Als de dag van mijn eerste communie: zo voelde het vanmorgen. Net als alle andere wereldburgers ben ik de maatregelen, het voorzichtig zijn, het oppassen voor anderen en vooral: het vanalles-niet-mogen spuugzat. Alle criticasters ten spijt – en ik heb hun verzuchtingen echt aandachtig gelezen – maar ik kon niet wachten tot vandaag de dag was.
Mijn ouders en mijn man waren al aan de beurt, en ook mijn schoonouders en -zus hadden hun prikje al gehad. Dus vandaag vertrok ik breed lachend op de fiets naar het vaccinatiecentrum hier in de stad. Wat een heerlijk georganiseerd mierennest was dat! De enthousiaste vrijwilligers onthaalden me lachend alsof het Vlaamse kermis was, en stuurden me als een welwillend balletje in de flipperkast van het ene hokje naar de andere rij.
Her en der zag ik een bekend gezicht, en spraken we kort een woordje. “Nu gaat het rap beteren”, “nu komt het goed”, “binnenkort gaan we een pintje drinken!”. Het was lang geleden dat ik nog zo veel mensen op een kluitje zag. Het voelde als een netwerkevent, moet ik zeggen. Overal een woordje placeren, elkaar hartelijk begroeten en vooral ook rondkijken wie er allemaal is.
En vooral: terug een plekje zoeken en vinden in een vorm van georganiseerd sociaal leven. Want hoe vaak ik de bruisende markt van Geel heb gemist, ik ben dubbel zo vaak blij geweest met de ritme van ons gezin, het wegvallen van een oeverloos aantal activiteiten, en vooral ook alleen met gezinsgenoten hoeven rekening te houden.
En nu sluipen er terug afspraken in de agenda: met data, precieze uren en een locatie die je op tijd moet zien te bereiken. De webcam wordt soms weer vervangen door live-afspraken, waarbij je niet enkel boven-, maar ook onderaan vestimentair in orde moet zijn.
Maar wat ik vanochtend voelde in het vaccinatiecentrum, was toch een enorme golf van opluchting die door me stroomde, en ook wel trots op de organisatie- en veerkracht van onze maatschappij. Ik ga met plezier terug wennen aan de dwingelandij van agenda’s en afspraken. Ik zoek met plezier een vrij plekje in mijn agenda om weer mensen te ontmoeten. En ik sta te popelen om de toffe ondernemers die ik de laatste maanden aan de telefoon kreeg in levenden lijve te ontmoeten.
