In de Biobank zitten volgens de Zoo nu al meer dan 3.000 stalen die worden bewaard op een temperatuur van -80 graden Celsius. Het gaat om stalen van bloed, serum, urine, maar ook weefsels zoals lever of long of zelfs geïsoleerd DNA. “Elk staal krijgt een barcode, waarop je alles kan traceren over het individu, het geslacht, de locatie en de leeftijd van het dier”, legt geneticus Philippe Helsen van Zoo Antwerpen uit. “We centraliseren de stalen en slaan ze op een veilige en gestandaardiseerde manier op. Als een wetenschapper een onderzoek wil doen rond bongo’s of okapi’s bijvoorbeeld, dan sturen wij hen de juiste stalen.” Van elk staal is er ook een dubbel als back-up.
De Biobank kan volgens de Zoo niet alleen wetenschappelijk onderzoek op zichzelf ten goede komen, maar ook de dieren en diersoorten. Onderzoek op de stalen kan bijvoorbeeld tot het opsporen, voorkomen of behandelen van genetische ziektes leiden. Er zijn daarnaast ook grote voordelen voor de kweekprogramma’s van dierentuinen om soorten in stand te houden, klinkt het. “Tot nu toe gebeurde dat uitsluitend op grond van stamboeken”, aldus de Zoo. “Dat zijn gedetailleerde lijsten met individuele gegevens en afstammingslijnen van de dieren in zo’n populatie. Maar die stamboekgegevens zijn voor heel wat diersoorten onvolledig of niet 100% correct. DNA-analyses kunnen de kennis van de genetische samenstelling van een populatie aanzienlijk verbeteren.”
Na Edinburgh, Kopenhagen en Berlijn is Antwerpen de vierde Europese dierentuin met een Biobank.
