“Er zijn al traantjes gevloeid”, bekent Stijn Versmissen. Na ruim vijf decennia verkocht hij zaterdag met zijn man Luc Wouters voor het laatst schilderijen, kaders en lijsten. De zaakvoerders beseffen dat met het sluiten van Trusty er ook een einde komt aan een ambachtelijk hoofdstuk.
“Uiteraard zijn er nog firma’s die inlijsten, maar dat zijn ketens. Wij waren de laatste zelfstandigen in onze sector in de ruime regio. Om collega’s te vinden die nog doen wat wij deden, moet je voortaan naar Heist-op-den-Berg, Scherpenheuvel of Aarschot. Mijn man nam deze zaak over van mevrouw Penninckx, dus in feite bestaat de winkel tachtig jaar. Ik kwam op mijn 21ste aan boord. We deden nooit ander werk”, vertelt Luc.
“Al die tijd voelde het nooit als werk. Voor ons is het onze hobby”, pikt Stijn in. “Toch stopt het hier. We vermoeden dat klanten en goede kennissen nog wel vragen of we iets inlijsten, maar het kan niet. Het glas is op. De meeste van de duizenden kaders in onze stock zijn de deur uit.”
Rolverdeling
Alles moet weg, maar nog niet alles is weg. “Er waren dagen dat hier vijftig kaders over de toonbank gingen, dus ons magazijn zat tsjokvol. Er resten nog wat schilderijen, posters en kaders. Daarom hangt onze gsm-nummer op de deur. Wie echt nog iets zoekt, mag bellen. We wonen nu in Geel maar op aanvraag komen we nog wel eens naar Turnhout. Zeker de kunstwerken mogen nog de deur uit. Thuis kunnen we geen schilderij of kader meer ophangen, alles hangt al vol”, lachen de heren. “Het luxeprobleem is ook onze brede smaak. Van klassiek tot modern, we kunnen alles appreciëren.”
Tussen het koppel bestond op de werkvloer steeds een strikte stilzwijgende rolverdeling. “Ik ben handig, dus ik deed het ambachtelijk werk”, expliceert Stijn.
“Luc is dan weer vlot van tong, dus hij deed de verkoop. Hij stond de klanten te woord in de winkel en achter de toonbank. Elk van onze honderden staaltjes kon hij blindelings tonen. We zijn partners en waren dus ook ons leven lang collega’s, maar als het druk was dan zagen we elkaar soms amper. Luc stond vooraan, en ik achteraan.”
Het koppel weet niet welke invulling hun winkel in de Otterstraat in de toekomst krijgt. Het pand staat nog steeds te koop.
Verzekerd
In al die decennia passeerde een kapitaal aan kunst door hun deskundige handen. “Uit discretie noem ik geen klantengegevens, maar er was bijvoorbeeld een Poolse familie die hier stukken van honderdduizend euro per werk liet lijsten”, schat Luc.
“Ik was telkens opgelucht als de familie zo’n doek weer mee naar huis nam. Dat had ik liever dan dat ze het hier lieten liggen, hoewel we verzekerd waren. Daarnaast hadden we in ons klantenbestand ook bedrijven zoals Soudal, musea zoals Taxandria en instanties zoals De Warande. Maar vooral de ontelbaar veel particulieren die hier een schilderijtje of foto met emotionele waarde lieten kaderen, liggen ons na aan het hart. We hebben een carrière gehad om in te kaderen.” Met een gouden randje.
