Bij lagereschoolkinderen staat de Keiheuvel bekend als de thuisbasis van Bengelpop en boerderijklassen. In de zomermaanden is het Balense recreatiedomein populair bij kampeerders en dagjestoeristen die zich urenlang willen uitleven in het zwembad, de speeltuin of in de bosrijke omgeving.
“Onze speeltuin is het hele jaar door zeven dagen op zeven geopend en gratis toegankelijk”, vertelt domeinbeheerder Raf Mertens trots. “De gratis speeltuin is een grote troef voor de dagrecreatie, maar er valt op het domein uiteraard veel meer te beleven. Wie langs de kassa passeert, kan onder meer naar hartenlust zwemmen, met gocarts rijden, op de trampolines springen of minigolfen. Reserveren is trouwens niet nodig. We krijgen ieder jaar 25 tot 30.000 bezoekers over de vloer. De charme van het domein is de toegankelijkheid voor kleine kinderen, waardoor ouders of grootouders hier een zorgeloze dag kunnen beleven.”
De Keiheuvel is niet alleen populair voor dagtoerisme, maar ook voor verblijfsrecreatie. “Op het domein bevindt zich het jeugd- en sportverblijf met zestig bedden”, legt Raf Mertens uit. “In de zomermaanden wordt het verblijf gebruikt voor kampen van bijvoorbeeld Kazou en Activak. Tijdens het schooljaar is het de slaapplaats voor kinderen en begeleiders op boerderijklassen. Daarnaast beschikt het domein ook over verschillende kampeerformules. Voor glamping kunnen kampeerders terecht in de twee safaritenten voor zes personen. De formule is erg populair, want onze safaritenten waren de hele zomer volgeboekt.”
Trekkershutten
“Tijdens de pandemie verbleven vooral Belgen gedurende een midweek of een weekend in de safaritenten”, zegt Raf Mertens. “Nu ontvangen we ook veel Nederlanders die een langer verblijf van een week of zelfs twee weken boeken. Onze twee trekkershutten zijn vooral populair bij fietsers op doortocht en sinds deze zomer kan je bij ons ook terecht voor ‘Expeditie Buitengewoon’. De Keiheuvel is een van de slaapplaatsen tijdens de driedaagse wandeltocht doorheen Balen.”
Een tiental personeelsleden zorgen voor het runnen en het onderhoud van het domein. Zij zijn vaak te velde of bemannen de vijf bureaus in het administratief gebouw. Achter de kantoorruimte bevindt zich een polyvalente ruimte, die als eetzaal gebruikt wordt tijdens kampen. De aanpalende keuken is dan het werkterrein voor kookploegen.
“Wij zijn hier in opdracht van Kazou omdat de afdeling Roeselare-Tielt een weekje op de Keiheuvel verblijft”, legt Britta Roelants uit. “Als kookploeg reizen wij in binnen- en buitenland, maar de Keiheuvel is toch een van onze favoriete bestemmingen. Het is een leuk domein waar de leden van de kookploeg ook mogen zwemmen en bij hoge temperaturen is dat een welgekomen verfrissing. De keuken is bovendien volledig uitgerust. Alle apparaten zijn van goede kwaliteit en werkelijk alles wat we nodig hebben, is hier aanwezig. De keuken is dus tiptop en ook het verblijf trouwens. De deelnemers van het Kazoukamp logeren in het jeugd- en sportverblijf. Wij overnachten in de trekkershutten.”
In juli en augustus rekent de Keiheuvel voor en achter de schermen op een poule van zestien jobstudenten, die verschillende taken op zich nemen. “In de vroege shift ben je onder meer verantwoordelijk voor de opstart van het domein en het bemannen van de kassa”, vertelt Kaat Maes uit Balen-Wezel, die al drie jaar als jobstudent op de Keiheuvel werkt.
“Bij de tweede shift hoort ook de opkuis ’s avonds, dus het poetsen van de toiletten en de douches”, zegt Kaat. “Daarnaast krijgen we op minder drukke dagen alternatieve taken toebedeeld zoals het wieden van onkruid. Het bemannen van de kassa vind ik eerlijk gezegd het leukst. De bezoekers zijn heel vriendelijk en geven vaak complimenten dat ik mijn job goed doe.”
Op de Keiheuvel houden twee redders dagelijks het reilen en zeilen rond het zwembad in het oog. “Dit is pas mijn eerste jaar als jobstudent en het is al best een drukke zomer geweest”, stelt redder Kobe Sanfilippo uit Olmen (Balen). “Mijn moeke doet vrijwilligerswerk op de Keiheuvel, dus was het bijna logisch dat ik mij hier ook als redder kandidaat stelde. Ik vind dit echt de ideale vakantiejob.”
