Café Nova was overigens niet het eerste café waar Nel Jacobs achter de toog stond. Niet lang na de oorlog dook Nel in de stiel. “Ik heb eerst zeven jaar café Olympia uitgebaat, dat gebouw is inmiddels afgebroken”, zegt Nel. De brouwer in Merksplas zei me op een dag dat hij een voormalige bakkerij had gekocht in de Molenstraat van Baarle-Hertog om daar een café van te maken. Ik vroeg hem wie hij daar in ging zetten en kreeg als antwoord dat hij graag wilde dat ik het zou uitbaten. In februari 1953 is café Nova opengegaan in het carnavalsweekend. Omdat het een nieuw café was, heeft de brouwer de naam Nova gekozen. Enkele dagen voor de opening ben ik getrouwd met Antoon. Hij was vrachtwagenchauffeur en heeft daardoor niet veel in het café geholpen. In 1985 is hij overleden.”
Heb je nog een idee wat een pintje 70 jaar geleden kostte?
Nel Jacobs: “Toen kostte dat 4,5 Belgische frank (11 eurocent). Vandaag betaal je bij mij 2 euro voor een glas Golding Campina van het vat. Tot de euro kwam, konden de klanten hier met Belgisch en Nederlands geld betalen. De euro heeft het wel gemakkelijker gemaakt. Met de kaart betalen gaat hier niet, de klanten weten dat ze cash geld op zak moeten hebben. In het begin was het café elke dag open. Nu nog op donderdagavond, vrijdag vanaf de namiddag en in het weekend. Middernacht is het sluitingsuur. Dan zorg ik dat alle glazen gewassen zijn en ga ik naar bed. Op de dagen dat het café niet open is, ga ik al om 20u slapen.”
Wat zijn de mooiste herinneringen van de voorbije 70 jaar?
“Ik zou een dik boek kunnen schrijven met alles wat ik hier heb meegemaakt. Vroeger kwamen vaak veekoopmannen in het café. Die brachten om te lachen wel eens een varken of een kalf mee naar binnen. In Baarle is uiteraard veel gesmokkeld toen er nog grenscontroles waren. Nu kan ik het gerust vertellen, maar dat gebeurde hier ook met boter die achter de inrijpoort naast het café stond opgeslagen. Van jeugdige cafébezoekers heb ik de naam Disco Nel gekregen. Ze vonden het geweldig dat ik voor hen de plaatjes draaide waar ze om vroegen. Achter de toog hangt het bordje met Disco Nel. Vorige zomer is hier een Amerikaan in het café geweest die in Nederland verbleef en een video opnam over de enclaves in Baarle. Die is te vinden op internet.”
Ben je trots op de oorkonde van de gemeente?
“Het was een complete verrassing toen de burgemeester die kwam overhandigen. Hij vertelde dat ik niet alleen de oudste cafébazin van het dorp ben, maar ook de oudste inwoner. Iemand van de heemkring heeft een ode voor mij geschreven. Wat erin staat, klopt volledig met wie ik ben. Eigenlijk spreekt die ode me meer aan de oorkonde.”
Hoe lang ga je nog door met het café?
“Ik doe het nog altijd heel graag. Door mijn leeftijd gaat het natuurlijk niet meer zo vlot. Een plateau met volle glazen dragen of iets uit de kelder halen, dat lukt niet meer. Mijn zonen helpen mee in het café en ook aan de klanten kan ik iets vragen als het nodig is. Ik zeg altijd dat ik in het café blijf zo lang God het wil, want het leven kan misschien morgen plots stoppen. Het liefst wil ik in het café mijn laatste adem uitblazen. Drie jaar geleden heb ik het coronavirus gehad en ben toen heel ziek geweest. Het zag er even benard uit, maar gelukkig ben ik er nog. Ik kan nog altijd mijn mannetje staan, maar je merkt wel dat je tijd te kort hebt omdat alles wat trager gaat door de leeftijd. ’s Nachts lig ik soms te denken aan wat ik de volgende dag allemaal moet doen. In de woonkamer staan drie kooien met vogels en een aquarium met vissen. Voor de bloemen in de tuin en binnen doe ik alles nog zelf. Ik heb dus ook naast het café nog mijn bezigheden.”
