drie jaar lang heb ik dan ook alleen maar geïnvesteerd in de zaak.”
Maar waar een wil is is een weg en gaandeweg floreerde de fietsenhandel in Herentals, en later ook in Zolder. “In Herentals werd de zaak op den duur te klein”, zegt Dirk. “Vanaf 2018 zijn we dan beginnen uit te kijken naar een nieuwe locatie. Toen konden we van onze buren van buitensportzaak De Zwerver de hangar overkopen waar we nu gevestigd zijn. Die heb ik nog een tijd gebruikt als magazijn, voor we de zaak uiteindelijk de laatste maanden konden inrichten tot de huidige winkel met atelier, opslagruimte en zelfs een printerlokaal, waar we fietsen, helmen en fietskledij kunnen personaliseren.”
Durven springen
Kwam dan het fameuze coronajaar 2020. “Ik was bezig een nieuwe zaak op te starten in Berlaar en was in Zuid-Afrika de legendarische mountainbike-wedstrijd ‘The Cape Epic’ aan het rijden toen de berichten over de corona-uitbraak in Azië almaar meer alarmerende werden. Vermits de grote producenten van fietsmateriaal in Azië zitten, zag ik de bui al hangen. Ik durfde toen te springen en heb al het geld dat op de rekening stond besteed aan de aankoop van sportfietsen. Net toen ik in Berlaar wilde openen, ging België op slot. Pas vier maanden later kon ik in Berlaar openen, in Herentals ging de winkel drie weken dicht, tot de regering erkende dat de fiets een vervoermiddel is en we weer open mochten. Maar door mijn eerdere aankopen hadden we een grote stock in huis en moest niemand hier lang wachten op zijn fiets. Bij de concurrentie was dat vaak wel wat anders…”
Wie het verhaal van fietsverkoop en -handel over de afgelopen 35 jaar bekijkt, ziet alleen maar opgang. Eerst waren het koersfietsen, dan mountainbikes, dan elektrische fietsen, nu gravelbikes en bakfietsen. Ook vandaag is er geen einde van de hausse in zicht.“We stijgen in onze omzet gemiddeld met 10 tot 15%”, beaamt Dirk. “De motor daarachter zijn vandaag elektrische koersfietsen en elektrische mountainbikes. Ik vraag me ook af waar het ooit stopt. Maar de zakencijfers blijven stijgen.”
Fiets leasen
Eén verklaring: in tegenstelling tot de verkoop van auto’s, die vaak als een (nood)zakelijke beslissing wordt genomen, is de aankoop van een koersfiets of mountainbike niet zelden verbonden met een passie voor de fiets.
“Veel klanten laten hun nieuwe fietsen personaliseren”, legt Dirk uit. “Bovendien worden steeds meer fietsen geleased. Wij waren in België bij de eersten die op die trein sprongen en zijn zo bij de tien grootste van België. Ondertussen doen heel veel bedrijven dat voor hun werknemers. Via de banken is dat nu schering en inslag. Recent besliste ook de NMBS om dat te doen. Resultaat: van de 8.000 werknemers leasen er al 2.000 een fiets. Sportfiets of gewone fiets, dat maakt niet uit voor de werkgever en meestal zit er nog een pakket accessoires bij, zoals een helm, een fietstas en een slot. Vaak kopen die mensen ook nog eens fietskledij bij. Die leasing loopt voor 36 maanden en meestal wordt ze verlengd, waarbij veel werknemers dan hun eerste fiets kopen en doorgeven aan de partner of de kinderen en weer een nieuwe leasen. Allemaal goed voor de commerce.”
Nul personeelsverloop
Wat nóg goed is voor de commerce is, is content personeel. “Daar maak ik een erezaak van”, zegt Dirk. “Ik sta niet boven mijn personeel, ik sta ertussen. Mijn grootste trots is dat elke werknemer die hier ooit is begonnen nog altijd voor mij werkt. We amuseren ons dan ook. Elke vrijdagavond houden we hier bij het sluiten van de zaak in Herentals vogelpikprijskamp. Ik heb een koffiebar in de zaak en een ijskast vol bier en frisdrank en de barbecue is snel aangestoken. Ooit heb ik in Schaffen (Diest) twee vliegtuigjes afgehuurd, waar we met zijn allen in een duo-parachutesprong zijn uit gedoken. Dat schept een band.”
Rest de vraag of de sky dan echt the limit is? “Ik kijk vandaag alweer uit naar een nieuwe vestiging in de ruime regio”, reageert Dirk. “Maar schrijf op dat ik zeker niet de grootste fietsenhandel van het land wil worden. Ik heb nog nooit in mijn leven een gewone dames- of herenfiets verkocht en dat ben ik ook niet van plan. Ik zit met mijn zaak in het hogere segment. Dat levert me een hoger rendement op. Een fiets van 1.000 euro blijft hier langer staan dan eentje van 14.000 euro.”
Wat is de bestverkochte fiets?
Dirk Verherstraeten moet niet lang nadenken: hij wijst met zijn kin naar een zwart Specialized S-Works prachtexemplaar. Een knaller die -zoals hij in de winkel staat- ook onder het achterste van wereldkampioen Remco Evenepoel wordt geschoven om straks de Giro mee te winnen. Wie daar als wielertoerist naast de Kempense kanalen kan zoeven of de Poggio in Diest mee wil opvlammen, moet wel even in de beurs tasten: 14.400 euro. Slik. “Maar veel wielertoeristen vertrekken ook van de aankoop van de kader”, kadert Dirk. Daarna bouwen ze de fiets op. Ze kunnen bijvoorbeeld kiezen tussen verschillende wielen. Op het zicht zie je het verschil niet, maar het prijsverschil tussen de duurste wielen en een meer modeste exemplaren is 2.000 euro. Daar kun je dus op besparen en dan heb je voor zowat 7.000 euro een unieke koersfiets.”
Wat zijn de nieuwste trends?
“Heel populair zijn vandaag gravelbikes”, zegt Dirk. “Daarnaast ook elektrische koersfietsen. De meeste kopers van elektrische koersfietsen zijn vrouwen. Die kunnen op die manier dan makkelijker meerijden met hun partner/wielertoerist. Even gewild zijn elektrische mountainbikes. Soms met extra-batterijen om mee te nemen. Zo’n batterij weegt amper anderhalve kilo. Dus als je er twee in het rugzakje stopt kan je dagenlang in de bergen fietsen. Gewone koersfietsen blijven ook goed gaan, België is nu eenmaal koerszot. Maar wat de laatste tijd ook heel goed marcheert zijn bakfietsen en longtailfietsen, waar je achterop, achter elkaar, twee kindjes kan meenemen. Dat soort fietsen vervangen bij jonge gezinnen vaak de auto. Mama of papa doet er eerst de kinderen mee naar school en rijdt er vervolgens verder mee naar het werk. Dat spaart veel benzine uit. Nu die door de oorlog ook al flink duurder geworden is, denken mensen daar over na.”