Aandachtig zijn
“De vraag naar redders is erg groot”, weet Kobe. “Een echte verklaring voor het tekort heb ik niet. Wellicht zijn velen bang voor de testen, maar als je ietwat kunt zwemmen, zijn die proeven zeker haalbaar. Ik was een competitiezwemmer, dus was de stap naar het reddersdiploma in mijn ogen logisch. Als redder krijg je op het domein trouwens nog andere taken, zeker op rustige dagen. Die alternatieve taken zijn misschien minder leuk, maar wel ontspannend omdat je dan niet steeds moet opletten. Dat is het zwaarste aspect aan redder zijn. Je moet altijd heel aandachtig zijn terwijl je op een shift van acht uren amper een halfuur pauze hebt.”
Terwijl Kaat en Kobe rechtstreeks in contact komen met de bezoekers van het recreatiedomein, werkt Miguel Willekens meer achter de schermen. De Balense student is verantwoordelijk voor de kinderboerderij. “Dit is pas mijn eerste vakantiejob hier, maar ik ken de kinderboerderij op mijn duimpje. Ik ben al zeventien jaar een vaste bezoeker van de Keiheuvel en ik ging altijd eerst een kijkje nemen bij de dieren. Nu mag ik hen dag in dag uit verzorgen, dus is mijn vakantiejob pure nostalgie.”
“Ik vind het tof om veel bezig te zijn met dieren”, zegt Miguel. “Met twee hangbuikzwijnen, twee ezels, vijf alpaca’s, een tiental geiten, vijf schapen en een pony is hier alvast veel werk. Ik word wel eens bespuugd door de alpaca’s, maar de lastigste job is het voederen van de pony. De geiten hopen dan altijd een graantje mee te pikken van het eten en bespringen mij werkelijk. Mijn shirt staat dan vol sporen van hun hoeven.”
De jobstudenten krijgen dus verschillende taken toebedeeld op de Keiheuvel en ook de vaste medewerkers zijn erg allround. “Mijn takenpakket is heel uitgebreid, maar net die variatie vind ik het leukst aan mijn job”, verklapt Karen Maes. “Bij de start van mijn werkdag kijk ik op de planning wat er allemaal moet gebeuren. Tot mijn taken behoren onder meer het maaien van het gras, het leegmaken van de vuilnisbakken en het poetsen van de verblijven en de zaal. Daardoor is iedere dag anders en is mijn job nooit echt saai.”
“Op de koop toe is de Keiheuvel een leuke locatie om te werken”, vertelt Karen. “Mij zal je dus bijna nooit horen klagen, tenzij ik bij het poetsen van de verblijven op een boeltje stoot. De bezoekers hebben meestal veel respect voor de kamers en de tenten, maar af en toe lijkt het wel alsof er varkens gepasseerd zijn.”
Door de hoge temperaturen van de voorbije weken was het zwembad van de Keiheuvel een aantrekkingspool voor dagjestoeristen. Hoofdtechnicus Dirk Mutsaerts werkt al twaalf jaar op het domein. Hij zorgt er onder meer voor dat het zwembad er steeds piekfijn uitziet. “Als hoofdtechnicus sta ik bijvoorbeeld in voor het groenonderhoud, herstellingen en machinerie. In de zomermaanden gaat de meeste aandacht naar het zwembad, dat toch wel mijn kindje is. Het dagelijks onderhoud van het zwembad omvat filteren, stofzuigen en het aanvullen van de producten. Vroeger moest ik het zwembad met de hand stofzuigen. Dat was een tijdrovende bezigheid, want de klus nam zowat 2,5 uur in beslag. Nu heeft een zwembadrobot die taak overgenomen en kan ik de vrijgekomen tijd spenderen aan andere taken.”
In de catacomben van het zwembad toont Dirk Mutsaerts trots de pompinstallatie. “Door de installatie goed te onderhouden kunnen we de meeste problemen vermijden. Af en toe duikt er wel eens een verstopping op door achtergebleven afval. Dat merken we meteen aan de grafieken, want we houden dagelijks de statistieken van het zwembad in het oog. Er is natuurlijk ook een belangrijke taak weggelegd voor de redders. Zij zijn bijvoorbeeld de eersten die afval kunnen opmerken.”
Waterverlies
“Enkele jaren geleden merkte een jobstudent een losse schroef op. De student heeft die opnieuw vastgemaakt, maar merkte toen nog andere losse schroeven op. Het kan zo trouwens ook wel eens fout lopen. Zo heeft een jobstudent ooit per ongeluk de stop van het zwembad losgemaakt. Daardoor stroomde honderd kuub water weg. Met het blote oog merk je dat niet, want bij een laag waterpeil vult het zwembad zich automatisch. Uit de grafieken bleek toen dat we een serieus waterverlies leden.”
