Ik zat pas nog op een heerlijk idyllisch plekje aan het kanaal. De Kempen schijnt nog nooit zo frisgroen te zijn geweest als die dag. Het is nog voorzichtig lenteweer, met af en toe een spat nat. Maar eens je jezelf overgeeft aan de ontspanning van een terrasje, is het weer plots minder grillig. Ik leek het al vergeten te zijn hoe het voelt om even zorgeloos te genieten van een stoel, een glas en een baantje waar per minuut zo’n 100 fietsers langsrijden, in alle maten en snelheden.
De hond licht loom zijn kop, en zucht. Mensen kijken, dat is het plezier dat een terrasje met zich meebrengt. Zitten, kijken, drinken en af en toe praten: het doet goed.
Voor de reeks Horeca Comeback ging ik aan de praat met enkele horeca-ondernemers uit onze regio, en allen getuigden ze van de goesting die er onder de mensen is om opnieuw te genieten van het leven. De horeca-ondernemers zelf bruisen van energie, en willen positief vooruitkijken en de twijfels van de afgelopen maanden achter zich laten. Wat geweest is, is geweest, en de toekomst ligt positief en kansrijk open.
Wat me vooral treft, is de veerkracht van de uitbaters van restaurant, cafés, brasseries, hotels. Maandenlang zagen ze hun zorgvuldig opgebouwde zaken platliggen, met stof op de tafels en personeel zonder werk. Het startsein klonk, ‘de terrassen mogen open’ en plots begon de bedrijvigheid in alle glorie opnieuw. Elk bord werd gewassen, elk glas werd geblonken. Personeel werd gebeld, voorraad besteld. “Het was starten als van nul”, klonk het, “maar we deden het met het grootste plezier.”
En de klanten? Die trotseren met plezier en blauwe lippen de kou, regen en wind om te dineren in hun favoriete restaurant met muts en fleece. Net als ik vorige week, en het was een avond om nooit te vergeten. Daar klinken we op!
