Bruno Janssens woonde in Herentals toen hij in januari 2015 zijn zaakje Op Bruno’s Wijze begon. Daarmee vervaardigde de hobbykok met horeca-ervaring verschillende soorten kroketten met de hand, naast zijn voltijdse job bij de ‘koekjesfabriek’ Mondeléz. Toen zijn nevenactiviteit enkele weken later Gazet Van Antwerpen haalde, nam die plots een steile vlucht. “Twee dagen na dat artikel belde een horecazaak om te vragen of ik kroketten kon leveren”, vertelt Bruno Janssens, intussen verhuisd naar Mol-Millegem. “Ik begon met een foodtruck ook festivalletjes te doen en werkte een formule voor privéfeestjes uit. Het eerste jaar draaide ik een omzet van 15.000 euro, een jaar later was dat al verdubbeld, twee jaar later ging het over de 50.000 euro. Corona deed natuurlijk wel alles als een pudding in elkaar zakken.”
Op zijn hoogtepunt had Op Bruno’s Wijze twee foodtrucks, leverde hij vast aan acht horecazaken die zijn artisanale kroketten als ‘huisgemaakt’ op hun kaart hadden staan, en deed hij talloze feestjes. En dat allemaal terwijl hij zijn dagtaak bij Mondeléz gewoon bleef vervullen, tot op de dag van vandaag overigens. “Ik begon er dus iedere avond na mijn werkuren aan, in het weekend stond ik extra vroeg op om kroketten te kunnen maken, daar was ik de hele dag mee bezig. Wanneer ik op zondag om 17 uur in de zetel plofte, begon mijn weekend. In het begin paneerde ik 80 kroketten per uur, aan het eind waren er dat 130 tot 140 per uur. Dat zijn er zo’n duizend per dag, ja. Maar je mag niet vergeten dat je één hele dag bezig bent met het maken van de pate, die vervolgens uren moet kunnen rusten, om dan op dag twee te paneren. In feite zijn het duizend kroketten op twee dagen.”
Dertig soorten
Hoewel hij het zelf een ‘uit de hand gelopen hobby’ noemt, stond Janssens op de hoge kwaliteit en het artisanale karakter van zijn producten, naast een goede service voor zijn horecaklanten. “Ik heb op een bepaald moment overwogen om een kroketmachine aan te schaffen”, verklapt hij. “Ik legde dat idee toen voor aan mijn grootste klant, een horecazaak die 12.000 kroketten afnam. Die antwoordde dat ik dat zelf moest weten, maar dat ik dan geen kroketten meer zou mogen leveren, want dan kon hij ze net zo goed in de Aldi gaan halen. Die les heb ik goed in mijn oren geknoopt. Want ‘een kroket is een kroket’, dat is ook niet waar.”
Op Bruno’s Wijze leverde een gamma van dertig verschillende kroketten. “Daar zaten nogal wat seizoensproducten tussen, zoals wildkroketten of aspergekroketten in verschillende combinaties. Voor de horecazaken ging het voor 90 procent om kaas- en garnaalkroketten, bij particulieren vielen ook de kroketten met serranoham en die met zongedroogde tomaatjes erg in de smaak. Maar op den duur werd het zo druk dat het voor mijn vrouw Sandrine en mij wat te veel werd, we hebben allebei nog een andere job en hadden bijna geen sociaal leven meer. Ik had de foodtrucks al afgebouwd naar één festival per jaar – Frinket in Geel – en vorig jaar liet ik bij de klanten horen dat ik stilaan een overnemer zocht. Mijn eigen zoon en dochter hadden al laten blijken dat zij het niet wilden doen.”
Nickroket
Een geschikte opvolger vond Bruno Janssens in zijn bijna-naamgenoot Nick Janssen van de charmante horecazaak Burcht Hertog Jan op de oever van het kanaal Dessel-Schoten in Oud-Turnhout. Die zaak is enkel in het weekend geopend, zodat Nick in de week tijd heeft om zich op de ambachtelijke productie van kroketten toe te leggen. Die zijn nu te koop onder de nieuwe naam Nickroket. “Nick heeft daarvoor bij mij eerst een opleiding gevolgd en heeft beloofd om niet aan de recepten te morrelen. Ik ben heel blij dat hij dat ook met passie doet, zodat ik hetgeen dat ik zelf heb opgebouwd met een gerust hart kan overlaten. Het voelt toch een beetje aan als je eigen kindje afgeven, zeker in het begin kon ik dat moeilijk loslaten.”
Op Bruno’s Wijze stopt officieel na de feestdagen, waarin je bij Bruno en Sandrine nog wel een laatste keer een gevarieerd feestmenu (met veel meer dan kroketten) kan bestellen. En wat brengt de toekomst? “Ik ben vooral blij dat ik nu een normaal leven heb, waarbij ik op een zondagnamiddag met mijn vrouw gewoon eens een wandeling kan maken”, lacht Bruno Janssens. “Maar zoals een vriend zei: ‘jij kan niet stilzitten’… Ik ben intussen al op iets totaal anders aan het broeden.”
