Het voelt vreemd om op een festival drankbekertjes achteloos op de grond te moeten gooien omdat er geen of te weinig vuilbakken zijn. Ik kijk schaapachtig rondom mij, maar als ik naar mijn voeten kijk, zie ik dat ik al eventjes dans tussen de bekers. De mijne valt er troosteloos bij, en in gedachten denk ik aan de flinke prikkers die morgen voor dag en dauw het terrein weer schoonmaken. Ze zorgen toch goed voor al die bekertjes, denk ik dan? Allemaal flink in de PMD-zak, zoals het tegenwoordig mag?
Duurzaam. Altijd en overal kom je het tegen. Het is zelfs het middelpunt van een nationale campagne van een Duitse supermarktketen. “Want het hoeft niet duur te zijn.” Duurzaamheid is niet meer iets voor zelfgebreide-sokkentypes. Het is intussen collectief in de hoofden gekropen.
Als consument is het niet makkelijk om goed te doen. Maar velen willen het wel. Kan je de verpakking recycleren? Komt het niet van het einde van de wereld? Is de boer correct betaald voor zijn dagdagelijkse inspanningen? En hebben er niet te veel kinderhandjes gewerkt aan deze spotgoedkope blouse? Met slimme qr-codes, kleurencodes op producten en recyclage-info sussen producenten ons geweten, en kunnen we geloven dat we goed doen. Je kan vandaag de dag niet meer achteloos wegkijken en doen alsof je neus bloed.
Daarom voelde het een beetje onkies, het verhaal dat ik enkele dagen geleden in de krant las. Een groot Amerikaans bedrijf werd op het matje geroepen bij de parlementaire commissie rond het schandaal van vervuilde grond. De bazen, zowel lokaal als internationaal, zouden de razend benieuwde politici eindelijk antwoorden kunnen geven op prangende vragen. Als leefden ze in een ander tijdperk, waar er nog geen sprake was van omgeving en duurzaamheid, kwam er enkel: ‘hier kan ik niet op antwoorden’. Ik vraag me af hoeveel schade deze houding berokkent aan het niet nader genoemde bedrijf.
Ik geloof in goede bedrijfscommunicatie, en ik geloof in eerlijke, transparante communicatie. Duurzaamheid is een geliefd item geworden binnen PR. Elk bedrijf anno 2021 heeft toch wel een verhaal rond duurzaamheid, denk ik dan. We zien dagelijks bij Kempische ondernemers de honger om het beter te doen, om de switch te maken, om te groeien naar een bedrijf dat goed is voor medewerkers, stakeholders én de omgeving. Intussen is het niet meer dan deze tijd om niét met duurzaamheid bezig te zijn, en dat beseffen we in onze groene Kempen maar al te goed.
Ben jij ook fan van duurzaam ondernemen? Ik verklap nog niets, maar hou de komende weken zeker Made in Kempen in het oog!
