We nemen je even mee op training met twee bevriende profrenners. De ene rijdt op een Ridley, een racefiets van Belgische makelij, de andere op een fiets van de Amerikaanse gigant Specialized. De mannen zijn even groot, wegen even veel, maar de renner met de Ridley moet 20 watt meer trappen om dezelfde snelheid aan te houden.
In het peloton gaat het al een paar jaar rond. Ridley heeft het moeilijk om de technologische revolutie te volgen. De R&D-afdelingen van de grote constructeurs in de VS trekken de beste mensen aan, bedenken de slimste verbeteringen en smijten er het grootste budget tegenaan. Het gevolg is dat hun fietsen simpelweg vlotter ‘bollen’.
En daarbij komt dat die giganten de profteams ook nog extra miljoenen toestoppen om met hun fietsen te rijden. Een van de vele voorbeelden: Specialized betaalde het team van Total Energies een groot deel van het miljoenenloon van Peter Sagan. Zoiets kan het veel kleinere Ridley zich niet permitteren. Dat zelfs een door Belgisch belastinggeld betaalde wielerploeg als Lotto nu voor een buitenlands fietsmerk kiest, komt hard aan in de Bike Valley in Beringen. Daar vestigde stichter Jochim Aerts zijn bedrijf – Belgian Cycling Factory – in 2010. Daarvoor zat zijn fabriek vele jaren in Tessenderlo. Maar de oorsprong van het bedrijf ligt wel degelijk in het Kempense grensdorp Balen.
Begonnen bij Bioracer
De jonge Jochim was zelf geen onverdienstelijke jeugdrenner. In de uitslagen van nieuwelingen- en junioreskoersen in onze krant vond je hem in de jaren tachtig geregeld op de eerste plaats terug. Maar prof worden, zoals zijn tien jaar oudere broer Stefaan, zat er niet in. Dus begon hij nog als tiener met het lassen en lakken van metalen frames voor het bedrijf Bioracer, dat toen nog fietsen produceerde (maar vandaag vooral bekend is van zijn fietskleding). “Jochim deed dat in de garage van zijn ouderlijk huis op de Olmensebaan”, vertelt dorpsgenoot André Boonen, vader van ’s werelds beroemdste Balenaar Tom, en zelf ook ex-profrenner.
Jochims vader Rik was afkomstig uit het Limburgse Heusden, maar was verliefd geworden op een Balens meisje. Hij volgde de liefde naar de Kempen, werd er postbode en stichtte er een gezin. Zijn vrouw is trouwens een Boonen. “Familie, maar van ver”, zegt André Boonen, die tot aan zijn pensioen drie jaar geleden gedurende dertig jaar voor Jochim Aerts en zijn Ridley werkte.
“Toen Rik met pensioen was als postbode, bleef hij zijn zoon thuis helpen in de zaak.” Toen de garage in de jaren negentig te klein werd, verhuisde Aerts het bedrijf een tiental kilometer naar het zuiden, naar een fabrieksgebouw naast de E313, net over de grens met Limburg.
Tessenderlo-Beringen
In Tessenderlo startte Jochim in 2000 de productie van het merk Ridley, genoemd naar de Engelsman Ridley Scott, maker van filmklassiekers als Alien, Blade Runner, Thelma And Louise en Gladiator. Die naam bekte internationaal iets beter dan Aerts. Al zou de Balenaar zijn topmodellen later vernoemen naar zijn kinderen Noah en Dean. Aanvankelijk richtte Belgian Cycling Factory – want zo heet het bedrijf – zich op de cross. Medekempenaar Bart Wellens werd wereldkampioen op een Ridley. En in 2005 haalde Aerts zijn eerste World Tour-ploeg binnen: wie anders dan Lotto, de door de overheid gesponsorde profploeg?
Stelselmatig breidde de Belgische racefietsfabrikant zijn activiteiten uit. Ook de World Tour-ploegen van Katusha en Vacansoleil reden een tijd op racefietsen van Ridley, net als de crossteams van Telenet-Fidea, Sunweb en Pauwels Sauzen. De omzet steeg, ook in het buitenland.
