Toen dierenarts Jonas Spruyt hoorde dat de Zoo op zoek was naar een opvolger voor Francis Vercammen, sprong hij een gat in de lucht. “Meer dan dertig jaar geleden bracht ik mijn eerste bezoek aan de Zoo. Op deze bijzondere plek ontstond mijn fascinatie voor wilde dieren. Ik heb dan ook geen seconde getwijfeld om me kandidaat te stellen”, zegt hij. “Dit is echt een kinderdroom.”
Die fascinatie voor wilde dieren gaat ver. Na zijn studies diergeneeskunde aan de Universiteit van Gent trok hij naar het buitenland. “Mijn interesse voor geneeskunde van wilde dieren bracht me naar Zuid-Afrika en Azië. Daar werkte ik met onder andere leeuwen, neushoorns, antilopen en giraffen.”
In België was hij aan de slag als plattelandsdierenarts in de Kempen. “Dieren die loeien, blaten, mekkeren, hinniken en knorren, konden op mijn beste zorgen rekenen”, lacht Jonas Spruyt.
Verdovingsdokter
Zijn stokpaardje is anesthesie bij dieren, het verdoven van beesten om hen van dichtbij te kunnen onderzoeken en op de beste manier te verzorgen. “Dat gebeurt alleen als het echt niet anders kan, maar ik vind het wel heel belangrijk dat het op de juiste manier gebeurt. Anesthesie is een belangrijke competentie voor wie met gevaarlijke of wilde dieren werkt. Ik volgde heel wat bijscholingen om mijn skills te perfectioneren.”
Het leverde hem de bijnaam ‘de verdovingsdierenarts’ op. Onder die naam richtte hij ook een bedrijf op waarmee hij vijf jaar lang België, Nederland en Frankrijk doorkruiste om ontsnapte of moeilijk benaderbare dieren vanop een veilige afstand te verdoven.
Als dierendokter bij Zoo Antwerpen en Planckendael is hij verantwoordelijk voor de gezondheid van zevenduizend dieren. Een favoriet wil hij niet kiezen. “Elk dier is belangrijk, van het kleinste reptiel tot de grootste olifant. Ze zijn allemaal evenveel waard en elk dier krijgt de beste zorgen.”
Verder is de dierenarts erg geïnteresseerd in het wetenschappelijk luik van de dierentuinen. “De hedendaagse dierentuinarts moet inventief zijn en wetenschappelijk onderbouwde beslissingen nemen”, meent hij. “Daarom zal ik naast de dagelijkse interventies in Zoo Antwerpen en Planckendael ook meewerken aan wetenschappelijk onderzoek van het Centre for Research and Conservation, het wetenschapscentrum van de zoos.”
Of hij vreest dat de dieren geen fan van hem zullen zijn? “Hun gezondheid is mijn prioriteit, samen zorgen we ervoor dat de dieren gezond en gelukkig blijven.”
