Camera’s hebben het leven van de vanuit Heist-op-den-Berg inweken Herentalsenaar bepaald. De laatste twintig jaar hingen ze vooral onder helikopters en reisden ze de wereld rond, wat voor de zaakvoerder een paar te koesteren momenten opleverde. Maar vòòr die periode met de peperdure gyroscopische camera’s om luchtopnames te maken, was Hendrickx ook nog een tiental jaar freelance-cameraman voor de nieuwsdienst van VTM.
“De eerste keer dat ik met een camera in aanraking kwam, was ik amper 13 jaar”, grijnst Karl, van opleiding onderwijzer. Voor de scholencompetitie Wie weet wint was ik in 1973 uitverkoren om de legendarische scène met de driemaal gezouten patatten uit De Witte van Zichem na te spelen. Probleem: ik had zwart haar. Ik kreeg een pet op en het haar dat onder die ‘klak’ uitstak werd door het camerateam gewoon wit geschilderd. Met plakkaatverf! Dat ging er nadien nog amper af.”
Een tankbeurt ergens onderweg… — © rrHendrickx startte zijn bedrijf in 1989. “Mijn eerste film maakte ik voor de Jaycees van Heist. Dat was met medewerking van de plaatselijke Tamara King Studio’s. Maar omdat ik zowel het scenario, de opnames en de montage verzorgde, dacht ik al snel dat daar een beroep in zat. Dus ging ik samen met Tamara King bedrijfsreportages maken, waarbij ik steevast op stap ging met Morriske. Zo kwamen we voor opnames bij Uncle Ben’s in Olen. Toen we daar door de bedrijfshal struinden zag Maurice dat er een ruit kapot was, waardoor de ijskoude wind binnenwaaide. Toen zei hij tegen de manager die ons begeleidde: “Zeg, ge moet eens tegen den Ben zeggen dat hij dat raam laat repareren.”
Humor is een belangrijk onderdeel in het leven van Karl Hendrickx, dus verwacht niet dat zijn lezing een saaie opsomming van zijn zakelijke heldendaden zal zijn.
Eric Geboers
Na Morriske en Tamara King kwam VTM. “Ik had als klankman met Tamara King de filmopnames gemaakt voor Bompa en Benidorm en dat was de link met VTM. Ik wilde wel beginnen als freelance cameraman, maar een professionele tv-camera kostte toen 1,3 miljoen Belgische frank (30.000 euro, red.). Dat geld had ik niet, maar toen liep ik Eric Geboers tegen het lijf, met zijn (helikopter-)bedrijf EG Events. Eric stelde voor dat hij die camera zou kopen, zodat ik die dan van hem kon huren. Uiteindelijk ging ik met die camera aan de slag bij VTM Nieuws, als cameraman voor de Kempen. Het eerste grote nieuws waarmee ik scoorde was de brand van Plastiflex in Herentals, in 1990. Toen was ik vertrokken voor de volgende tien jaar. Maar uiteindelijk kreeg ik genoeg van accidenten en branden en in het jaar 2000 kocht ik in Canada mijn eerste Wescam. Dat is een camera die ze onder een helikopter monteren. Die kostte een fortuin, 200.000 Canadese dollar (133.000 euro, red.). Ik gaf er bij de bank mijn huis voor in pand. Na een paar jaar kon ik al een tweede Wescam kopen. Op die manier kon ik voor de NOS gaan werken, want die eisten voor hun opdrachten bij luchtopnames een reservecamera.”
De heli op de rand van de brousse in Frans-Guyana. — © rrNadien ging de carrière van Karl in een stroomversnelling. Hij maakte een deal met een collega in Parijs, die de Wescams huurde en wereldwijd inzette. “Dat was vrijwel altijd zonder dat ik erbij was, maar bij een paar speciale gelegenheden ging ik wél mee. Zo herinner ik me de Olympische Spelen in Athene. Ik hing daar boven het olympisch stadion de openingsceremonie te filmen en de regisseur zei tegen me: ‘900 miljoen mensen kijken nu wereldwijd naar die beelden’. Daar was ik als kleine Kempenaar toch van onder de indruk.”
Koers en raketten
Vanaf 2004 was Hendrickx met zijn camera’s in de weer bij de RTBF om er de Waalse koersklassiekers mee in beeld te brengen en later ook bij de NOS voor de Amstel Gold Race. “Uiteindelijk leidde dat dan weer tot een contact met een Franse regisseur die in Frans-Guyana een koers ging filmen. Daar ben ik ook een paar jaar mee naartoe geweest, een geweldige ervaring. We volgden de koerskaravaan vanuit de lucht, maar die reed soms ook los door de brousse. De reclame op de luidsprekers van de wagens –Ro-da-ni-aaaa– bleef dan wel aanstaan, zodat je af en toe dodelijk verschrikte inboorlingen uit hun huisjes zag stormen om te zien wat er in godsnaam aan de hand was.”
Het was in Frans-Guyana dat de helikopterpiloot aan Hendrikcx vertelde dat hij de lancering van een Arianeraket weleens wilde meemaken. “Last minute is toen nog een vergunning geregeld met de ESA zodat we de lancering konden filmen vanuit de lucht. De deal was dat ze bij ESA die beelden gratis kregen. Dat was zowat het indrukwekkendste dat ik ooit heb meegemaakt. We moesten 5 kilometer afstand houden, maar ik denk dat we wel wat dichter genaderd zijn. Het gebrul, meer een gekraak, was indrukwekkend. Je voelde dat daar pure energie in de lucht hing.”
De heli bij een dummy van de Arianeraket in Frans-Guyana. — © rrOp de scoringstabel van luchtopnames met Hendrickx aan boord van de heli staat ook nog de parade van 14 Juillet in Parijs en De Witte Mars in Brussel. En de beelden die hij voor VTM maakte bij de moord op Karel Van Noppen. Zijn cameralamp ontdekte toen per ongeluk het lijk van de veearts in de gracht.
Karl Hendrickx (rechts) met ondergetekende in Alaska op de Gull Pass. — © rr“Ik laat tijdens de lezing ook een fragment zien uit een film over de wildernis van het hoge noorden van Alaska zien. Daar hebben we een tv-camera, een statief, batterijen en een zonnepaneel vijf weken lang bovenop onze rugzak door de wilde natuur gesleept”, besluit Karl, die professioneel denkt aan afbouwen. “Stress heb ik meer dan genoeg gehad, zeker als de camera’s onder de heli het begaven, zoals bij de start van het WK voetbal in Duitsland. Maar ik doe het nog altijd graag. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik nooit echt heb gewerkt. Het wordt dan ook een gevarieerde lezing. Mijn cameraman en IT-troubleshooter Tom De Maeyer uit Ekeren verleent assistentie tijdens mijn voordracht.”