In 2010 verhuisde het bedrijf naar een grotere fabriek een paar kilometer verder en aan de andere kant van de E313, nu in Beringen. Met slimme groepspromoties slaagde Ridley erin om een massa wielerclubs – waaronder veel jongeren – op hun fietsen te krijgen. Gedurende een jaar of tien reden de Ridleys dik in de meerderheid op Vlaamse jaagpaden.
Werelduurrecord
Maar de grootste claim to fame van Ridley was het werelduurrecord dat Victor Campenaerts in april 2019 vestigde in Mexico. De Antwerpenaar was de eerste mens in de geschiedenis die per fiets op een piste meer dan 55 kilometer aflegde in een uur. Hij deed dat weliswaar op een stevig gepimpte en niet in de handel verkrijgbare fiets. Campenaerts kwam zijn prestigieuze record onder andere voorbereiden in de windtunnel en het laboratorium van Belgian Cycling Factory in Beringen. Die staat ook open voor teams die niet met Ridley rijden.
In 2017 nam Jochim Aerts het in verval geraakte fietsmerk Eddy Merckx over. Hij slaagde er twee jaar later via dat label zelfs in om een sponsorcontract af te sluiten met de Franse profploeg AG2R. Maar het fietsmerk met de meest iconische rennersnaam (waar Eddy zelf geen aandelen meer in had) was geen synoniem meer voor kwaliteit. Integendeel.
Het verhaal doet de ronde dat kopman Romain Bardet zo verbolgen was over zijn belabberde fiets dat ze hem met een Ridley lieten rijden, die overgespoten was in de Eddy Merckx-kleuren. AG2R verlengde het contract niet. Dat ook trouwe klant Lotto het Belgische fietsmerk nu aan de deur zet, valt in Beringen zeer slecht. Zeker omdat het contract nog loopt tot 2025.
Arnaud De Lie
De aantijgingen over de gebrekkige kwaliteit ontkent Jochim Aerts met klem. Hij verwijst naar de zeges van Arnaud De Lie en zegt dat de keuze van topbelofte Alec Segaert om bij Lotto te tekenen veel te maken had met de kwaliteit van de tijdritfiets van Ridley. Segaert won enkele weken geleden de zilveren medaille op het WK tijdrijden bij de beloften.
Aerts zoekt de reden voor de contractbreuk in het opengebroken contract van supersprinter Arnaud De Lie. Lotto zou aan Ridley gevraagd hebben om daarvoor extra geld op tafel te leggen. Geld dat ze in Beringen niet wilden geven, omdat het de financiële gezondheid van het bedrijf in gevaar zou kunnen brengen.
Na racefietsen nu ook elektrische stadsfietsen
De onderdelen van een Ridley-fiets komen voornamelijk uit het Verre Oosten. Denk aan landen als Taiwan, China, Vietnam en Cambodja. Maar vorig jaar kondigde Jochim Aerts in onze zusterkrant Het Belang van Limburg plannen aan om een deel van de productie naar de Lage Landen te halen. Er zijn ook fabrieken in Portugal en Moldavië. De kwaliteitscontrole van de onderdelen gebeurt in Beringen, net als het gros van de assemblage. Al vindt een deel van de assemblage ook in Moldavië plaats.
In 2022 had Ridley een duizendtal verkooppunten in Europa. Dit jaar kwamen er in één klap honderd winkels van een Deense keten bij. Volgens Aerts verkoopt zijn bedrijf, met tachtig werknemers en een omzet van bijna 40 miljoen euro, jaarlijks meer dan 65.000 fietsen. Vooral in België en Nederland, maar ook in Frankrijk, Italië, Spanje en Engeland. De omzet van de gravelbikes (met dikkere banden) is groter dan die van de ‘normale’ racefietsen. Dit jaar kwamen ook de eerste elektrische stadsfietsen van Ridley op de markt. Voor 2025 staat een volledig gamma elektrische koersfietsen op de planning.
“Mijn droom is om hier in Beringen jaarlijks 100.000 racefietsen te assembleren”, zei Jochim vorig jaar. Hij maakte de vergelijking met Amerikaanse supermerken zelf: “Trek zit aan 1,5 miljoen fietsen, Giant aan 6 miljoen.”
