Benny Gloris mag zich sinds afgelopen zomer tot de zestigers rekenen, maar hij was amper 25 jaar oud toen hij de gebouwen van dancing Cobra kocht. Die sloot in 1999 de deuren, na een memorabel decennium waarin de discotheek tegenover familiepark Bobbejaanland was uitgegroeid tot dé ambiancekeet van de Kempen.
Sinds 2008 organiseert Gloris ieder jaar in februari zijn Cobra Reünie, waar de fuifgangers van toen hun glorieperiode kunnen herbeleven. De rest van het jaar staat de zaal te huur voor feesten allerhande.
“Zowel tien als vijf jaar geleden heb ik die speciale verjaardag van Cobra ook gevierd. Deze 35ste kon ik gewoon niet aan me laten voorbijgaan”, zegt Benny Gloris met een lachje. “Daarom houd ik op zondag 30 april nog eens een feestje vanaf 15u, zoals vroeger. Dat waren in de periode van 1988 tot 1999 ook legendarische middagen, omdat we toen een publiek kregen dat van veel verder kwam. Ook nu breng ik de muziek en de sfeer van toen. Dat ik het de dag vóór 1 mei plan, is niet louter toeval. Mijn publiek van toen bestaat nu uit late veertigers en vijftigers. Die oude krakers hebben na een nachtje doorzakken wel wat langere recuperatietijd nodig.”
Heiligschennis
Bij het feestje kruipt de eigenaar nog eens zelf achter de draaitafels, wat hij overigens wel nog vaker doet. “Ik waag me op dat verjaardagsfeestje nog eens aan een set van zes tot zeven uur aan een stuk. Tja, nog wel meer dj’s van mijn generatie zijn ook nog bezig. Maar ik beperk me wel uitsluitend tot de muziek van de jaren tachtig tot 2000. De mensen die naar de Cobrafeestjes komen, verwachten dat. Dat mixen met hedendaagse muziek is gewoon heiligschennis.”
De ‘old school’-feestjes uit de dancings van weleer zijn weer helemaal in, afgaand op het recente succes van Zillion. “De Zillion zat in zijn hoogdagen dikwijls in het nieuws, maar dan vooral negatief. Nu kijkt iedereen daar naar op. De Frank (Verstraeten, uitbater van Zillion, red.) verkoopt nu in een mum van tijd het Sportpaleis uit. Zelf krijg ik van mijn vroegere klanten, die zelf intussen kinderen hebben, de vraag of hun oudste zoon of dochter mag meekomen. Die jongeren willen zien hoe hun ouders vroeger feestten, hé. Uit ervaring weet ik dat hun mond gewoon openvalt”, lacht Gloris.
Want dat de ene plaat naadloos in de andere wordt gemixt, is in Cobra iets minder van belang. “Een feest in de Cobra gaat om de ambiance. Wij draaien soms nog de knop dicht om de aanwezigen de tekst te laten brullen. Een klassieker is ook dat de klanten geen pintje bestellen, maar meteen een hele bak tegelijk. Hoe oud mijn publiek zich ook voelt, eens ze beginnen te feesten, zijn ze ook niet meer te houden. Vorige keer zei ik dat het tot middernacht zou duren, maar ben ik ook pas om 2u gestopt.”
