Colonie 7 Merksplas

HORECA COMEBACK – Bert Josten van Colonie 7: “Mensen vroegen me of ik het me allemaal niet te hard aantrok.”

In oktober nam de regering zeer drastische maatregelen in de strijd tegen het oprukkende coronavirus. Een ervan was de sluiting van cafés en restaurants. Wat eerst een kwestie van weken leek, bleek later uit te draaien in een maandenlange sluiting. En nu mag het weer. Made in Kempen geeft je gedurende 5 weken een blik achter en voor de schermen van de heropende horecazaken uit ons regio. Voor horecaondernemer Bert Josten was het een bijzonder jaar. En hij is maar wat blij dat er terug leven in de brouwerij is op Merksplas-Kolonie.

 

 

 

Bert Josten baat al sinds 2019 de prachtige brasserie met vergaderzalen en gastenkamers uit in het historische kader van de oude landloperskolonie van Merksplas. Daarnaast is hij ook cateraar van grote feesten. Zijn bedrijf Entre Deux Côtes bundelde dit voorjaar de krachten met Hendrickx Feesten.

“Bij Hendrickx Feesten zijn we nu met drie zaakvoerders. Zowel daar als de uitbating van Colonie 7 – wat los staat van het cateringbedrijf – proberen we zo goed mogelijk te managen. Hier in de brasserie werken we met 2 verantwoordelijken die de operationele zaken leiden. Maar het is moeilijk loslaten. Deze plek heeft een zodanige aantrekkingskracht dat ik er toch mijn hart aan verloren heb”, lacht Bert Josten.

Er hangt inderdaad een bijna mystieke sfeer op het historische domein, dat omgeven is met bomen en velden. “We hebben hier gekozen voor een toegankelijk concept. Iedereen moet zich hier welkom voelen, of je nu komt voor een koffietje of een ijsje, of je komt uitgebreid dineren.”

“We hebben ook een herkenbare kaart met verse producten, en er hangt een toffe sfeer. Onze personeelsleden zijn allemaal positief ingestelde jonge mensen, en dat geeft onze zaak toch een bepaalde flair.”

“Tot op de dag van vandaag heeft niemand het team verlaten, en dat is een stevige opsteker. Er werken hier 15 vaste medewerkers, en we hebben nog 2 vacatures open.”

Bert Josten – Colonie 7

Bert koos ervoor om zijn mensen betrokken en beperkt aan het werk te houden. “We zijn inderaad met Colonie 7 aanwezig gebleven. Toen we tijdens de eerste lockdown moesten sluiten, kwamen we net uit een drukke periode.”

“De eerste 14 dagen leken vakantie, maar we merkten dat de sluiting lang ging duren. Blijven stilzitten voelde niet goed aan. We hebben gekozen om te ondernemen: door take-away te organiseren, ontbijten te gaan leveren. Zo hielden we contact met onze klanten én met ons personeel. Met een beurtrol konden ze toch 2 dagen per week komen werken.”

De coronaperiode gaf Bert en zijn team de kans om aan de organisatiestructuur te werken. “We zijn gaan kijken hoe we bepaalde taken kunnen afbakenen, zodat we het werk voor iedereen plezant kunnen houden.”

“Ook voor mezelf: er zijn bij Colonie 7 twee verantwoordelijken die het hier perfect kunnen runnen. Ik wil niet meer terug naar vroeger, toen we nog veel zelf deden. Het draait hier zonder mij. Maar ik wil wel aanwezig blijven om mensen mee op te leiden of om te helpen.”

“Moeilijk om zo lang positief te blijven”

Toch was de sluitingsperiode zeker niet makkelijk voor een horecaondernemer als Bert. Zeker het gebrek aan perspectief bracht een knagende onzekerheid. “Ik wilde altijd een zeer positief gevoel uitstralen, maar eerlijk? Er was zeker momenten waarop ik dacht: hoe blijven we hier mee omgaan? Het is moeilijk om 7 maanden lang positief te blijven. Op den duur wist je niet meer wat te zeggen tegen het personeel.”

“Voor mij persoonlijk bracht de rustperiode mee dat ik meer tijd met mijn gezin kon doorbrengen, en dat ik weer tijd had om te sporten. Ik ben veel gaan lopen en fietsen, en zo ben ik 25 kg afgevallen. De mensen zeiden: ‘maar Bert, trek jij je die corona zo hard aan?’, maar eigenlijk ben ik superfit nu.”

Einde van de oorlog

Intussen heerst er weer een bruisende sfeer op de site van  Merksplas-Kolonie, en zitten mensen op het terras te genieten van lekker eten of een drankje. “Er hing direct van bij de heropening een heel ontspannen sfeer. De mensen lijken verlost, alsof de oorlog gedaan is. Ze willen ook genieten, en tafelen rijkelijk.”

“Vooraf wisten we niet goed hoe de heropening zou verlopen: wilde iedereen terugkomen? Hoeveel moesten we inkopen? Maar het is duidelijk dat iedereen er zin in heeft. En dat is voor mij persoonlijk een heel grote opluchting.”

“Ook voor ons is het leuk zo. Toch was het ook wennen, want iedereen komt uit een ander regime. Vanaf het eerste moment zat het hier afgeladen vol.”