Drie vrouwen, de oudste bijna zestig jaar ouder dan de jongste, zitten samen in de zithoek van hun B&B. Yasmine deelt de koffiekoeken uit die moemoe heeft meegebracht. De ruimte heeft meer weg van een gezellige living dan van een hotellobby. “Hier hangt een huiselijke sfeer, dat klopt”, glimlacht Marleen. “Ik denk dat ons vader dat bewust heeft gedaan. Door dit pand te kopen, heeft hij een plek willen creëren waar wij drie samen kunnen zijn.”
‘Ons vader’, dat is ondernemer Carlo Mols uit Arendonk. Domein Rodin was zijn laatste verwezenlijking. “Dit domein was vroeger in het bezit van een adellijke familie”, zegt Marleen. “Ons vader was hier eens met mij langsgereden en vroeg wat ik ervan vond.” Mooi, maar wel heel groot, antwoordde Marleen. “Pa zei dat hij er verliefd op was geworden.”
Meer woorden maakte Carlo er niet aan vuil. Tot een paar weken later. “Toen bleek dat hij het domein gekocht had”, zegt Godelieve. “En wij wisten van niks!” Tegelijk schrokken de vrouwen er niet van. “Onze va had altijd nieuwe plannen. Ik denk dat hij iets zocht om tot op het laatste mee bezig te zijn.”
“Tot vlak voor zijn dood was vava hier elke dag de verbouwingen aan het regelen”, weet Yasmine. “’s Middags deed hij in deze zitruimte een dutje. Daarna ging hij weer door.”
Freddy met zijn gevolg
De hoeve moest en zou een B&B worden. En zo gebeurde het. Marleen, die kunstschilder is, koos de naam. Ze vernoemde het domein naar een van haar favoriete beeldhouwers.
Yasmine keek in het begin toe vanaf de zijlijn. “Ik werkte aanvankelijk nog in een crèche”, zegt ze. “Nadien sprong ik hier deeltijds bij, tot het te druk werd en ik voltijds mee in de zaak stapte.” Nu is Yasmine de drijvende kracht achter de B&B. “Ik ben heel blij met de kans die ik hier gekregen heb, die heeft niet iedereen.”
Een zaak mogen uitbaten op een domein van 6 hectare, het is inderdaad niet iedereen gegeven. Wie door het raam naar buiten kijkt, ziet alleen bomen en groen. “Achteraan staat nog een paard dat hier zijn oude dag mag komen slijten”, zegt Godelieve. “En in het hok naast het gebouw zit Freddy (de haan des huizes, red.) met zijn gevolg.”
Zes keer in één jaar
Ontbijt maken, gasten ontvangen, inkopen doen, poetsen… Alles doen Yasmine en Marleen zelf. Onder het alziend oog van moemoe. “Ik woon in Arendonk, maar ben heel vaak hier”, zegt ze. “Ik zit niet graag alleen. Vroeger ben ik nog onderwijzeres geweest.”
“Ik weet het ma, ik moet nog altijd luisteren”, lacht Marleen. Een B&B runnen is hard werken, zo geeft Yasmine toe. “Zeker in de zomer. Dan komt het onderhoud van de tuin en het zwembad er nog bij. In die drukke periodes zijn mama en ik zeven dagen per week bezig. Wanneer het nodig is, springt mijn broer Tanguy bij.”
De B&B trekt zowel toeristen als zakenmensen. “Voor corona hadden we veel zakenlui uit Amerika en India”, zegt Yasmine. “Tegenwoordig komen ze vaker uit het binnenland.”
“In april komt een Amerikaans gezin voor de vierde keer terug”, zegt Godelieve. “Met hen ben ik de vorige keer een hele namiddag op stap geweest.” Er zijn zelfs gasten die in één jaar tijd liefst zes keer komen logeren zijn. “We hebben hun wel een korting gegeven”, glimlacht Marleen.
Net op tijd open
Tussen het babbelen door gaat Yasmine nog even een was insteken. Er is altijd werk in Domein Rodin. En toch is er ook tijd voor elkaar. Godelieve kruipt achter de piano. Binnen de kortste keren weerklinken de tonen van sixtieshit Pretend van Alvin Stardust door de kamer. Een applaus achteraf drukt Godelieve de kop in. “Het lukt niet meer zo goed als vroeger.”
