Marie Meynendonckx komt uit een ondernemende familie. Het zit in haar bloed. Toen ze nog studeerde, had ze al een webshop. Ze had ook al geproefd van de ‘echte’ winkel gedurende een week in het pop-uppand The Box. “Eigenlijk is dit ook een pop-up, maar dan voor een jaar”, zegt ze. “Ik geef mezelf een jaar om na te gaan of ik deze boetiek zonder zorgen kan verderzetten.”
De webshop van Marie doet het anders ook goed. “Maar ik merkte wel dat mensen na corona weer op zoek zijn naar het echte shoppinggevoel. Ze hadden weer de drang om naar buiten te gaan, en die is zeker bij de wat oudere mensen niet verdwenen. Jongeren zijn opgegroeid met online shops. Met deze boetiek mik ik minder op die jonge klanten dan met mijn online shop. Hier vind je mode voor dames van 26 tot 65, zeg maar.”
Met de steun van mama
Marie verkoopt kleding, maar ook accessoires, af en toe wat schoenen en in de eindejaarsperiode ook geschenkartikelen. “De kledij is een mix van wat wij fast fashion noemen en merkenkledij. Die wisselt met de seizoenen. Ik probeer zo uniek mogelijk te zijn. Ik probeer te vermijden dat je wat je hier vindt, in een andere kleur ook elders ziet hangen. Ik streef naar de best mogelijke prijs-kwaliteitverhouding. Mijn mama helpt me bij de keuze voor mijn collectie. Zij heeft meer verstand van wat de minder jonge klant wenst.”
Marie klaagt niet over de belangstelling tijdens de eerste maanden. “Maar nu speelt het slechte weer we wel parten. De klanten komen niet meer buiten. Dan heb ik gelukkig mijn online shop nog. Een boetiek zonder webshop is eigenlijk niet meer weg te denken. Wat dat betreft is Axelle, de zaakvoerder van Lenz in de Herentalsstraat, een voorbeeld voor mij. Zij heeft me ook aangemoedigd: als het mijn droom is, moet ik ervoor gaan.”
“Ik wil ook zelf in de winkel staan. Het is zo’n ondernemerstrekje, dat je niemand zo goed vindt als jezelf. Maar ik vind vooral de sociale contacten belangrijk. Hier kwamen mensen binnen die me vertelden dat ze al lang klant waren in mijn webshop. Pas nu kon ik op hun namen een gezicht kleven.”
“Ik hoop dat deze boetiek aanslaat”, zegt Marie. “Zo niet, kan ik me niet verwijten dat ik het niet heb geprobeerd. Dan kan ik altijd nog naar die andere passie, waarvoor ik heb gestudeerd.”
