Oud-Turnhout en Turnhout dienden het dossier voor het Nationaal Park Taxandria in. Ze moeten wel Arendonk en Ravels nog overtuigen om mee aan boord te stappen. Met name de private eigenaars en de landbouwers zien de plannen niet zitten. “Nee, we gaan niet mee aan tafel zitten”, vertolkt melkveehouder Bart Moonen uit Ravels de mening van heel wat collega’s uit zijn omgeving. “Er is al zoveel gezegd en beloofd. We krijgen een blanco blad onder onze neus geschoven en worden gevraagd om dat te handtekenen. Vroeg of laat krijgen we toch de kleine lettertjes gepresenteerd. In de jaren negentig sloten we met ruilverkavelingen een compromis tussen landbouw en natuur (het zogenaamde raamakkoord, red.). Je kunt dat niet constant veranderen.”
Voor de landbouwers is rechtszekerheid letterlijk van levensbelang, legt kalverhouder Guus Bax uit Arendonk uit. “Onze investeringen zijn zo groot dat we pas echt iets verdienen als ze afgeschreven zijn, na twintig tot dertig jaar. Als ik vandaag een stuk grond koop, wil ik zeker zijn dat ik dan nog mag kiezen wat ik daarop teel en hoe. Stel dat er over vijf jaar gezegd wordt dat bedrijven in de buurt van het nationaal park hun uitstoot moeten beperken. Dan kan ik opnieuw gaan investeren.”
Geen financiële middelen
Burgemeester Bob Coppens (N-VA) van Oud-Turnhout (een van de twee gemeentes die het dossier voor Taxandria indiende) toont begrip voor de angst en de frustratie van de boeren. “Die zekerheid is belangrijk. Daarom hebben we een zijtraject opgestart, of er nu een nationaal park komt of niet, waarbij we in gesprek willen gaan met de landbouwers. Dat willen we binnenkort opstarten. De opmaak van het raamakkoord heeft lang geduurd, maar wordt nu wel uitgevoerd zoals het is vastgelegd. We kunnen elkaar vinden en afspraken maken, als we tenminste het gesprek aangaan. Voor de natuursector geldt natuurlijk hetzelfde.”
De rechtszekerheid is één ding maar de landbouwers hebben nog redenen om de voordelen van een nationaal park in twijfel te trekken. “Er zijn geen financiële middelen om het hele traject af te leggen”, meent Bart Moonen. “Er moet een waardebepaling komen van alle landbouwgronden en -bedrijven in de vier gemeentes. Die vergoeden zou onbetaalbaar zijn. We pleiten ook voor lokaal geproduceerd voedsel. Met je eten wil je niet in dezelfde situatie komen als met de energie vandaag.”
Landbouwpark
“Bovendien worden de economische voordelen overroepen”, vindt Guus Bax. “Niet alleen de landbouwers worden getroffen, ook hun toeleveranciers. Er lijkt een idyllisch beeld te bestaan van een nationaal park. Maar dit is niet Amerika, hier heb je dorpen, steenwegen en landbouwgronden tussen de natuur. Het is goed zoals het nu is. De Noorderkempen zijn geen plaats voor een nationaal park, maar voor het bewerken van de grond.”
Bart doet nog een suggestie indien het nationaal park er toch niet zou komen. “We dromen van een landbouwpark, waar de landbouw voorop staat. Als er vijf nationale parken in Vlaanderen kunnen komen, moet één landbouwpark toch ook mogelijk zijn?”