“Het klonk toch nog goed”, sust Yasmine. De liefde tussen de vrouwen in dit huis is bijna tastbaar. Carlo lijkt te zijn geslaagd in zijn opzet. Hij heeft de opening van de B&B ruim vijf jaar geleden nog net kunnen meemaken. “De werken waren nog niet helemaal afgerond toen hij zei dat ik moest opendoen”, zegt Marleen. Aanvankelijk weigerde ze. “Er waren zelfs nog geen sleutels voor op de deuren. ‘Dat gaat slechte reviews opleveren’, zei ik hem. ‘Kan me niet schelen, opendoen!’, antwoordde hij. Alsof hij aanvoelde dat hij niet meer lang te leven had.”
Een paar weken na de opening stierf Godelieves man onverwacht in zijn slaap. “Het was de ochtend van onze 59ste huwelijksverjaardag. Voor de urne van mijn man heb ik in de tuin van ons huis een kapelletje laten bouwen.”
De gemeenschappelijke ruimtes hangen vol schilderijen van de hand van Marleen. Godelieve kent bij elk schilderij het bijbehorende verhaal. Wie erop staat, wanneer Marleen het schilderde, hoe lang ze eraan heeft gewerkt.
Marleen wuift de complimenten weg. “Mijn dagen als kunstschilder zijn voorbij. Ik wil de B&B mee op de rails zetten voor Yasmine. Behalve tijdens de eerste lockdown. Toen was het hier zo rustig dat ik opnieuw ben beginnen te schilderen. Yasmine was bang dat ik nooit meer zou stoppen”, lacht ze.
Drie keer per dag naar de kapel
De vrouwen staan te popelen om een rondleiding te geven. Eerst moeten we naar buiten. Aan de overkant van de straat bevindt zich de Kapel van Rhoode. “Die hoort bij het domein en wordt drukbezocht”, zegt Yasmine. “Elk derde woensdag van mei verandert dit in een bedevaartsoord. Voor corona trok de kapel dan duizenden mensen.”
Vandaag is het rustig. Tijdens de fotoshoot komt Leo De Vocht (85) aangerold, samen met zijn begeleidster van Thuishulp. “Vroeger kwam ik hier met de fiets, nu met de rolstoel”, zegt hij. Het komt tot een geanimeerd gesprek met de drie dames. “Ik weet wie ze zijn, dat zijn die van Mols”, zegt Leo tegen ons. “Zij onderhouden de kapel.”
“Drie keer per dag komen we de kaarsen aanvullen”, knikt Marleen. “Een taakje dat ons vader vroeger deed. De eerste keer dat ik dat kwam doen na zijn dood, amai, dat was een emotioneel moment.”
Opnieuw binnen willen Yasmine en Godelieve de vijf kamers van de B&B te tonen. “Allemaal met bad en douche, he!”, promoot Godelieve. Ze stapt gewiekst de trap op. Rubens, Michelangelo, Rembrandt,… Alle kamers zijn vernoemd naar een kunstenaar. In elke kamer houden we halt. “Heel uitzonderlijk zijn er op dit moment geen gasten”, zegt Yasmine. “Jullie hebben geluk.”
Onderweg stopt Godelieve bij oude foto’s van familieleden die op de bovenverdieping hangen, tussendoor geeft ze tips aan de fotograaf. “De gang hier is heel schoon voor een foto.” Het meest fotogenieke houden de dames voor op het einde. Het is Rubens, de meest luxueuze kamer van de B&B. Met in de badkamer een infraroodcabine en een bad op pootjes. “Hier zeg ik altijd tegen gasten dat er tegelijk iemand in bad en in de cabine kan”, glimlacht Yasmine.
Wat zou haar grootvader ervan vinden, moest hij zijn vrouwen zo bezig zien? Onze vraag doet Godelieve even wankelen. Ze haalt een zakdoek boven. Yasmine geeft haar een knuffel. “Soms is het spijtig dat vava dit niet meer kan zien”, zegt Yasmine. “Maar ik ben zeker dat hij trots zou zijn.”
Godelieve droogt haar tranen en vervalt terug in haar rol van trotse (groot)moeder. “Het is toch allemaal schoon he, wat je hier ziet. Geef toe, er zijn weinig plaatsen waar het zo proper is als hier!”
